ԴԱՏԱՒՈՐՔ 17 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ այր ի լեռնէն Եփրեմայ, եւ անուն նորա Միքա։ 2 Եւ ասէ ցմայր իւր. Զհազար եւ զհարեւր արծաթոյն զոր առեր առ քեզ, եւ երդուար եւ ասես յականջս իմ թէ՝՝ արծաթն առ իս է, ես առի զայն։ Եւ ասէ մայր նորա. Օրհնեալ լիցիս, որդեակ իմ, ի Տեառնէ։ 3 Եւ դարձոյց անդրէն զհազար եւ զհարեւր արծաթոյն առ մայր իւր. եւ ասէ մայր նորա. Սրբելով սրբեցի զարծաթն Տեառն ի ձեռանէ իմմէ եւ առանձինն՝՝, առնել դրօշեալ եւ ձուլածոյ. եւ արդ դարձուցից զնա առ քեզ։ 4 Եւ դարձոյց զարծաթն առ մայր իւր, եւ ա՛ռ մայր նորա երկերիւր արծաթոյ, եւ ետ զայն ցձուլիչ, եւ արար զայն դրօշեալ եւ ձուլածոյ. եւ եղեւ ի տան Միքայի։ 5 Եւ տուն Միքայի՝ նմա տուն Աստուածոյ. եւ արար եփուդ եւ թերափ. եւ ելից զձեռս միոյ յորդւոց իւրոց, եւ եղեւ նմա ի քահանայ։ 6 Յաւուրսն յայնոսիկ ոչ գոյր թագաւոր Իսրայելի, եւ այր իւրաքանչիւր զհաճոյս աչաց իւրոց առնէր։ 7 Եւ եղեւ պատանեակ մի ի Բեթղեհեմէ Յուդայ, յազգէ տոհմին Յուդայի, եւ ինքն Ղեւտացի, եւ բնակէր նա անդ։ 8 Եւ գնաց այրն ի քաղաքէ Բեթղեհեմի Յուդայ պանդխտել ուր եւ գտանիցէ. եւ եկն մինչեւ ցլեառնն Եփրեմի եւ մինչեւ ցտունն Միքայ՝ առնել զճանապարհ իւր։ 9 Եւ ասէ ցնա Միքա. Ուստի՞ գաս։ Եւ ասէ ցնա. Ղեւտացի եմ ես ի Բեթղեհեմէ Յուդայ, եւ երթամ պանդխտանալ ուր եւ գտանիցեմ։ 10 Եւ ասէ ցնա Միքա. Նիստ աստ առ իս, եւ լեր ինձ ի հայր եւ ի քահանայ. եւ ես տաց քեզ տասն արծաթոյ աւուրց յաւուրս՝՝ եւ զոյգս ձորձոց եւ ռոճիկ որով կեցցես։ Եւ չոգաւ Ղեւտացին։ 11 Եւ սկսաւ պանդխտանալ առ առնն, եւ եղեւ նմա պատանեակն իբրեւ զմի յորդւոց նորա։ 12 Եւ ելից Միքա զձեռս Ղեւտացւոյն, եւ եղեւ նմա պատանեակն ի քահանայ, եւ էր ի տան Միքայ։ 13 Եւ ասէ Միքա. Այժմ գիտացի եթէ բարի արար ինձ Տէր, զի եղեւ ինձ Ղեւտացին ի քահանայ։ |