ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՍԱՅԵԱՅ 5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Երգեցից սիրեցելոյ այգւոյ իմոյ զերգս սիրելւոյ նորա. Այգի եղեւ սիրեցելոյն յանկեան՝՝, ի տեղւոջ պարարտութեան։ 2 Ցանգով փակեցի, ձողաբարձ զարդարեցի, եւ տնկեցի որթ սորեկ. աշտարակ շինեցի՝՝ ի միջի նորա, եւ գուբ հնծան փորեցի ի նմա. եւ մնացի՝՝ զի բերցէ խաղող, եւ եբեր փուշ։ 3 Եւ այժմ, արք Յուդայ եւ բնակիչք Երուսաղեմի, դատ արարէք ընդ իս եւ ընդ այգի իմ։ 4 Զի՞նչ ինչ առնել էր այգւոյ իմում, եւ ես ոչ արարի նմա. մնացի զի բերցէ խաղող՝ եւ եբեր փուշ։ 5 Եւ արդ ես ինձէն պատմեցից զինչ արարից ընդ այգի իմ. քակեցից զցանգ նորա, եւ եղիցի յափշտակութիւն. կործանեցից զպարիսպս նորա, եւ եղիցի ի կոխումն։ 6 Եւ թողից զայգի իմ՝՝, եւ մի՛ յատցի եւ մի՛ բրեսցի, եւ բուսցի ի նմա փուշ իբրեւ ի խոպանի՝՝. եւ պատուէր տաց ամպոց իմոց՝ զի մի՛ տեղասցեն յայգի իմ։ 7 Զի այգի Տեառն զօրութեանց՝ տունն Իսրայելի է, եւ մարդն Յուդայ՝ նորատունկ սիրելի. մնացի զի արասցէ իրաւունս, եւ արար անիրաւութիւն, եւ ոչ արդարութիւն՝ այլ աղաղակ։ 8 Վա՜յ այնոցիկ որ յարեն տուն ի տուն, եւ ագարակ առ ագարակ մերձեցուսցեն, զի զընկերին հանիցեն՝՝. միթէ միա՞յն բնակելոց իցէք յերկրի։ 9 Նա աւանիկ ազդ եղեւ յականջս Տեառն զօրութեանց այդ ամենայն՝՝. զի եթէ եղիցին տունք բազումք, սակայն յաւեր դարձցին. եւ եթէ մեծամեծք եւ գեղեցիկք իցեն, ոչ ոք իցէ որ բնակիցէ ի նոսա։ 10 Զի ուր գործիցեն տասն լուծք եզանց, եղիցի անդ սափոր մի. եւ որ սերմանիցէ արդուս վեց՝՝, ժողովեսցէ գրիւս երիս՝՝։ 11 Վա՜յ այնոցիկ ոյք յառնեն ընդ առաւօտս եւ զհետ լինին ցքւոյն, որ երեկանան ի նմին. զի գինին իսկ անդէն զնոսին այրէ։ 12 Փողովք եւ թմբկաւ եւ քնարաւ եւ երգովք զգինին ըմպեն, եւ ի գործս Տեառն ոչ հային, եւ զգործս ձեռաց նորա ոչ առնուն ի միտ։ 13 Այսուհետեւ ի գերութիւն մատնեցաւ ժողովուրդ իմ, վասն ոչ ճանաչելոյ նոցա զՏէր, եւ բազում եղեն դիակունք նոցա վասն սովոյ հացի եւ ծարաւոյ ջրոյ։ 14 Եւ՝՝ լայնեցին դժոխք զանձինս իւրեանց, եւ բացին զբերանս իւրեանց՝՝ զի մի՛ դադարեսցեն. եւ իջցեն փառաւորք եւ մեծամեծք եւ մեծատունք եւ ժանտագործք նոցա՝՝, եւ զուարճացեալն ի նմա։ 15 Եւ խոնարհեսցի մարդ, եւ անարգեսցի այր, եւ աչք ամբարտաւանք խոնարհեսցին. 