ԱՌ ԵԲՐԱՅԵՑԻՍ ԹՈՒՂԹ 9 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Ունել ունէր եւ առաջինն իրաւունս պաշտաման յայնժամ զաշխարհական սրբութիւնն։ 2 Զի խորանն առաջին հանդերձեցաւ այսպէս, յորում աշտանակն եւ սեղանն եւ հացն նուիրաց, որ Սրբութիւնն կոչէր։ 3 Եւ յետ երկրորդ վարագուրին՝ խորանն որ կոչէր Սրբութիւն սրբութեանց. 4 յորում կայր բուրվառն ոսկի, եւ արկղն կտակարանաց պատեալ ներքոյ եւ արտաքոյ ոսկւով, յորում սափորն ոսկի լի մանանայիւ, եւ գաւազանն Ահարոնի որ ծաղկեցաւ, եւ տախտակք կտակարանացն. 5 եւ ի վերայ նորա քրովբէքն փառաց որ հովանի ունէին ի վերայ քաւութեանն, վասն որոյ ոչ է այժմ ասել մի ըստ միոջէ։ 6 Եւ այն ամենայն իբրեւ այնպէս հանդերձեալ կայր, յառաջին խորանն յամենայն ժամ մտանէին քահանայքն զպաշտամունսն կատարել. 7 բայց յերկրորդն մի անգամ ի տարւոջն քահանայապետն. եւ զայն ոչ առանց արեան, զոր մատուցանէր վասն իւր եւ վասն ժողովրդեանն անգիտութեան. 8 զայս ցուցեալ Հոգւոյն Սրբոյ մինչչեւ յայտնեալ էր ճանապարհի սրբութեանցն, քանզի դեռ առաջին խորանն ունէր զհաստատութիւն. 9 որ է առակ ժամանակին որ առաջի կայր, յորում պատարագքն եւ զոհք մատչէին, որք ոչ կարէին ըստ միտս կատարել զպաշտօնեայսն, բայց միայն կերակրովք եւ ըմպելեօք, 10 եւ պէսպէս մկրտութեամբք՝ մարմնոյ արդարութիւնքն որ մինչեւ ի ժամանակս ուղղութեանն ի վերայ կային։ 11 Այլ Քրիստոս եկեալ Քահանայապետ հանդերձելոցն բարեաց, մեծաւն եւ կատարելով եւ անձեռագործ խորանաւն, այսինքն է՝ որ ոչ յայսց արարածոց, 12 եւ ոչ արեամբ նոխազաց եւ զուարակաց, այլ իւրով արեամբն եմուտ մի անգամ ի սրբութիւնսն, յաւիտենականս գտեալ զփրկութիւն՝՝։ 13 Զի եթէ արիւն ցլուցն եւ նոխազաց եւ մոխիր երնջոցն ցանեալ՝ զպղծեալսն սրբէր առ ի մարմնոյ սրբութենէ, 14 ո՛րչափ եւս առաւել արիւնն Քրիստոսի, որ ի ձեռն Հոգւոյն յաւիտենականի մատոյց զանձն անարատ պատարագ Աստուծոյ, սրբեսցէ զխիղճ մտաց ձերոց ի մեռելոտի գործոց անտի՝ պաշտել զԱստուած կենդանի։ 15 Եւ վասն այնորիկ նորոյ ուխտիս է միջնորդ, զի յորժամ մահ լինիցի ի փրկութիւն վասն առաջին ուխտին յանցանաց, զաւետիս առցեն հրաւիրեալքն ի ժառանգութիւնն յաւիտենից։ 16 Քանզի ուր կտակ է, հարկ է զմահ ի մէջ բերել զկտակագրին. 17 զի կտակ յետ մահու հաստատուն է. ապա թէ ոչ՝ զիա՞րդ իցէ հաստատուն, մինչ կտակագիրն կենդանի է։ 18 Ուստի եւ ոչ առաջինն առանց արեան նորոգէր։ 19 Քանզի իբրեւ պատմեցան ամենայն պատուիրանք օրինացն ի Մովսիսէ ժողովրդեանն, առեալ զարիւն ցլուցն եւ նոխազացն, ջրով եւ բրդով կարմրով եւ զոպայիւ, զկտակարանօքն իսկ եւ զամենայն ժողովրդեամբն սրսկեաց, 20 եւ ասէ. Այս է արիւն կտակին զոր պատուիրեաց ձեզ Աստուած։ 21 Եւ զխորանաւն եւ զամենայն կահիւ սպասուն նոյնպէս սրսկեաց զարիւնն։ 22 Եւ գրեթէ ամենայն ինչ արեամբն սրբէր ըստ օրինացն, եւ առանց հեղման արեան չլինէր թողութիւն։ 23 Ապա հարկ էր օրինաւորացն այնպիսեօքն սրբել. եւ բուն իսկ երկնաւորացն՝ առաւել եւս պատարագօք քան զնոյնս։ 24 Զի ոչ եթէ ի ձեռագործ սրբութիւնսն եմուտ Քրիստոս՝ յօրինակս ճշմարտութեանն, այլ ի բուն իսկ յերկինս, յանդիման լինել երեսացն Աստուծոյ վասն մեր։ 25 Ոչ զի բազում անգամ մատուցանիցէ զանձն պատարագ՝ որպէս քահանայապետն որ մտանէր ի սրբութիւն սրբութեանցն՝՝ ամի ամի արեամբ օտարաւ. 26 ապա թէ ոչ՝ պարտ էր նմա բազում անգամ չարչարել ի սկզբանէ աշխարհի. բայց արդ աւասիկ մի անգամ ի կատարած յաւիտեանց յանարգութիւն մեղաց իւրով պատարագաւն յայտնեալ է։ 27 Եւ զոր օրինակ կայ մնայ մարդկան մի անգամ մեռանել եւ յետ այնորիկ դատաստան, 28 նոյնպէս եւ Քրիստոս մի անգամ մատուցեալ պատարագ առ ի բառնալոյ զմեղս բազմաց. իսկ յերկրորդումն առանց մեղաց յայտնեսցի այնոցիկ, որ ակն ունիցին նմա հաւատովք ի փրկութիւն։ |