ԾՆՈՒՆԴՔ 34 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ ել Դինա դուստր Լիայ՝ զոր ծնաւ Յակոբայ, ի զնին դստերաց աշխարհին։ 2 Եւ ետես զնա Սիւքեմ որդի Եմովրայ Քոռեցի, որ իշխանն էր երկրին, եւ առ զնա, եւ ննջեաց ընդ նմա, եւ տառապեցոյց զնա։ 3 Եւ ուշ եդեալ Դինայի դստերն Յակոբայ՝ սիրեաց զկոյսն, եւ խօսեցաւ ըստ մտաց կուսին։ 4 Եւ խօսեցաւ Սիւքեմ ընդ Եմովրայ հօր իւրոյ եւ ասէ. Առ դու ինձ զաղջիկս զայս կնութեան։ 5 Եւ լուաւ Յակոբ եթէ պղծեաց որդի Եմովրայ զԴինա զդուստր նորա. եւ որդիք նորա էին ի խաշինս ի դաշտի. լուռ եղեւ Յակոբ մինչեւ եկին նոքա։ 6 Եւ ել Եմովր հայր Սիւքեմայ առ Յակոբ խօսել ընդ նմա։ 7 Եկին եւ որդիքն Յակոբայ ի դաշտէ. իբրեւ լուան, ստրջացան արքն, եւ տրտմութիւն էր նոցա յոյժ. զի խայտառակութիւն արար յԻսրայելի, մտանելով առ դուստրն Յակոբայ, եւ ոչ այնպէս վճարիցի։ 8 Եւ խօսեցաւ ընդ նոսա Եմովր եւ ասէ. Սիւքեմ որդի իմ սիրեաց ոգւովք չափ զդուստրն ձեր. արդ տուք զնա նմա կնութեան, 9 եւ արարէք ընդ մեզ խնամութիւն. զդստերս ձեր տուք մեզ, եւ զդստերս մեր առէք որդւոց ձերոց։ 10 Եւ բնակեցէք ի միջի մերում, եւ երկիրդ ահա ընդարձակ է առաջի ձեր, եւ բնակեցէք եւ շահեցարուք ի դմա, եւ ստացարուք ստացուածս ի դմա։ 11 Եւ ասէ Սիւքեմ ցհայր նորա եւ ցեղբարս նորա. Գտից շնորհս առաջի ձեր, եւ զոր ինչ ասիցէք՝ տացուք։ 12 Յաճախեցէք յոյժ զվարձանս եւ զօժիտս, եւ տաց՝ որչափ եւ ասիցէք. եւ տուք ինձ զաղջիկն զայն կնութեան։ 13 Պատասխանի ետուն որդիքն Յակոբայ Սիւքեմայ եւ Եմովրայ հօր նորա նենգութեամբ, եւ ասեն ցնոսա՝՝, (վասն զի պղծեցին զԴինա զքոյր նոցա,) 14 եւ ասեն Շմաւոն եւ Ղեւի եղբարքն Դինայ՝ որդիքն Լիայ՝՝. Ոչ կարեմք առնել զայդ բան, տալ զքոյրն մեր առն անթլփատի, քանզի նախատինք են մեզ. 15 բայց այսու նմանեսցուք ձեզ, եւ բնակեսցուք ի միջի ձերում՝՝, եթէ լինիցիք իբրեւ զմեզ եւ դուք՝ ի թլփատել ձեզ զամենայն արու, 16 եւ տացուք զդստերս մեր ձեզ, եւ ի դստերաց ձերոց առցուք մեզ կանայս, եւ բնակեսցուք առ ձեզ, եւ եղիցուք իբրեւ ազգ մի։ 17 Ապա թէ ոչ լսիցէք մեզ՝ թլփատել, առեալ զդստերս մեր ի բաց գնասցուք։ 18 Եւ հաճոյ թուեցան բանքն առաջի Եմովրայ, եւ առաջի Սիւքեմայ որդւոյ Եմովրայ։ 19 Եւ ոչ յամեաց պատանին առնել զբանն, զի յոյժ հարեալ էր ի դստերն Յակոբայ. եւ նա էր պատուականագոյն քան զամենեսեան որ ի տան հօր նորա էին։ 20 Եւ եկին Եմովր եւ Սիւքեմ որդի նորա ի դուռն քաղաքին իւրեանց, եւ խօսեցան ընդ արս քաղաքին իւրեանց եւ ասեն. 21 Որեարն այն խաղաղութեամբ են ընդ մեզ. արդ բնակեսցեն յերկրիս եւ շահեսցին ի սմա. զի երկիրս ընդարձակ է առաջի նոցա. զդստերս նոցա առցուք մեզ կանայս, եւ զդստերս մեր տացուք նոցա։ 22 Բայց միայն այսու նմանեսցեն մեզ որեարն՝ բնակել ընդ մեզ լինել ազգ մի, ի թլփատել մեզ զամենայն արու, որպէս նոքայն թլփատեալ են։ 23 Եւ ինչք նոցա եւ անասուն նոցա եւ չորքոտանի նոցա ո՞չ ապաքէն մեր լինիցի. բայց այնու եւեթ նմանեսցուք նոցա, եւ բնակեսցեն ի միջի մերում։ 24 Եւ լուան Եմովրայ եւ Սիւքեմայ որդւոյ նորա ամենեքին որ ելանէին ընդ դուռն քաղաքին իւրեանց. եւ թլփատեցին զմարմին անթլփատութեան իւրեանց ամենայն արու, ամենեքին որ ելանէին ընդ դուռն քաղաքի նորա։ 25 Եւ եղեւ յաւուրն երրորդի մինչդեռ էին նոքա ի ցաւսն, առին երկու որդիքն Յակոբայ, Շմաւոն եւ Ղեւի եղբարք Դինայ՝ իւրաքանչիւր զսուր իւր, եւ մտին ի քաղաքն կազմութեամբ, եւ կոտորեցին զամենայն արու։ 26 Եւ զԵմովր եւ զՍիւքեմ զորդի նորա սպանին ի սուր սուսերի. եւ առին զԴինա ի տանէ Սիւքեմայ եւ ելին։ 27 Եւ որդիքն Յակոբայ մտին ի վերայ վիրաւորացն, եւ առին աւար զքաղաքն, յորում պղծեցին զԴինա զքոյրն նոցա։ 28 Զարջառ եւ զոչխար եւ զէշս նոցա որ էին՝՝ ի քաղաքին, եւ որ ինչ ի բացի էր՝ առին։ 29 Եւ զամենայն մարդագերի նոցա, եւ զամենայն՝՝ զկահ եւ զկարասի նոցա, եւ զկանայս նոցա գերեցին, եւ յափշտակեցին որ ինչ էր ի քաղաքին եւ որ ինչ՝՝ ի տունս։ 30 Եւ ասէ Յակոբ ցՇմաւոն եւ ցՂեւի. Ատելի արարէք զիս, երեւել անզգամ ամենայն՝՝ բնակչաց երկրիս ի մէջ Քանանացւոց եւ Փերեզացւոց. եւ ես սակաւաւոր եմ թուով, արդ եթէ ժողովիցին ի վերայ իմ եւ հարկանիցեն զիս, սատակելով սատակիցիմ ե՛ւ ես ե՛ւ տուն իմ։ 31 Եւ ասեն. Իսկ զիա՞րդ զի իբրեւ զբոզ քարշեցին զքոյրն մեր։՝՝ |