ԱՌ ԵԲՐԱՅԵՑԻՍ ԹՈՒՂԹ 11 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Զի՞նչ են հաւատք, եթէ ոչ յուսացելոց իրաց հաստատութիւն, եւ յանդիմանութիւն որոց ոչն երեւին։ 2 Զի նովաւ վկայեցան առաջինքն։ 3 Հաւատովք իմանամք հաստատեալ զյաւիտեանսն բանիւ Աստուծոյ, յաներեւութից զերեւելիսս եղեալ։ 4 Հաւատովք լաւ պատարագս Հաբէլ քան զԿայէն մատուցանէր Աստուծոյ, որով վկայեցաւ իսկ արդար լինել. զի ի վերայ պատարագացն եղեւ վկայութիւն նմա յԱստուծոյ. զի թէպէտ եւ մեռաւ ի նմին, սակայն տակաւին խօսի։ 5 Հաւատովք Ենովք փոխեցաւ, զի մի՛ զմահ ճաշակեսցէ. եւ ոչ ուրեք գտանէր, քանզի փոխեաց զնա Աստուած. եւ յառաջ քան զփոխելն նորա վկայեցաւ հաճոյ լինել Աստուծոյ։ 6 Բայց առանց հաւատոց անհնար է հաճոյ լինել. այլ հաւատալ արժան է այնմ որ մերձենայ առ Աստուած՝ թէ է Աստուած. եւ որ խնդրենն զնա՝ լինի պարգեւատու։ 7 Հաւատովք առեալ հրաման Նոյի վասն չեւ եւս երեւելեացն, զահի հարեալ կազմէր զտապանն ի փրկութիւն տան իւրոյ, որով դատեցաւ զաշխարհ, եւ հաւատոցն արդարութեան եղեւ ժառանգաւոր։ 8 Հաւատովք որ Աբրահամն կոչեցաւ՝՝ ունկնդիր եղեւ ելանել ի տեղին զոր առնլոց էր ի ժառանգութիւն. ել գնաց, եւ ոչ գիտէր յո՛վ երթիցէ։ 9 Հաւատովք պանդխտեցաւ յերկրին աւետեաց իբրեւ յօտարութեան, խորանօք բնակեաց Իսահակաւ եւ Յակովբաւ հանդերձ, ժառանգակցօք նոցին աւետեաց։ 10 Քանզի ակն ունէր հիմամբք հաստատելոյ քաղաքին, որոյ ճարտարապետ եւ արարիչ Աստուած է։ 11 Հաւատովք եւ ինքն Սառա որ ամուլն էր՝՝, զօրութիւն առնլոյ զսերմն որդեծնութեան՝ ընդունէր, եւ ի տարաժամ հասակի ծնանէր. քանզի հաւատարիմ համարեցաւ զայն որ խոստացաւն։ 12 Վասն որոյ եւ ի միոջէն ծնանէին, եւ այն՝ յանցեալ ժամանակի՝՝, իբրեւ զաստեղս երկնից բազմութեամբ, եւ իբրեւ զաւազ առ ափն ծովու առանց թուոյ։ 13 Ըստ հաւատոց մեռան ամենեքին սոքա, եւ չեւ եւս ընկալեալ զաւետիսն. այլ ի հեռուստ տեսին զնոսա եւ ցնծացան, եւ խոստովան եղեն եթէ օտարք եւ պանդուխտք են յերկրի։ 14 Զի որք զայնպիսիսն խօսին՝ յայտ առնեն եթէ գաւառ իմն խնդրեն։ 15 Զի եթէ զայն յիշէին ուստի ելինն՝ գոյր ժամանակ դառնալոյ անդրէն։ 16 Նա աւանիկ ազնուականի իմն ցանկացեալ են, այսինքն է երկնաւորին. վասն որոյ ոչ ամօթ համարի Աստուած կոչել նոցա Աստուած, քանզի պատրաստեաց նոցա քաղաք։ 17 Հաւատովք մատոյց Աբրահամ ի փորձութեան իւրում զԻսահակ պատարագ. եւ զմիամօրն մատուցանէր, որոյ զաւետիսն ընկալեալ էր։ 18 Որում ասացաւն, թէ Իսահակաւ կոչեսցի քեզ զաւակ. 