ԾՆՈՒՆԴՔ 3 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ օձն էր իմաստնագոյն քան զամենայն գազանս որ ի վերայ երկրի՝՝ զոր արար Տէր Աստուած. եւ ասէ օձն ցկինն. Զի՞ է զի ասաց՝՝ Աստուած թէ Յամենայն ծառոց որ իցեն ի ներքս ի դրախտի այդր՝ մի՛ ուտիցէք։ 2 Եւ ասէ կինն ցօձն. Ի պտղոյ ծառոց դրախտիդ կերիցուք։ 3 Բայց ի պտղոյ ծառոյն՝ որ է ի մէջ դրախտին, ասաց Աստուած. Մի՛ ուտիցէք ի նմանէ, եւ մի՛ հուպ լինիցիք, զի մի՛ մեռանիցիք։ 4 Եւ ասէ օձն ցկինն. Ոչ եթէ մահու մեռանիցիք։ 5 Զի գիտէր Աստուած թէ յորում աւուր ուտիցէք ի նմանէ, բանայցեն աչք ձեր, եւ լինիցիք իբրեւ զաստուածս՝ ճանաչել զբարի եւ զչար։ 6 Եւ ետես կինն զի բարի էր ծառն ի կերակուր եւ հաճոյ աչաց հայելոյ, եւ գեղեցիկ ի տեսանել՝՝. եւ առ ի պտղոյ նորա, եկեր. եւ ետ առն իւրում ընդ իւր, եւ կերան։ 7 Եւ բացան աչք երկոցունց, եւ գիտացին զի մերկ էին. եւ կարեցին տերեւս թզենւոյ, եւ արարին իւրեանց սփածանելիս։ 8 Եւ լուան զձայն զգնալոյ Տեառն Աստուծոյ ի դրախտի անդ ընդ երեկս, եւ թաքեան Ադամ եւ կինն իւր յերեսաց Տեառն Աստուծոյ ի մէջ ծառոց դրախտին։ 9 Եւ կոչեաց Տէր Աստուած զԱդամ, եւ ասէ ցնա. Ո՞ւր ես։ 10 Եւ ասէ. Լուայ զձայն քո ի դրախտի աստ եւ երկեայ, քանզի մերկ էի, եւ թաքեայ։ 11 Եւ ասէ ցնա. Ո՞ պատմեաց քեզ թէ մերկ ես. բայց եթէ ի ծառոյն յորմէ պատուիրեցի քեզ անտի եւեթ չուտել, կերա՞ր արդեւք ի նմանէ։ 12 Եւ ասէ Ադամ. Կինս զոր ետուր ընդ իս՝ սա ետ ինձ ի ծառոյ անտի եւ կերայ։ 13 Եւ ասէ Տէր Աստուած ցկինն. Զի՞նչ գործեցեր զայդ։ Եւ ասէ կինն. օձն խաբեաց զիս, եւ կերայ։ 14 Եւ ասէ Տէր Աստուած ցօձն. Փոխանակ զի արարեր դու զայն, անիծեալ լիջիր դու յամենայն անասնոց եւ յամենայն գազանաց երկրի. ի վերայ լանջաց եւ՝՝ որովայնի քո գնասցես, եւ հող կերիցես զամենայն աւուրս կենաց քոց։ 15 Եւ եդից թշնամութիւն ի մէջ քո եւ ի մէջ կնոջդ, եւ ի մէջ զաւակի քո եւ ի մէջ զաւակի դորա. նա սպասեսցէ քում գլխոյ. եւ դու սպասեսցես նորա գարշապարի՝՝։ 16 Եւ ցկինն ասէ. Բազմացուցանելով բազմացուցից զտրտմութիւնս քո եւ զհեծութիւնս քո. տրտմութեամբ ծնցես որդիս, եւ առ այր քո դարձ քո, եւ նա տիրեսցէ քեզ։ 17 Եւ ցԱդամ ասէ. Փոխանակ զի լուար ձայնի կնոջդ քո, եւ կերար ի ծառոյ անտի յորմէ պատուիրեցի քեզ անտի միայն չուտել, եւ կերար ի նմանէ,՝՝ անիծեալ լիցի երկիր ի գործս քո. տրտմութեամբ կերիցես զնա զամենայն աւուրս կենաց քոց։ 18 Փուշ եւ տատասկ բուսուսցէ քեզ, եւ կերիցես զբանջար վայրի։ 19 Քրտամբք երեսաց քոց կերիցես զհաց քո, մինչեւ դարձցիս յերկիր ուստի առար. զի հող էիր եւ ի հող դարձցիս։ 20 Եւ կոչեաց Ադամ զանուն կնոջ իւրոյ Կեանս. զի նա է մայր ամենայն կենդանեաց։ 21 Եւ արար Տէր Աստուած Ադամայ եւ կնոջ նորա հանդերձս մաշկեղէնս, եւ զգեցոյց զնոսա։ 22 Եւ ասէ Տէր Աստուած. Ահա Ադամ եղեւ իբրեւ զմի ի մէնջ՝ գիտել զբարի եւ զչար. եւ արդ գուցէ ձգիցէ զձեռն եւ առնուցու ի ծառոյն կենաց, ուտիցէ եւ կեցցէ յաւիտեան։ 23 Եւ եհան արձակեաց զնա Տէր Աստուած ի դրախտէ անտի փափկութեան՝ գործել զերկիր ուստի առաւ։ 24 Եւ եհան զԱդամ, եւ բնակեցոյց յանդիման դրախտին փափկութեան. եւ հրամայեաց քերոբէից եւ բոցեղէն սրոյ՝՝ շուրջանակաւ պահել զճանապարհս ծառոյն կենաց։ |