ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՍԱՅԵԱՅ 6 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ յամին յորում մեռաւ Ոզիա արքայ, տեսի զՏէր նստեալ յաթոռ բարձրութեան եւ վերացելոյ. եւ լի էր տունն փառօք նորա։ 2 Եւ սերովբէք կային շուրջ զնովաւ՝՝. վեց թեւք միոյ եւ վեց թեւք միոյ. երկուքն ծածկէին զերեսս իւրեանց, եւ երկուքն ծածկէին զոտս իւրեանց, եւ երկուքն թռուցեալ։ 3 Աղաղակէին մի առ մի՝ եւ ասէին. Սուրբ, սուրբ, սուրբ՝ Տէր զօրութեանց, լի է ամենայն երկիր փառօք նորա։ 4 Եւ վերացաւ դրանդն ի ձայնէն զոր աղաղակէին, եւ տունն լի եղեւ ծխով։ 5 Եւ ասեմ. Վա՜յ է ինձ, ես այր տառապեալ զիա՜րդ կամս հիացեալ՝՝. զի մարդ եմ՝ եւ պիղծ շրթունս ունիմ եւ ի մէջ պղծաշուրթն ժողովրդեան բնակեալ եմ ես. եւ զՏէր զօրութեանց տեսի աչօք իմովք։ 6 Եւ առաքեցաւ առ իս մի ի սրովբէից անտի, եւ ի ձեռին իւրում ունէր կայծակն, զոր առեալ ունելեօք ի սեղանոյ անտի, 7 եբեր մերձեցոյց ի բերան իմ, եւ ասէ. Ահաւադիկ մերձեցաւ այդ ի շրթունս քո, եւ հանցէ զանօրէնութիւնս քո, եւ զմեղս քո սրբեսցէ ի քէն։ 8 Եւ լուայ զբարբառ Տեառն որ ասէր. Զո՞ առաքեցից եւ կամ ո՞վ երթիցէ առ այն ժողովուրդ՝՝։ Եւ ասեմ. Ահաւասիկ ես, առաքեա զիս։ 9 Եւ ասէ. Երթ եւ ասա ցժողովուրդն ցայն. Լսելով լուիջիք եւ մի՛ իմասջիք, եւ տեսանելով տեսջիք եւ մի՛ գիտասջիք։ 10 Զի թանձրացաւ սիրտ ժողովրդեանդ այդորիկ, եւ ականջօք իւրեանց ծանունս լուան, եւ զաչս իւրեանց կափուցին՝՝, զի մի՛ երբեք տեսանիցեն աչօք, եւ լուիցեն ականջօք, եւ իմանայցեն սրտիւք, եւ դառնայցեն եւ բժշկեցից զնոսա։ 11 Եւ ասեմ. Մինչեւ յե՞րբ, Տէր։ Եւ ասէ. Մինչեւ աւերեսցին քաղաքք ի բնակչաց, եւ տունք առ ի չգոյէ մարդկան, եւ մնասցէ երկիրդ աւերակ։ 12 Եւ յետ այնորիկ յերկարեսցէ Աստուած մարդկան, եւ բազմասցին մնացեալքն յերկրի։ 13 Սակայն եւ ի նմանէ տասանորդեսցեն. եւ դարձեալ եղիցին ի գերութիւն եւ յափշտակութիւն, իբրեւ զբեւեկնի եւ իբրեւ զկաղին թօթափեալ յիւրաքանչիւր պատենից զաւակն սուրբ արձանութիւն նորա։՝՝ |