ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՍԱՅԵԱՅ 57 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Տեսէ՞ք զիարդ կորեաւ՝՝ արդարն, եւ չիք ոք որ անսայ սրտիւ. եւ արք արդարք բառնան, եւ ոչ ոք հայի. զի՝՝ յերեսաց անիրաւութեան բառնայ արդար։ 2 Եղիցի խաղաղութեամբ գերեզման նորա, զի բարձաւ ի միջոյ։՝՝ 3 Բայց դուք մատիք յառաջ, որդիք անօրէնք, որդիք պոռնկորդիք, որդիք շնութեան. 4 ի՞ւ պերճացարուք, կամ յո՞յր վերայ բացէք զբերանս ձեր, կամ առ ո՞ արձակեցէք զլեզուս ձեր. ո՞չ դուք որդիք կորստեան էք, զաւակ անօրէնութեան. 5 որ անկեալ աղաչէիք զկուռսն ձեր ի ներքոյ անտառախիտ ծառոց, զոհէիք զորդիս ձեր ի խորաձորս ի մէջ գլխոց վիմաց, եւ ի կողմանս ձորոցն։ 6 Այն է բաժին քո եւ նոյն վիճակ քո՝՝. նոցա հեղեր նուէրս, եւ նոցին մատուցեր զոհս. ի վերայ այսր ամենայնի ո՞չ բարկանայցեմ, ասէ Տէր՝՝։ 7 Ի լերինն մեծի եւ բարձու անդ է անկողին՝՝ քո, եւ անդր ելեր զոհել զոհս։ 8 Եւ յետոյ դրանդեաց դրանց քոց հաստատեցեր զյիշատակս քո. կարծէիր՝ եթէ յինէն ի բաց կայցես՝ աւելի ինչ գտանիցես։ Լայնեցեր զանկողինս քո, եւ տարածեցեր զքեզ առ նոքօք. սիրեցեր զհոմանիս քո, 9 եւ բազմացուցեր զպոռնկութիւնս քո առ նոսա. եւ զբազումս ի հեռաւորաց արարեր քեզ, եւ առաքեցեր զհրեշտակս արտաքոյ սահմանաց քոց։ 10 Նկուն եղեր եւ իջեր ի դժոխս. աշխատեցար ի բազում ճանապարհորդութիւնս քո, եւ ոչ ասէիր թէ՝ Արդ հանգեայց, զի զայն առ ուժի գործէիր. վասն այնորիկ ոչ հնազանդեցար ինձ։՝՝ 11 Յումէ՞ զանգիտացեալ զարհուրեցար, զի ստեցեր ինձ եւ ոչ յիշեցեր զիս, եւ ոչ ածեր զմտաւ եւ ոչ եդիր ի սրտի քում. եւ ես տեսի զքեզ եւ անտես արարի. ես այն եմ որ յաւիտենիցն եմ՝՝, եւ դու յինէն ոչ զանգիտեցեր։ 12 Արդ ես պատմեցից զարդարութիւն իմ եւ զչարիսն՝՝ քո, որք ոչ օգնեսցեն քեզ։ 13 Յորժամ աղաղակիցես, եւ ոչ ապրեցուսցեն զքեզ ի նեղութենէ քումմէ՝՝. զի զամենեսեան զնոսա հողմք առցեն եւ մրրիկք բաժանեսցեն՝՝. իսկ որ յիսն յուսացեալ են՝ ստասցին զերկիր, եւ ժառանգեսցեն զլեառն սրբութեան իմոյ. 14 եւ ասասցեն. Հորդեցէք առաջի նորա զճանապարհս, եւ՝՝ ի բաց արարէք զխոչ եւ զխութ ի ճանապարհէ ժողովրդեան իմոյ։ 15 Այսպէս ասէ Բարձրեալն՝ որ ի բարձունս բնակեալ է յաւիտեան, Սուրբն ի մէջ սրբոց. որոյ անունն բարձրեալ է եւ ի սուրբս հանգուցեալ, որ տայ երկայնմտութիւն տարակուսելոց, եւ կեանս այնոցիկ՝ որ մաշեալ են սրտիւք. 16 եւ ոչ յաւիտեան խնդրեցից վրէժս ի ձէնջ, եւ ոչ ցանգ բարկացայց ձեզ. զի հոգի յինէն ելցէ, եւ զամենայն շունչ ես արարի։ 17 Վասն մեղաց առ սակաւ մի տրտմեցուցի զնա, հարի զնա՝ եւ դարձուցի զերեսս իմ ի նմանէ, եւ տրտմեցաւ եւ գնաց թախծեալ առաջի իմ զճանապարհս իւր։ 18 Զճանապարհս սրտի նորա տեսի, եւ բժշկեցի զնա. մխիթարեցի զնա, եւ ետու նմա մխիթարութիւն ճշմարտութեան, եւ սգաւորաց նորա։ 19 Հաստատեցի պտուղ՝՝. խաղաղութիւն ի վերայ խաղաղութեան՝ հեռաւորաց եւ մերձաւորաց, ասէ Տէր, եւ ես բժշկեցից զնոսա։ 20 Այլ անօրէնք իբրեւ զծով ծփեսցին, եւ հանգիստ մի՛ գտցեն. եւ կորիցէ ջուր նորա ի կոխումն եւ ի կաւ՝՝։ 21 Ոչ գոյ խաղաղութիւն ամպարշտաց, ասէ Տէր։ |