ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՐԵՄԵԱՅ 14 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ բան Տեառն առ Երեմիա վասն երաշտութեան անձրեւի։ 2 Սուգ առ Հրէաստան, եւ դրունք նորա թափուր եղեն. խաւարեցան ի վերայ երկրի, եւ աղաղակն Երուսաղեմի բարձրացաւ։ 3 Եւ մեծամեծք նոցա առաքեցին զերիտասարդս իւրեանց զջրոյ. եկին ի ջրհորս, եւ ոչ գտին ջուր, դարձուցին ունայն զամանս իւրեանց. ամաչեցին, յամօթ եղեն եւ ծածկեցին զգլուխս իւրեանց։ 4 Եւ գործ երկրին պակասեաց՝՝, զի ոչ գոյր անձրեւ ի վերայ երկրի, յամօթ եղեն մշակք, ծածկեցին զգլուխս իւրեանց։ 5 Եղինք ի վայրի ծնան, եւ թողին զծնունդս, զի ոչ գոյր բանջար։ 6 Եւ ցիռք ի դաշտս ծծեցին զօդս իբրեւ զվիշապս, եւ սորեցին աչք իւրեանց, զի ոչ գոյր խոտ։ 7 Եթէ մեղք մեր հակառակ կացին մեզ, դու, Տէր, արա վասն անուանդ քո. զի բազում են մեղք մեր առաջի քո. քեզ մեղաք։ 8 Ակնկալութիւնդ Իսրայելի, Տէր, փրկեա զմեզ՝՝ ի ժամանակի չարեաց, ընդէ՞ր եղեր իբրեւ զպանդուխտ յերկրի, կամ իբրեւ զբնակ երկրի՝՝ որ դառնայցէ յօթեվանս։ 9 Միթէ իցե՞ս իբրեւ զմարդ որ ննջէ՝՝, կամ իբրեւ զայր որ ոչ կարէ ապրեցուցանել. եւ դու ի միջի մերում ես, Տէր, եւ անուն քո կոչեցեալ է ի վերայ մեր. մի՛ մոռանար զմեզ։ 10 Այսպէս ասէ Տէր ժողովրդեանդ այդմիկ. Այնպէս սիրեցին շարժել զոտս իւրեանց եւ ոչ խնայեցին. եւ Աստուած ոչ հաճեցաւ ընդ նոսա. արդ յիշեսցէ զանիրաւութիւնս նոցա, եւ այց արասցէ մեղաց նոցա։ 11 Եւ ասէ ցիս Տէր. Մի՛ կար յաղօթս վասն ժողովրդեանն այնորիկ ի բարիս։ 12 Զի թէ պահեսցեն, ոչ լուայց խնդրուածոց նոցա. եւ եթէ մատուսցեն ողջակէզս եւ զոհս՝ ոչ հաճեցայց ընդ այն. զի սրով եւ սովով եւ մահուամբ սպառեցից զնոսա։ 13 Եւ ասեմ. Ո՜վ, որ եսդ Տէր Տէր, ահա մարգարէքն ասեն նոցա թէ՝ Ոչ տեսջիք զսուր, եւ սով ոչ եղիցի ի միջի ձերում, զի ճշմարտութիւն եւ խաղաղութիւն տացի ի վերայ երկրի, եւ՝՝ ի տեղւոջդ յայդմիկ։ 14 Եւ ասէ ցիս Տէր. Սուտ մարգարէանան մարգարէքն յանուն իմ. ոչ առաքեցի զնոսա, եւ ոչ պատուիրեցի նոցա, եւ ոչ խօսեցայ ընդ նոսա. զի տեսիլս սուտս, եւ ըղձութիւնս եւ հմայս, եւ զկամս սրտից իւրեանց մարգարէանան նոքա ձեզ։ 15 Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր ի վերայ մարգարէիցն, որ մարգարէանան յանուն իմ, եւ ես ոչ առաքեցի զնոսա եւ ոչ պատուիրեցի նոցա՝՝, որ ասեն թէ՝ Սուր եւ սով ոչ եղիցի յերկրիս յայսմիկ. յախտ ծիւրական մահու, եւ՝՝ ի սուր եւ ի սով սպառեսցին մարգարէքն այնոքիկ. 16 եւ ժողովուրդն որոց նոքայն մարգաէանան, եղիցին ընկեցեալս յանցս Երուսաղեմի՝ յերեսաց սրոյ եւ սովոյ, եւ ոչ ոք իցէ որ թաղիցէ զնոսա, ինքեանք եւ կանայք իւրեանց եւ ուստերք եւ դստերք նոցա. եւ հեղից ի վերայ նոցա զչարիս իւրեանց։ 17 Եւ ասասցես ցնոսա զայս բան. Իջուցէք ընդ աչս ձեր՝՝ արտասուս ի տուէ եւ ի գիշերի, եւ մի՛ պակասեսցին. զի բեկմամբ մեծաւ բեկաւ կոյս դուստր ժողովրդեան իմոյ, եւ ցաւագին հարուածովք յոյժ։ 18 Եթէ ելից ի դաշտ՝ ահա վիրաւորք սրոյ, եւ եթէ մտից ի քաղաք՝ ահա ցաւք սովոյ. զի մարգարէ եւ քահանայ գնացին յերկիր զոր ոչ գիտէին։ 19 Միթէ խոտելով խոտեցե՞ր զՅուդա, կամ վերանալով վերացա՞ւ՝՝ անձն քո, ընդէ՞ր հարեր զմեզ, եւ ոչ գոյ մեր բժշկութիւն. ակն կալաք խաղաղութեան, եւ ոչ գոյր բարութիւն, ժամանակի բժշկութեան, եւ ահա խռովութիւն։ 20 Ծանեաք, Տէր, զմեղս մեր եւ զանիրաւութիւնս հարց մերոց. զի մեղաք առաջի քո։ 21 Դադարեա վասն անուանդ քո, մի՛ կորուսաներ զաթոռ փառաց քոց. յիշեա, մի՛ ցրեր զուխտն քո որ ընդ մեզ։ 22 Միթէ իցէ՞ ի կուռս հեթանոսաց՝ որ տեղասցէ, կամ թէ երկի՞նք տայցե՞ն զլրութիւն իւրեանց. ո՞չ ապաքէն դու ես նոյն Տէր Աստուած մեր, եւ ակնկալցուք քեզ, զի դու արարեր զայս ամենայն։ |