ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԱՄԲԱԿՈՒՄԱՅ 2 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Ի պահու իմում կացից, եւ ելից ի վերայ վիմի. եւ դիտեցից տեսանել զի՛նչ խօսիցի ընդ իս, եւ զինչ տացէ պատասխանի յանդիմանութեան իմում։ 2 Պատասխանի ետ ինձ Տէր եւ ասէ. Գրեա զտեսիլդ զայդ յայտնապէս ի տախտակս, զի որ ընթեռնուն՝ համարձակ ընթեռնուցու։ 3 Զի տակաւին տեսիլդ ի ժամանակս է, եւ ծագեսցէ ի սպառ, եւ ոչ յունայնութեան. բայց՝՝ եթէ անագանեսցէ, համբեր նմա. զի որ գալոցն է եկեսցէ եւ ոչ անագանեսցէ. 4 եւ եթէ երկմտեսցէ ոք, ոչ հաճեսցի ընդ նա անձն իմ. զի արդարն ի հաւատոց կեցցէ։ 5 Այլ կարծօղն եւ արհամարհօղն՝ այր ամբարտաւան է՝ եւ ոչ ինչ վճարեսցէ՝՝. որ ընդարձակեաց իբրեւ զդժոխս զանձն իւր, եւ անյագ եղեւ իբրեւ զմահ. եւ ժողովեսցէ առ ինքն զամենայն հեթանոսս, եւ զազգս ամենայն յինքն ամփոփեսցէ։ 6 Ո՞չ ապաքէն զայս ամենայն առակ զնմանէ առակեսցեն, եւ զնա արկցեն յերգ եւ ասասցեն. Վա՜յ որ յաճախէ անձին իւրում որ ոչ իւր իցէ, մինչեւ ցե՞րբ, ծանրացուցանէ զանուր իւր ծանրութեամբ։ 7 Զի՝՝ յանկարծակի յարիցեն կերիչք նորա, եւ զարթիցեն դաւաճանք նորա. եւ եղիցես նոցա յափշտակութիւն։ 8 Զի դու կողոպտեցեր զազգս բազումս, եւ զքեզ կողոպտեսցեն ամենայն մնացորդք ժողովրդոց՝ վասն արեանց մարդկան, եւ ամպարշտութեան երկրի եւ քաղաքի եւ ամենայն բնակչաց նորա։ 9 Վա՜յ որ ագահէ զագահութիւն չար տան իւրոյ, դնել ի բարձունս զբոյն իւր, կորզել ի ձեռաց չարաց՝՝։ 10 Խորհեցար զամօթ տան քո, սպառեցեր զազգս բազումս, եւ յանցեաւ անձն քո։ 11 Զի քար ի հիմանէ աղաղակեսցէ, եւ որդն ի փայտէ գոչեսցէ զայդ՝՝։ 12 Վա՜յ որ շինէ զքաղաք արեամբ, եւ պատրաստէ զքաղաք անիրաւութեամբ։ 13 Ո՞չ այս ամենայն ի Տեառնէ ամենակալէ է. եւ պակասեցին ժողովուրդք բազումք ի հրոյ, եւ ազգք բազումք նուազեցան՝՝։ 14 Զի լցցի երկիր գիտութեամբ փառաց Տեառն իբրեւ զջուրս բազումս որ ծածկեն զծովս։ 15 Վա՜յ որ արբուցանէ ընկերի իւրում հրապոյրս պղտորս, եւ արբուցանէ, զի հայեսցի յայրս նոցա։ 16 Զյագուրդ անարգանաց ի փառաց՝ արբ եւ դու, շարժեաց եւ դողա. պաշարեաց զքեզ բաժակ աջոյ Տեառն, եւ ժողովեցաւ՝՝ անարգութիւն ի վերայ փառաց քոց։ 17 Զի ամպարշտութիւն Լիբանանու ծածկեսցէ զքեզ եւ թշուառութիւն գազանաց զարհուրեցուսցէ զքեզ՝ վասն արեանց մարդկան եւ ամպարշտութեան երկրի եւ քաղաքի եւ ամենայն բնակչաց նորա։ 18 Զի՞նչ օգուտ է դրօշեալ՝ զի դրօշեցին զնա, ստեղծին զնա ձուլածոյ, երեւոյթ սուտ՝՝. զի յուսացաւ որ ստեղծն ի ստեղծուածն իւր առնել իւր կուռս անօգուտս։ 19 Վա՜յ որ ասէ ցփայտ. Սթափեաց, եւ զարթիր եւ ցքարն թէ՝ Բարձրացիր, եւ նա է երեւոյթ առ աչօք. եւ՝՝ նա է կռած արծաթոյ եւ ոսկւոյ, եւ ամենեւին շունչ ոչ գոյ ի նոսա։ 20 Այլ Տէր ի տաճարի սրբութեան իւրոյ, եւ երկիցէ՝՝ յերեսաց նորա ամենայն երկիր։ |