ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՐԵՄԵԱՅ 15 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ ասէ ցիս Տէր. Եթէ կացցեն Մովսէս եւ Սամուէլ առաջի երեսաց իմոց, ոչ եղիցի անձն իմ ընդ նոսա. ի բաց արձակեա զժողովուրդդ զայդ յերեսաց իմոց, եւ ելցեն։ 2 Եւ եղիցի եթէ ասիցեն ցքեզ. Յո՞վ ելցուք, ասասցես ցնոսա. Այսպէս ասէ Տէր. Որք ի մահ՝ ի մահ, եւ որք ի սուր՝ ի սուր, եւ որք ի սով՝ ի սով, եւ որք ի գերութիւն՝ ի գերութիւն։ 3 Եւ խնդրեցից ի նոցանէ վրէժս չորիւք օրինակօք՝ ասէ Տէր. զսուր ի սպանանել, եւ զշունս ի պատառել, եւ զթռչունս երկնից եւ զգազանս երկրի՝ յուտել եւ յապականել։ 4 Եւ մատնեցից զնոսա ի վտանգ ամենայն թագաւորութեանց երկրի, վասն Մանասէի որդւոյ Եզեկեայ թագաւորին Յուդայ, եւ վասն ամենայնի զոր արար յԵրուսաղէմ։ 5 Ո՞ խնայեսցէ ի քեզ, Երուսաղէմ, կամ ո՞ տրտմեսցի ի վերայ քո, կամ ո՞ դարձցի հարցանել զխաղաղութենէ քումմէ։ 6 Զի դու դարձար յինէն, ասէ Տէր, եւ յետս երթիցես. եւ ձգեցից զձեռն իմ ի վերայ քո, եւ ապականեցից զքեզ. եւ ոչ եւս անսացից նոցա՝՝։ 7 Եւ ցրուեցից զնոսա ի սփիւռս, ի դրունս ժողովրդեան իմոյ անզաւակեցան. զի կորուսի զժողովուրդ իմ վասն չարեաց իւրեանց, եւ՝՝ ոչ դարձան։ 8 Բազմացան զինեւ այրիք նոցա քան զաւազ ծովու. ածի ի վերայ նոցա եւ ի վերայ մօրն զերիտասարդս, թշնամութիւն ի միջօրէի արկի զնովաւ. եկն՝՝ յանկարծակի դողումն եւ տագնապ։ 9 Ունայնացաւ եւթնածինն, ձանձրացաւ անձն նորա՝՝. եմուտ նմա արեւ զմիջօրէիւ, եղեւ յամօթ եւ ի նախատինս. զմնացորդս նոցա տաց ի սուր առաջի թշնամեաց նոցա, ասէ Տէր։ 10 Վա՜յ ինձ, մայր իմ, իբրեւ զո՞ ոք ծնար զիս. այր՝՝ դատափետեալ եւ ձգձգեալ ի դատաստան յամենայն երկրի. ոչ պարտիմ ինչ, եւ ոչ պարտի ոք ինչ ինձ. եւ զօրութիւն իմ պակասեաց յանիծանելեաց իմոց։ 11 Եղիցի, Տէր, եւ յաջողեսցի նոցա ի բարութիւնս. եթէ ոչ կացի առաջի քո, ի ժամանակի չարեաց նոցա, եւ ի ժամանակի նեղութեան նոցա ի բարիս ընդդէմ թշնամւոյ։ 12 Իցէ՞ թէ ճանաչիցի երկաթ. եւ քաղաքորմ պղնձի զօրութիւն քո. 13 եւ զգանձս քո տաց օտարաց ի փրկանս՝՝ վասն ամենայն մեղաց քոց յամենայն սահմանս քո։ 14 Եւ ծառայեցուցից զքեզ թշնամեաց քոց յերկրի զոր ոչ գիտիցես. զի հուր վառեալ է ի սրտմտութենէ իմմէ, ի վերայ ձեր բորբոքեսցի։ 15 Դու գիտես, Տէր. յիշեա զիս, Տէր. այց արա ինձ. անարատ արա զիս՝՝ ի հալածչաց իմոց, եւ մի՛ յերկարեր վասն իմ՝՝. ծանիր՝ ո՛րչափ առի վասն քո նախատինս յարհամարհողաց բանից քոց։ 16 Վախճանեա զնոսա, եւ եղիցի՝՝ բան քո ինձ յուրախութիւն եւ ի ցնծութիւն սրտի իմոյ. զի կոչեցեալ է անուն քո ի վերայ իմ, Տէր Աստուած Ամենակալ։ 17 Ոչ նստայ յատենի այպանողաց, այլ սարսեցի՝՝ յերեսաց ձեռին քո՝ առանձին նստէի, զի լցայց դառնութեամբ։ 18 Ընդէ՞ր որ տրտմեցուցանեն զիս՝ զօրանան, եւ վէրք իմ սաստիկք, ուստի՞ բժշկեցայց. լինելով եղեւ ինձ իբրեւ զջուր ցուրտ՝՝ յորում ոչ գոյ հաւատ։ 19 Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր. Եթէ դարձցիս այսրէն՝ պատսպարեցից զքեզ, եւ առաջի երեսաց իմոց կացցես. եւ եթէ հանցես զպատուականն յանարգէ, իբրեւ զբերան իմ եղիցես. եւ եթէ՝՝ դարձցին նոքա առ քեզ, եւ ոչ եւս դու դարձցիս առ նոսա։ 20 Տաց զքեզ ժողովրդեանդ այդմիկ ի պարիսպ պղնձի ամուր. մարտիցեն ընդ քեզ, եւ ոչ կարիցեն ստնանել. զի ընդ քեզ եմ ապրեցուցանել եւ փրկել, ասէ Տէր։ 21 Եւ զերծուցից զքեզ ի ձեռաց չարաց, եւ փրկեցից զքեզ ի ձեռաց ժանտաց, ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի։՝՝ |