19 եդ ի մտի իւրում թէ եւ ի մեռելոց կարող է յարուցանել Աստուած. ուստի եւ յառակս իսկ ընկալաւ զնա։ 20 Հաւատովք վասն հանդերձելոց իրաց օրհնեաց Իսահակ զՅակովբ եւ զԵսաւ։ 21 Հաւատովք Յակովբ ի մեռանելն իւրում զիւրաքանչիւր ոք յորդւոցն Յովսեփու օրհնեաց, եւ երկիր եպագ ի ծագ գաւազանի իւրոյ։ 22 Հաւատովք Յովսէփ ի վախճանել իւրում յիշեաց զելս որդւոցն Իսրայելի, եւ վասն ոսկերաց իւրոց պատուիրեաց։ 23 Հաւատովք զՄովսէս իբրեւ ծնան՝՝, թաքուցաւ ամիսս երիս ի հարց իւրոց, քանզի տեսին կայտառ զմանուկն, եւ ոչ զանգիտեցին ի հրամանէ թագաւորին։ 24 Հաւատովք Մովսէս, իբրեւ աճեաց, ուրացաւ կոչել որդի դստերն փարաւոնի. 25 լաւ համարեցաւ չարչարել ընդ ժողովրդեանն Աստուծոյ, քան առ ժամանակ մի վայելել ի մեղս։ 26 Կարեւոր համարեցաւ զնախատինսն Քրիստոսի քան զմեծութիւն գանձուցն՝՝ Եգիպտացւոց, զի հայեցեալ ակն ունէր վարձուցն հատուցման։ 27 Հաւատովք թողոյր զերկիրն Եգիպտացւոց, եւ ոչ երկնչէր ի ցասմանէ թագաւորին, զի զաներեւոյթսն իբրեւ զտեսեալ համբերութեամբ համարեցաւ։ 28 Հաւատովք արար զզատիկն եւ զհեղումն արեանն, զի մի՛ սատակիչն անդրանկաց մերձենայցէ ի նոսա։ 29 Հաւատովք անցին ընդ ծովն Կարմիր իբրեւ ընդ ցամաք երկիր. զորոյ զփորձ առեալ Եգիպտացւոցն՝ ընկղմեցան։ 30 Հաւատովք պարիսպքն Երիքովի անկան, շուրջ եկեալ զնոքօք զեւթն օր։ 31 Հաւատովք Րախաբ պոռնիկ ոչ կորեաւ ընդ անհաւատսն, որոյ ընկալեալ էր զլրտեսսն խաղաղութեամբ։ 32 Եւ արդ զի՞նչ եւս ասացից. զի չէ բաւական ժամանակս պատմելոյ վասն Գեդէոնի, Բարակայ, Սամփսոնի, Յեփթայեայ, Դաւթի եւ Սամուելի եւ այլոց մարգարէիցն. 33 որք հաւատովք պարտեցին զթագաւորութիւնս, գործեցին զարդարութիւն, հասին աւետեաց. խցին զբերանս առիւծուց, 34 շիջուցին զզօրութիւն հրոյ, ապրեցան ի բերանոյ սրոյ, զօրացան ի տկարութենէ, եղեն զօրաւորք ի պատերազմի, առին զբանակս օտարաց. 35 ընկալան կանայք ի յարութենէ զմեռեալս իւրեանց. կէսք կոշկոճեցան, եւ չեւ եւս ընկալեալ զփրկութիւն, զի լաւագոյն յարութեանն հասանիցեն. 36 եւ կէսք զտանջանաց եւ զգանից զփորձ առին, զկապանաց եւ զբանտից. 37 քարկոծեցան, սղոցեցան, փորձեցան, սպանմամբ սրոյ մեռան, շրջեցան լաշկամաշկօք եւ մորթովք այծենեօք. կարօտեալք, նեղեալք, չարչարեալք. 38 (զորս ոչ արժէ աշխարհս.) յանապատի մոլորեալք եւ ի լերինս եւ յայրս եւ ի փապարս երկրի։ 39 Եւ սոքա ամենեքին վկայեալք ի հաւատոցն, չեւ եւս ընկալան զաւետիսն. 40 Աստուծոյ վասն մեր լաւագոյն համարեալ՝՝, զի մի՛ առանց մեր կատարեսցին։ |