ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՍԱՅԵԱՅ 9 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Հապա նախ զայդ արբ, վաղվաղակի հետ արա. երկիր Զաբուղոնի եւ երկիր Նեփթաղեմի՝ ճանապարհ ծովու. եւ այլք որ բնակեալ էք զծովեզերբդ, եւ յայն կոյս Յորդանանու. Գալիլեա հեթանոսաց, կողմանք Հրէաստանի։՝՝ 2 Ժողովուրդ որ գնայր ընդ խաւար՝ ետես լոյս մեծ, եւ որ բնակեալ էք յաշխարհի եւ ի ստուերս մահու՝ լոյս ծագեսցէ ձեզ։ 3 Զմեծ մասն ժողովրդեանդ զոր իջուցեր յուրախութիւն քո, եւ ուրախ եղիցին՝՝ առաջի քո՝ որպէս ուրախ լինիցին ի հունձս, եւ որպէս որ բաժանիցենն զաւար. 4 զի վերացաւ ի նոցանէ լուծն որ կայր ի վերայ, եւ գաւազանն որ ի վերայ պարանոցի նոցա. զի զգաւազան պահանջողացն մերժեաց՝՝ որպէս եւ յաւուրն Մադիամու. 5 զի զամենայն պատմուճան եւ զհանդերձ ժողովեալ նենգութեամբ՝ տուգանօք տուժեսցին։ Այլ նոքա կամէին թէ հրձիգ լեալ էին։՝՝ 6 Զի մանուկ ծնաւ մեզ, որդի տուաւ մեզ, որոյ իշխանութիւն իւր եղեւ ի վերայ ուսոց իւրոց. եւ անուն կոչեցաւ նմա՝ Հրեշտակ մեծի խորհրդոյ,՝՝ Սքանչելի, Խորհրդակից, Աստուած Հզօր. Իշխան, Հայր հանդերձելոյ աշխարհին։ 7 Եւ ես ածից զխաղաղութիւն ի վերայ իշխանաց նորա, եւ առողջութիւն նմա. մեծ է իշխանութիւն՝՝ նորա, եւ խաղաղութեան նորա չիք սահման յաթոռն Դաւթի նստցի, եւ զարքայութիւն նորա յաջողեսցէ, եւ զօրացուսցէ՝՝ զնա իրաւամբք եւ արդարութեամբ, յայսմ հետէ եւ յաւիտեանս ժամանակաց։ Նախանձ Տեառն զօրութեանց արասցէ զայս։ 8 Մահ արձակեաց Տէր ի վերայ Յակոբայ, եկն եհաս ի վերայ Իսրայելի։ 9 Եւ ծանիցեն ամենայն ժողովուրդն Եփրեմեան եւ որ նստինն ի Սամարիա, որ հպարտութեամբ եւ ամբարտաւանութեամբ սրտից խօսեցան եւ ասեն. 10 Աղիւսք անկան, այլ եկայք վէմս տաշեսցուք. զմայրս եւ զեղեւնափայտս հարցուք, եւ շինեսցուք մեզ աշտարակ։ 11 Եւ կործանեսցէ Աստուած զյարուցեալսն ի վերայ լերին Սիոնի, եւ զթշնամիս Յուդայ ցրուեսցէ. 12 զԱսորեստան՝՝ յելիցն արեւու, եւ զՅոյնս ի մտիցն արեւու. ոյք ուտէին զԻսրայէլ բերանալիր ամենայն բերանով։ Ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ բարկութիւն նորա, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։ 13 Եւ ժողովուրդն ոչ դարձաւ մինչեւ վիրաւորեցաւ՝՝, եւ զՏէր զօրութեանց ոչ խնդրեցին։ 14 Եւ բարձ Տէր յԻսրայելէ զգլուխն եւ զվերջն, զմեծն եւ զփոքր՝՝ ի միում աւուր. 15 (զծերն եւ զակնառուն՝ այն առաջն է, եւ զմարգարէն որ զանօրէնութիւնն ուսուցանէր՝ այն վերջն է։) 16 Եւ եղիցի որ երանիցեն ժողովրդեանս այսմիկ՝ մոլորեալք եւ մոլորեցուցանիցեն. որպէս զի կլանիցեն զդոսա՝՝։ 17 Վասն այսորիկ ի վերայ երիտասարդաց նոցա ոչ եղիցի ուրախ Աստուած, եւ որբոց նոցա եւ այրեաց մի՛ ողորմեսցի, զի ամենեքին անօրէնք են եւ չարք, եւ ամենայն բերան խօսի զանիրաւութիւն։ Ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ բարկութիւնն, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։ 18 Եւ վառեսցի իբրեւ զհուր անօրէնութիւն, եւ իբրեւ զսէզ չորացեալ այրեսցի ի հրոյ՝՝. եւ վարեսցի յանտառս մայրեաց. եւ շուրջ զամենայն բլրովք նոցա հուր ճարակեսցի։ 19 Վասն սրտմտութեան բարկութեան Տեառն հրձիգ լիցի երկիրն ամենայն, եւ եղիցի ժողովուրդն այրեցեալ իբրեւ ի հրոյ. այր եղբօր իւրում մի՛ ողորմեսցի։ 20 Այլ խոտորեսցի յաջակողմն իւր առ քաղցի, եւ կերիցէ զձախակողմն իւր, եւ մի՛ յագեսցի մարդ ուտելով զմարմինս բազկաց իւրոց. 21 զի կերիցէ Մանասէ զԵփրեմ, եւ Եփրեմ զՄանասէ, եւ ի միասին պաշարեսցեն զՅուդա։ Ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ բարկութիւն նորա, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։ |