16 եւ բարձրասցի Տէր զօրութեանց իրաւամբք, եւ Սուրբն Աստուած փառաւորեսցի արդարութեամբ։ 17 Եւ արածեսցին յափշտակեալքն իբրեւ ցուլք, եւ զաւերակս մնացելոցն գառինք՝՝ կերիցեն։ 18 Վա՜յ այնոցիկ ոյք ձգեն զմեղս իւրեանց իբրեւ երկայն պարանաւ, եւ իբրեւ փոկով լծոյ երնջոց՝ զանօրէնութիւնս։ 19 Ոյք ասեն թէ՝ Վաղվաղակի մերձեսցի զոր առնելոցն իցէ՝ զի տեսցուք, եւ եկեսցէ խորհուրդ Սրբոյն Իսրայելի՝ զի գիտասցուք։ 20 Վա՜յ այնոցիկ ոյք ասիցեն զչարն բարի, եւ զբարին չար. ոյք դնիցեն զլոյսն խաւար, եւ զխաւարն լոյս. ոյք դնիցեն զդառն քաղցր, եւ զքաղցրն դառն։ 21 Վա՜յ այնոցիկ որ զանձինս առ իմաստունս ունիցին, եւ յաչս անձանց իւրեանց խորհրդականք։ 22 Վա՜յ հզօրացդ ձերոց որ ըմպեն զգինին, եւ իշխանացդ որ խառնեն զցքին.՝՝ 23 որ արդարացուցանեն զամպարիշտն վասն կաշառոց, եւ զիրաւունս գողանան զարդարոյն։ 24 Վասն այնորիկ՝ որպէս վառի եղէգն ի կայծականց հրոյ, այնպէս այրեսցին՝՝ ի բորբոքեալ բոցոյ. եւ արմատ նոցա իբրեւ զմղեղ եղիցի, եւ ծաղիկ նոցա իբրեւ զփոշի ելանիցէ. զի ոչ կամեցան զօրէնս Տեառն զօրութեանց, այլ եւ գրգռեցին եւս զբանս Սրբոյն Իսրայելի։ 25 Եւ բարկացաւ սրտմտութեամբ Տեառն զօրութեանց ի վերայ ժողովրդեան իւրոյ, եւ արկ զձեռն իւր ի վերայ նոցա եւ սատակեաց զնոսա, բարկացաւ ի վերայ լերանց՝՝, եւ եղեն դիակունք նոցա իբրեւ աղբ զճանապարհաւ. ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ սրտմտութիւն նորա, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։ 26 Այսուհետեւ ամբարձցէ նշան յազգս հեռաւորս, եւ ածցէ զնոսա՝՝ ի ծագաց երկրի. եւ ահա վաղվաղակի արագս ընթասցին, եւ թեթեւս հասանիցեն։ 27 Ոչ քաղցիցեն եւ ոչ վաստակեսցեն, եւ ոչ նիրհեսցեն եւ ոչ ննջեսցեն, եւ ոչ լուծցեն զգօտիս ի միջոյ իւրեանց, եւ ոչ հատցին խրացք կօշկաց նոցա։ 28 Որոց նետք իւրեանց սրեալ են, եւ աղեղունք լարեալք. սմբակք երիվարաց նոցա իբրեւ զվէմ հաստատուն համարեցան, անիւք կառաց նոցա իբրեւ զմրրիկ։ 29 Դիմեսցեն իբրեւ զառիւծունս, եւ հասցեն՝՝ իբրեւ զկորիւնս առիւծուց, գոչեսցեն եւ յարձակեսցին եւ հատցեն գազանաբար, եւ ոչ ոք իցէ որ փրկիցէ զնոսա։ 30 Աղաղակ արասցեն վասն նոցա յաւուր յայնմիկ իբրեւ զձայն ծովու ամբոխելոյ ալեօք. հայեսցին յերկինս ի վեր եւ յերկիր ի խոնարհ, եւ ահա խաւար խստութեան ի տարակուսանս նոցա՝՝։ |