ԾՆՈՒՆԴՔ 42 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ ետես Յակոբ եթէ գոյ վաճառ յերկրին Եգիպտացւոց, ասէ Յակոբ ցորդիսն իւր. Ընդէ՞ր հեղգայք։ 2 Ահա լսեմ եթէ գոյ ցորեան յԵգիպտոս. իջէք անդր եւ գնեցէք մեզ սակաւ մի կերակուր, զի կեցցուք եւ մի՛ մեռցուք։ 3 Եւ իջին եղբարքն Յովսեփայ տասնեքին՝ գնել ցորեան յԵգիպտոսէ։ 4 Եւ զԲենիամին զեղբայրն Յովսեփայ ոչ արձակեաց Յակոբ ընդ եղբարսն. քանզի ասէր թէ Գուցէ պատահիցէ նմա հիւանդութիւն։ 5 Եւ եկին որդիքն Իսրայելի գնել ընդ այլ երթեւեկսն. քանզի էր սով յերկրին Քանանացւոց։ 6 Եւ Յովսէփ էր իշխան երկրին, եւ նա վաճառէր ամենայն ժողովրդեան երկրին. եւ եկեալ եղբարքն Յովսեփայ երկիր պագանէին ի վերայ երեսաց խոնարհ յերկիր։ 7 Եւ իբրեւ ետես Յովսէփ զեղբարսն իւր, ծանեաւ. եւ օտարանայր ի նոցանէ, եւ խօսեցաւ ընդ նոսա խստագոյնս, եւ ասէ. Ուստի՞ գայք։ Եւ նոքա ասեն. Յերկրէն Քանանացւոց՝ գնել կերակուրս։ 8 Ծանեաւ Յովսէփ զեղբարսն իւր, եւ նոքա ոչ ծանեան զնա։ 9 Եւ յիշեաց Յովսէփ զերազսն իւր զոր ետես, եւ ասէ ցնոսա. Լրտեսք էք դուք, եւ դիտել զել եւ զմուտ՝՝ աշխարհիս եկեալ էք։ 10 Եւ նոքա ասեն. Ոչ, տէր, ծառայք քո եկեալ եմք գնել կերակուրս։ 11 Ամենեքին մեք եմք որդիք առն միոյ. արք խաղաղութեան եմք, եւ չեն ծառայք քո լրտեսք։ 12 Ասէ ցնոսա. Ոչ, այլ զել եւ զմուտ՝՝ երկրիս եկեալ էք տեսանել։ 13 Եւ նոքա ասեն. Երկոտասան եղբարք եմք ծառայք քո, որդիք առն միոյ, յերկրին Քանանացւոց. եւ կրտսերն առ հօր իւրում է այսօր, եւ մեւսն չէ ի միջի։ 14 Ասէ ցնոսա Յովսէփ. Այդ իսկ է զոր ասացի ձեզ, թէ լրտեսք էք. 15 եւ դովին յայտ արարէք. երդուեալ յարեւն փարաւոնի, ոչ ելանէք աստի, եթէ ոչ եկեսցէ եղբայրն ձեր կրտսեր այսր։ 16 Արդ առաքեցէք զմի ոք ի ձէնջ եւ ածցէ զեղբայրն ձեր, եւ դուք կացէք ի դիպահոջ, մինչեւ յայտնի լինիցին բանք ձեր եթէ արդար խօսիցիք եւ թէ ոչ. ապա թէ ոչ, երդուեալ յարեւն փարաւոնի՝ թէ ոչ լրտեսք էք դուք։ 17 Եւ եդ զնոսա ի բանտի զերիս աւուրս։ 18 Եւ ասէ ցնոսա Յովսէփ յաւուրն երրորդի. Զայս արարէք եւ ապրիք. զի եւ ես յԱստուծոյ երկիւղած եմ։ 19 Եթէ արք խաղաղութեան էք, եղբայր մի ի ձէնջ աստ մնասցէ ի բանտի, եւ դուք տարայք զվաճառ ցորենոյդ ձերոյ։ 20 Եւ զեղբայրն ձեր կրտսեր ածէք առ իս, եւ հաւատարիմ լինիցին բանք ձեր. ապա թէ ոչ, մեռանիք։ Արարին՝՝ այնպէս։ 21 Եւ ասեն իւրաքանչիւր ցեղբայր իւր. Այո, քանզի ի մեղս եմք վասն եղբօրն մերոյ. զի արհամարհեցաք զնեղութիւն ոգւոց նորա յորժամ աղաչէրն զմեզ, եւ ոչ լուաք