ԾՆՈՒՆԴՔ 27 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ իբրեւ ծերացաւ Իսահակ, եւ վատեցին աչք նորա ի տեսանելոյ, կոչեաց զԵսաւ զորդի իւր զերէց եւ ասէ ցնա. Որդեակ իմ։ Եւ նա ասէ ցնա. Ահաւասիկ եմ։ 2 Եւ նա ասէ ցնա. Ահաւասիկ ես ծերացեալ եմ, եւ ոչ գիտեմ զօր վախճանի իմոյ։ 3 Արդ առ դու զգործի քո՝ զաղեղն եւ զկապարճս, եւ ել ի դաշտ եւ որսա ինձ որս։ 4 Եւ արա ինձ խորտիկս որպէս եւ ես սիրեմ, եւ բեր մատո ինձ զի կերայց. եւ օրհնեսցէ զքեզ անձն իմ մինչչեւ մեռեալ իցեմ։ 5 Եւ լուաւ Ռեբեկա զի խօսէր Իսահակ ընդ որդւոյ իւրում. գնաց Եսաւ ի դաշտ որսալ որս հօր իւրում՝՝։ 6 Եւ խօսեցաւ Ռեբեկա ընդ Յակոբայ որդւոյ իւրում եւ ասէ. Ահա լուայ ես ի հօրէ քումմէ, զի խօսէր ընդ եղբօր քում եւ ասէր. 7 Բեր ինձ որս եւ արա ինձ խորտիկս, զի կերայց եւ օրհնեցից զքեզ առաջի Տեառն մինչչեւ մեռեալ իցեմ։ 8 Եւ արդ, որդեակ իմ, լուր ինձ, որպէս ես պատուիրեմ քեզ։ 9 Գնա դու ի խաշն, եւ առ ինձ անտի երկուս ուլս փափուկս եւ ընտիրս, եւ արարից զնոսա խորտիկս հօր քում որպէս եւ սիրէ։ 10 Եւ մատուսցես հօր քում եւ կերիցէ. զի օրհնեսցէ զքեզ հայր քո՝՝ մինչչեւ մեռեալ իցէ։ 11 Եւ ասէ Յակոբ ցՌեբեկա մայր իւր. Եղբայր իմ Եսաւ՝ այր թաւ է, եւ ես լերկ. 12 գուցէ շօշափիցէ զիս հայր իմ, եւ լինիցիմ առաջի նորա իբրեւ արհամարհոտ, եւ ածիցեմ ի վերայ իմ անէծս եւ ոչ օրհնութիւն։ 13 Եւ ասէ ցնա մայրն իւր. Յիմ վերայ անէծքն այն, որդեակ. բայց միայն լուր ձայնի իմում եւ երթ ած ինձ։ 14 Գնաց եւ առ ած մօր իւրում. եւ արար խորտիկս, որպէս եւ սիրէր հայր նորա։ 15 Եւ առեալ Ռեբեկայ զպատմուճանն զազնիւ որդւոյ իւրոյ երիցու՝ որ կայր առ նմա ի տանն, զգեցոյց Յակոբայ որդւոյ իւրում կրտսերոյ։ 16 Եւ զուլենիսն ագոյց ի բազուկս նորա, եւ ի վերայ մերկոյ պարանոցի նորա։ 17 Եւ ետ զխորտիկն եւ զհացն զոր արար ի ձեռս Յակոբայ որդւոյ իւրոյ։ 18 Եւ տարաւ հօր իւրում եւ ասէ. Հայր իմ։ Եւ նա ասէ. Աւասիկ եմ։ Եւ ասէ. Ո՞վ ես դու, որդեակ։ 19 Եւ ասէ Յակոբ ցհայրն. Ես եմ Եսաւ անդրանիկն քո. արարի որպէս եւ խօսեցար ընդ իս. արի նիստ եւ կեր յորսոյ իմմէ, զի օրհնեսցէ զիս անձն քո։ 20 Եւ ասէ Իսահակ ցորդին իւր. Զի՞ է զի վաղվաղակի գտեր, որդեակ։ Եւ նա ասէ, որպէս պատրաստեաց Տէր Աստուած առաջի իմ։ 21 Եւ ասէ Իսահակ ցՅակոբ. Մօտ եկ եւ շօշափեցից զքեզ, որդեակ,, եթէ դո՞ւ իցես որդի իմ Եսաւ, թէ ոչ։ 22 Մատեաւ Յակոբ առ Իսահակ հայր իւր, եւ շօշափեաց զնա եւ ասէ. Ձայնդ՝ ձայն Յակոբայ, եւ ձեռքդ՝ ձեռք Եսաւայ։ 23 Եւ ոչ ծանեաւ զնա. զի էին ձեռք նորա իբրեւ զձեռսն Եսաւայ եղբօր իւրոյ թաւ. եւ օրհնեաց զնա 24 եւ ասէ. Դո՞ւ ես որդի իմ Եսաւ։ Եւ նա ասէ. Ես եմ։ 25 Եւ ասէ. Մատո ինձ եւ կերայց յորսոյ քումմէ, որդեակ, զի օրհնեսցէ զքեզ անձն իմ։ Առ մատոյց նմա եւ կերաւ. եւ եբեր նմա գինի, եւ արբ։ 26 Եւ ասէ ցնա Իսահակ հայր իւր. Մօտ եկ եւ համբուրեա զիս, որդեակ։ 27 Եւ մատեաւ համբուրեաց զնա. եւ առ զհոտ հանդերձից նորա, եւ օրհնեաց զնա եւ ասէ. Ահա հոտ որդւոյ իմոյ իբրեւ զհոտ անդոյ լիոյ զոր օրհնեաց Տէր։ 28 Եւ տացէ քեզ Աստուած ի ցօղոյ երկնից եւ ի պարարտութենէ երկրի, եւ բազմութիւն ցորենոյ եւ գինւոյ։ 29 Եւ ծառայեսցեն քեզ ազգք, եւ երկիր պագցեն քեզ իշխանք. եւ եղիցես տէր եղբօր քում, եւ երկիր պագցեն քեզ որդիք հօր քո. որ անիծանիցէ զքեզ՝ անիծեալ լիցի, եւ որ օրհնեսցէ զքեզ՝ օրհնեալ։ 30 Եւ եղեւ յետ դադարելոյն Իսահակայ յօրհնելոյ անտի զՅակոբ զորդի իւր, իբրեւ ել Յակոբ յերեսաց Իսահակայ հօր իւրոյ, եւ եկն Եսաւ եղբայր նորա յորսոյ։ 31 Արար եւ նա խորտիկս, եւ մատոյց հօր իւրում, եւ ասէ ցհայր իւր. Յարիցէ հայր իմ եւ կերիցէ յորսոյ որդւոյ իւրոյ, զի օրհնեսցէ զիս անձն քո։ 32 Եւ ասէ ցնա Իսահակ հայր իւր. Ո՞վ ես դու։ Եւ նա ասէ. Ես եմ որդին քո անդրանիկ Եսաւ։ 33 Եւ զարմացաւ Իսահակ զարմացումն՝՝ մեծ յոյժ, եւ ասէ. Իսկ այն ո՞վ էր որ որսացաւ ինձ որս, եւ եբեր մատոյց, եւ կերայ յամենայնէ մինչչեւ քո եկեալ էր, եւ օրհնեցի զնա, եւ եղիցի օրհնեալ։ 34 Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ Եսաւ զբանսն Իսահակայ հօր իւրոյ, աղաղակեաց ի ձայն մեծ դառնացեալ յոյժ, եւ ասէ ցհայրն իւր. օրհնեա արդ եւ զիս, հայր։ 35 Եւ ասէ նա. Եկն եղբայր քո նենգութեամբ եւ առ զօրհնութիւնս քո։ 36 Եւ նա ասէ. Յիրաւի կոչեցաւ անուն նորա Յակոբ, զի այս երկիցս խաբեաց զիս. առ զանդրանկութիւնսն իմ, եւ արդ առ զօրհնութիւնս իմ։ Եւ ասէ Եսաւ ցհայր իւր. Եւ ոչ մի՞ ինչ օրհնութիւն թողեր ինձ, հայր։ 37 Պատասխանի ետ Իսահակ եւ ասէ ցԵսաւ. Որովհետեւ տէր արարի զնա քեզ, եւ զամենայն եղբարս նորա արարի նմա ծառայս, ցորենով եւ գինւով հաստատեցի զնա, քեզ զի՞նչ արարից, որդեակ։ 38 Ասէ Եսաւ ցհայրն իւր. Միթէ մի՞ օրհնութիւն իցէ քո, հայր. օրհնեա եւ զիս, հայր։ Եւ իբրեւ ստրջացաւ Իսահակ,՝՝ ամբարձ զձայն իւր Եսաւ եւ ելաց։ 39 Պատասխանի ետ Իսահակ հայր նորա եւ ասէ ցնա. Ահա ի պարարտութենէ երկրի եղիցի բնակութիւն քո, եւ ի ցօղոյ երկնից ի վերուստ. 40 եւ սրով քով կեցցես. եւ եղբօր քում ծառայեսցես. եւ եղիցի յորժամ քակեսցես, եւ լուծցես զլուծ նորա ի պարանոցէ քումմէ։ 41 Եւ պահէր Եսաւ ոխս Յակոբայ վասն օրհնութեանն զոր օրհնեաց զնա հայր իւր. եւ ասէր Եսաւ ի մտի իւրում. Մերձեսցին աւուրք կարեաց հօր իմոյ, զի սպանից զՅակոբ զեղբայր իմ։ 42 Ազդ եղեւ Ռեբեկայ բանքն Եսաւայ որդւոյ իւրոյ երիցու. եւ յղեաց կոչեաց զորդի իւր զկրտսեր զՅակոբ եւ ասէ ցնա. Ահա Եսաւ եղբայր քո սպառնայ սպանանել զքեզ։ 43 Արդ լուր, որդեակ, ձայնի իմում, եւ արի գնա ի Միջագետս՝՝ առ Լաբան եղբայր իմ ի Խառան. 44 եւ բնակեսցես ընդ նմա աւուրս բազումս, մինչեւ անցցէ սրտմտութիւն բարկութեան եղբօր քո ի քէն, 45 եւ՝՝ մոռասցի զոր ինչ արարեր նմա. եւ ապա առաքեցից կոչեցից զքեզ անտի. գուցէ անզաւակիցիմ յերկոցունց ի ձէնջ ի միում աւուր։ 46 Եւ ասէ Ռեբեկա ցԻսահակ. Ձանձրացեալ է անձն իմ ի դստերաց որդւոց Քետայ. եթէ առնուցու Յակոբ կին ի դստերաց անտի Քետայ, ի դստերաց երկրիս այսորիկ, եւ ընդէ՞ր իցէ ինձ կեալ։ |