ԾՆՈՒՆԴՔ 48 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ յետ բանիցս այսոցիկ ազդ եղեւ Յովսեփայ եթէ Յակոբ հայր քո նեղեալ է. եւ առեալ Յովսեփայ՝՝ զերկուս որդիսն իւր ընդ իւր, զՄանասէ եւ զԵփրեմ, եկն առ Յակոբ։՝՝ 2 Ազդ եղեւ Յակոբայ եւ ասեն. Ահա որդի քո Յովսէփ գայ առ քեզ։ Եւ զօրացաւ Իսրայէլ եւ նստաւ ի մահիճս։ 3 Եւ ասէ Յակոբ ցՅովսէփ. Աստուած իմ երեւեցաւ ինձ ի Լուզ, յերկրին Քանանացւոց. օրհնեաց զիս. 4 եւ ասէ ցիս. Ահա ես աճեցուցից զքեզ, եւ բազմացուցից զքեզ, եւ արարից զքեզ ի ժողովս ազգաց. եւ տաց քեզ զերկիրս զայս՝՝ ի ժառանգութիւն յաւիտենական։ 5 Արդ երկու որդիք քո որ եղեն յԵգիպտոս մինչչեւ եկեալ էր իմ յԵգիպտոս՝ իմ են, Եփրեմ եւ Մանասէ իբրեւ զՌուբէնն եւ զՇմաւոն եղիցին ինձ։ 6 Եւ այլ ծնունդք զոր ծնանիցիս յետ այսորիկ՝ քեզ եղիցին. յանուն եղբարց իւրեանց կոչեսցին ի նոցա ժառանգութիւնս։ 7 Եւ ես յորժամ գայի ի Միջագետաց Ասորւոց, մեռաւ մայր քո՝՝ Ռաքէլ յերկրին Քանանացւոց, ի մերձենալ ինձ յասպարէզ երկրին Քաբրաթայ, ի գալն՝՝ յԵփրաթա. եւ թաղեցի զնա յերկրի ասպարիսին՝՝. այն է Բեթղեհեմ։ 8 Իբրեւ ետես Իսրայէլ զորդիսն Յովսէփայ, ասէ. Զի՞նչ են սոքա քո։ 9 Ասէ Յովսէփ ցհայրն իւր. Որդիք իմ են զոր ետ ինձ Աստուած աստ։ Եւ ասէ Յակոբ. Մատո առ իս զդոսա, զի օրհնեցից զդոսա։ 10 Եւ աչք Իսրայելի ծանրացեալ էին ի ծերութենէ անտի, եւ ոչ կարէր տեսանել. եւ մատոյց զնոսա առ նա, եւ համբուրեաց զնոսա, եւ ի գիրկս իւր առ զնոսա։ 11 Եւ ասէ Իսրայէլ ցՅովսէփ. Ահա յերեսաց քոց ոչ կարօտ եղէ, եւ՝՝ եցոյց եւս ինձ Աստուած զզաւակ քո։ 12 Եւ եհան զնոսա Յովսէփ ի ծնգաց նորա եւ երկիր պագին նմա ի վերայ երեսաց իւրեանց՝՝ յերկիր։ 13 Եւ առեալ Յովսեփայ զերկուս որդիսն իւր, զԵփրեմ ընդ աջմէ՝ ի ձախմէ Իսրայելի, եւ զՄանասէ ի ձախմէ՝ յաջմէ Իսրայելի, մատոյց զնոսա առ նա։ 14 Եւ ձգեալ Իսրայելի զաջ ձեռն իւր՝ արկ զգլխովն Եփրեմի, եւ նա էր կրտսեր, եւ զձախն՝ զգլխովն Մանասէի, եւ փոփոխեաց զձեռսն, զի Մանասէ էր անդրանիկ։ 15 Եւ օրհնեաց զնոսա եւ ասէ. Աստուած, որում հաճոյ եղեն հարքն իմ առաջի նորա, Աբրահամ եւ Իսահակ, Աստուած՝ որ կերակրէ զիս ի մանկութենէ իմմէ մինչեւ ցայսօր, 16 հրեշտակն որ փրկեաց զիս յամենայն չարեաց, օրհնեսցէ զմանկունս զայսոսիկ, եւ կոչեսցի ի սոսա անուն իմ եւ անուն հարց իմոց, Աբրահամու եւ Իսահակայ, եւ օրհնեսցին ի բազմութիւն յոյժ ի վերայ երկրի։ 17 Եւ տեսեալ Յովսեփայ եթէ արկ հայրն զաջ իւր զգլխովն Եփրեմի, ծանր թուեցաւ նմա. եւ օգնեաց Յովսէփ ձեռին հօրն իւրոյ, հանել զնա ի գլխոյն Եփրեմի ի գլուխն Մանասէի։ 18 Ասէ Յովսէփ ցհայրն իւր. Ոչ այդպէս է, հայր. քանզի սա է անդրանիկ. դիր զաջ քո ի վերայ գլխոյ սորա։ 19 Եւ ոչ կամեցաւ հայրն նորա, այլ ասէ. Գիտեմ որդեակ, գիտեմ. եւ դա եղիցի ի ժողովուրդ, եւ դա բարձրասցի. այլ եղբայրս դորա կրտսեր՝ եղիցի մեծ քան զդա, եւ զաւակ սորա եղիցի ի բազմութիւն ազգաց։ 20 Եւ օրհնեաց զնոսա յաւուր յայնմիկ, եւ ասէ. Ի ձեզ օրհնեսցի՝՝ Իսրայէլ. ասասցեն, թէ Արասցէ զքեզ Աստուած իբրեւ զԵփրեմ եւ զՄանասէ։ Եւ եդ զԵփրեմ յառաջ քան զՄանասէ։ 21 Եւ ասէ Իսրայէլ ցՅովսէփ. Ես աւասիկ մեռանիմ, եւ Աստուած եղիցի ընդ ձեզ եւ դարձուսցէ զձեզ յերկիր հարցն ձերոց։ 22 Եւ ես ետու քեզ զՍիկիմ սեպհական, արտաքոյ եղբարց քոց՝՝, զոր առի ի ձեռաց Ամովրհացւոց սրով իմով եւ աղեղամբ։ |