նմա. վասն այնորիկ եկն ի վերայ մեր այս նեղութիւն։ 22 Պատասխանի ետ Ռուբէն եւ ասէ ցնոսա. Ո՞չ խօսեցայ ընդ ձեզ եւ ասեմ, թէ Մի՛ մեղանչէք մանկանդ. եւ ոչ լուարուք ինձ. եւ ահա արիւն նորա խնդրի։ 23 Եւ նոքա ոչ գիտէին թէ լսէր Յովսէփ, զի թարգման կայր ի միջի։ 24 Եւ անցեալ մեկուսի ի նոցանէ՝ ելաց Յովսէփ. եւ եկն միւսանգամ առ նոսա, եւ խօսեցաւ ընդ նոսա. եւ առ ի նոցանէ զՇմաւոն եւ կապեաց առաջի նոցա։ 25 Եւ ետ հրաման Յովսէփ լնուլ զամանս նոցա ցորենով, եւ դնել զարծաթն իւրաքանչիւր ի քրձի իւրում, եւ տալ նոցա պաշար ի ճանապարհ։ Եւ եղեւ նոցա այնպէս։ 26 Եւ նոցա բարձեալ իւրաքանչիւր իշոյ՝՝ գնացին անտի։ 27 Եւ լուծեալ միոյ զքուրձ իւր տալ կերակուր գրաստու իւրում յիջաւանին, ետես զծրար արծաթոյն իւրոյ զի կայր ի բերան քրձի իւրոյ։ 28 Ասէ ցեղբարս իւր. Դարձուցաւ ինձ այսրէն արծաթն, եւ ահա աստէն կայ ի քրձի իմում։ Եւ զարմացան միտք նոցա, խռովեցան ընդ միմեանս եւ ասեն. Զի՞նչ է այս զոր արար ընդ մեզ Աստուած։ 29 Եւ եկին առ Յակոբ հայրն իւրեանց յերկիրն Քանանու, եւ պատմեցին նմա զամենայն ինչ որ անց ընդ նոսա, եւ ասեն. 30 Խօսեցաւ այրն, տէր երկրին, ընդ մեզ խստագոյնս, եւ եդ զմեզ ի բանտի՝՝ իբրեւ լրտեսս երկրին։ 31 Եւ ասեմք ցնա. Արք խաղաղութեան եմք, եւ չեմք լրտեսք։ 32 Երկոտասան եղբարք եմք որդիք հօր մերոյ. մին չէ ի միջի, եւ կրտսերն այժմ ընդ հօր մերում է յերկրին Քանանացւոց։ 33 Ասէ ցմեզ այրն, տէր երկրին. Այսու գիտացից թէ արք խաղաղութեան էք, եթէ զեղբայր մի ձեր աստ առ իս թողուցուք, եւ զվաճառս ցորենոյդ ի տունս ձեր առեալ տանիցիք, 34 եւ զեղբայրն ձեր կրտսեր ածիցէք առ իս, եւ գիտացից եթէ չէք լրտեսք, այլ արք խաղաղութեան էք. եւ զայս եւս եղբայր տաց ցձեզ, եւ յերկրի աստ առնիցէք վաճառ։ 35 Եւ եղեւ ի թափելն նոցա զքուրձս իւրեանց, եւ կայր իւրաքանչիւր ուրուք ծրար արծաթոյ ի քրձի իւրեանց. եւ իբրեւ տեսին զծրարս արծաթոյ իւրեանց, ինքեանք եւ հայր իւրեանց, երկեան յոյժ։ 36 Եւ ասէ ցնոսա Յակոբ հայրն իւրեանց. Զիս անորդի արարէք. Յովսէփ չէ ի միջի, Շմաւոն չէ ի միջի, եւ զԲենիամին եւս առնուցուք. յիմ վերայ եկն այս ամենայն։ 37 Խօսեցաւ Ռուբէն ընդ հօր իւրում եւ ասէ. Զերկոսին զորդիսն իմ սպանջիր, եթէ ոչ ածից զդա առ քեզ. տուր զդա յիմ ձեռս, եւ ես ածից զդա առ քեզ։ 38 Եւ նա ասէ. Ոչ իջանէ որդի իմ ընդ ձեզ. զի եղբայր սորա մեռաւ, եւ սա միայն մնացեալ է. եւ դէպ լինիցի սմա հիւանդանալ ի ճանապարհին զոր երթայցէք, եւ իջուցանիցէք զծերութիւնս իմ տրտմութեամբ ի դժոխս։ |