ԾՆՈՒՆԴՔ 18 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ երեւեցաւ նմա Աստուած առ կաղնեաւն Մամբրէի, մինչդեռ նստէր առ դուրս խորանի իւրոյ ի միջօրէի։ 2 Ամբարձեալ զաչս իւր եւ ետես, եւ ահա արք երեք կային ի վերոյ քան զնա. եւ իբրեւ ետես, ընթացաւ ընդ առաջ նոցա ի դրանէ խորանին իւրոյ, եւ երկիր եպագ ի վերայ երկրի 3 եւ ասէ. Տէր, եթէ գտի շնորհս առաջի քո, մի՛ զանց առներ ի ծառայէ քումմէ։ 4 Այլ առցի սակաւ մի ջուր, եւ լուասցեն զոտս ձեր, եւ զովասջիք ընդ ծառովս։ 5 Եւ առից հաց եւ կերիջիք, եւ ապա երթիջիք զճանապարհ ձեր. փոխանակ զի դարձարուք առ ծառայ ձեր։ Եւ ասեն. Այդպէս արա, որպէս ասացերդ։ 6 Եւ պնդեցաւ Աբրահամ ի խորանն առ Սառա, եւ ասէ ցնա. Փութա թրեա գրիւս երիս ալեր նաշհոյ, եւ արա նկանս։ 7 Եւ յանդեայ ընթացաւ Աբրահամ, եւ առ որթ մի մատաղ եւ բարի եւ ետ ցպատանին, եւ փութացոյց վաղվաղակի հասուցանել։ 8 Եւ առ կոգի եւ կաթն եւ զորթն զոր հասոյց, եւ եդ առաջի նոցա եւ կերան. եւ նա կայր առաջի նոցա ընդ ծառովն։ 9 Եւ ասեն ցնա. Ո՞ւր է Սառա կին քո։ Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. Ահաւանիկ ի խորանի անդ է։ 10 Եւ ասէ. Դարձեալ եկից առ քեզ ի ժամանակի յայսմիկ ի սոյն աւուրս՝՝, եւ ունիցի որդի Սառա կին քո. եւ Սառա ունկն դնէր առ դրան խորանին, քանզի յետոյ նորա կայր։ 11 Եւ Աբրահամ եւ Սառա ծերացեալք էին եւ անցեալք զաւուրբք, եւ պակասեալ էր ի Սառայէ լինել ի կանանց օրինի։ 12 Ծիծաղեցաւ Սառա ընդ միտս եւ ասէ. Որ ինչ ցայժմ ոչ եղեւ ինձ՝ ա՞րդ լինիցի՝՝. եւ տէր իմ ծերացեալ է։ 13 Եւ ասէ Տէր ցԱբրահամ. Զի՞ է զի ծիծաղեցաւ Սառա ընդ միտս իւր եւ ասէ, թէ Արդարեւ ծնանիցի՞մ, զի ահա ես պառաւեալ եմ։ 14 Միթէ տկարանայցէ՞ առ ի յԱստուծոյ բան. ի ժամանակի յայսմիկ դարձայց առ քեզ ի սոյն աւուրս՝՝, եւ եղիցի Սառայի որդի։ 15 Ժխտեաց Սառա եւ ասէ, թէ Ոչ ծիծաղեցայ. քանզի երկեաւ։ Եւ ասէ. Ոչ այդպէս, այլ ծիծաղեցար։ 16 Եւ յարուցեալ անտի արանցն հայեցան ընդ երեսս Սոդոմացւոց եւ Գոմորացւոց՝՝. եւ Աբրահամ երթայր ընդ նոսա յուղարկել զնոսա։ 17 Եւ ասէ Տէր. Միթէ թաքո՞ւստ ինչ իցէ յԱբրահամէ ծառայէ իմմէ՝՝ զոր ինչ գործելոց եմ։ 18 Այլ Աբրահամ լինելով լինիցի յազգ մեծ եւ ի բազում, եւ օրհնեսցին ի նա ամենայն ազգք երկրի։ 19 Քանզի գիտէի եթէ պատուիրեսցէ որդւոց իւրոց եւ տան իւրոյ յետ իւր՝ պահել զճանապարհս Տեառն եւ առնել զարդարութիւն եւ զիրաւունս. եւ ածցէ Տէր Աստուած ի վերայ Աբրահամու զամենայն զոր խօսեցաւ ընդ նմա։ 20 Եւ ասէ Տէր. Աղաղակ Սոդոմացւոց եւ Գոմորացւոց յաճախեաց, եւ մեղք նոցա մեծացան յոյժ։ 21 Եւ արդ իջեալ տեսից եթէ ըստ աղաղակին նոցա որ յիսն հասանէ՝ վճարիցե՞ն. ապա թէ ոչ՝ զի գիտացից։ 22 Եւ դարձեալ անտի արանցն եկին ի Սոդոմ. եւ Աբրահամ կայր առաջի Տեառն։ 23 Եւ մատուցեալ Աբրահամ ասէր. Միթէ կորուսանիցե՞ս զարդարն ընդ ամպարշտին, եւ լինիցի՞ արդարն իբրեւ զամպարիշտն։՝՝ 24 Եթէ իցեն յիսուն արդար ի քաղաքի, կորուսանիցե՞ս զնոսա, եւ ո՞չ ներիցես ամենայն տեղեացն վասն յիսուն արդարոյն եթէ իցեն ի նմա։ 25 Քաւ լիցի քեզ առնել զայն բան. սպանանել զարդարն ընդ ամպարշտի, եւ լինիցի արդարն իբրեւ զամպարիշտն. քաւ լիցի քեզ որ դատիս զամենայն երկիր, մի՛ արասցես զայն դատաստան։ 26 Եւ ասէ Տէր. Եթէ գտցի ի Սոդոմ յիսուն արդար ի քաղաքի անդ, թողացուցից ամենայն տեղեացն վասն նոցա։ 27 Պատասխանի ետ Աբրահամ եւ ասէ. Այժմ սկսայ խօսել ընդ Տեառն, բայց ես հող եմ եւ մոխիր։ 28 Եթէ պակասիցեն քան զյիսուն արդար հնգիւ չափ, կորուսանիցե՞ս վասն հնգիցն զամենայն քաղաքն։ Եւ ասէ. Ոչ կորուսից, եթէ գտցի անդ քառասուն եւ հինգ։ 29 Եւ յաւել եւս խօսել ընդ նմա եւ ասէ. Իսկ եթէ գտցի անդ քառասուն։ Եւ ասէ. Ոչ կորուսից վասն քառասնիցն։ 30 Եւ ասէ. Միթէ իցէ՞ ինչ, Տէր,՝՝ եթէ խօսիցիմ։ Իսկ եթէ գտցի անդ երեսուն։ Եւ ասէ. Ոչ կորուսից, եթէ գտցի անդ երեսուն։ 31 Եւ ասէ. Որովհետեւ կալայ խօսել ընդ Տեառն. եթէ գտցի անդ քսան։ Եւ ասէ. Ոչ կորուսից վասն քսանիցն։ 32 Եւ ասէ. Միթէ իցէ՞ ինչ, Տէր՝՝, եթէ խօսեցայց եւս մեւս անգամ. եթէ գտանիցի անդ տասն։ Եւ ասէ. Ոչ կորուսից վասն տասանցն։ 33 Եւ գնաց Տէր իբրեւ լռեաց ի խօսելոյ անտի ընդ Աբրահամու, եւ Աբրահամ դարձաւ ի տեղի իւր։ |