ԵԶՐ 9 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ ի կատարել այսր ամենայնի՝ մերձեցան առ իս իշխանքն եւ ասեն. Ոչ որոշեցան ժողովուրդն Իսրայելի եւ քահանայքն եւ Ղեւտացիքն ի ժողովրդոց եւ յերկրէ՝ որ են հեռագոյն ի նոցանէ.՝՝ Քանանացին եւ Քետացին եւ Փերեզացին եւ Յեբուսացին եւ Ամմոնացին եւ Մովաբացին եւ Եգիպտացին եւ Ամովրհացին։ 2 Քանզի արարին կանայս ի դստերաց նոցա, ինքեանք եւ որդիք իւրեանց. եւ խառնակեալ պղծեցաւ սերմն սրբութեան նոցա ընդ ժողովուրդ երկրին այնորիկ, եւ եղեւ սկիզբն անօրէնութեանս այսորիկ յիշխանացն։ 3 Եւ եղեւ յորժամ լուայ ես զբանս զայսոսիկ, պատառեցի զհանդերձս իմ, եւ փետեցի զհերս եւ զմօրուս իմ, եւ այնպէս նստէի ի սուգ։ 4 Եւ ժողովեցան առ իս ամենեքեան որք էին երկիւղածք յԱստուծոյ Իսրայելի, որք էին ժողովեալք յելիցն պանդխտութեան՝՝. եւ ես այնպէս նստէի ի սուգ մինչեւ ի ժամ զոհի երեկորին։ 5 Եւ ի զոհի երեկորին՝ յարեայ ի տառապանաց իմոց, եւ պատառեալ հանդերձիւք իմովք, խոնարհեալ կորանայի ի վերայ ծնգաց իմոց. եւ տարածեալ ամբարձեալ զձեռս իմ առ Տէր Աստուած, 6 եւ ասեմ. Աստուած իմ եւ Տէր, ամաչեմք եւ զարհուրիմք ի քէն. բարձրացո, Տէր Աստուած իմ,՝՝ զերեսս իմ առ քեզ. վասն զի անօրէնութիւնք մեր բազմացան ի վերայ գլխոց մերոց, եւ մեղք մեր մեծացան եւ բարձրացան մինչեւ յերկինս։ 7 Յամաց եւ ի ժամանակաց հարցն մերոց, եմք մեք ի մեղս մեծամեծս մինչեւ ցայսօր. եւ վասն մեղաց մերոց մատնեցեր զմեզ եւ զթագաւորս մեր եւ զորդիս մեր ի ձեռս թագաւորացն հեթանոսաց, ի սուր եւ ի գերութիւն եւ ի յափշտակութիւն, եւ յամօթ երեսաց մերոց եղեաք մինչեւ յօրս յայս։ 8 Եւ այժմ գթութիւնք քո եղեն ի վերայ մեր, Տէր Աստուած մեր, եւ շնորհեցեր մեզ փրկութիւն, եւ հաստատեցեր զմեզ ի տեղի սրբութեան քո, եւ լուսաւորեցեր զաչս մեր այսօր, Տէր Աստուած մեր. եւ ետուր մեզ կենդանութիւն փոքր ի շատէ ի ծառայութեանն մերում։ 9 Վասն զի ծառայ եղաք, եւ ի ծառայութեանն մերում ոչ թողեր զմեզ, Տէր Աստուած մեր. եւ խոնարհեցան առ մեզ ողորմութիւնք քո առաջի թագաւորին Պարսից՝ տալ զմեզ ի կենդանութիւն, եւ բարձրացուցանել զտուն Աստուծոյ մերոյ, կանգնել եւ շինել զանապատս զայս, եւ արկանել ցանգ եւ պարիսպ ամրութեան Յուդայ եւ Երուսաղեմի։ 10 Եւ արդ՝ զի՞նչ տացուք պատասխանի առաջի քո, Տէր, վասն այսր ամենայնի. քանզի անցաք զօրինօք քովք, Տէր, 11 եւ զհրամանօք զոր ետուր ի ձեռն ծառայից քոց մարգարէից, ասելով այսպէս եթէ՝ Երկիրն յոր մտանելոց ես ժառանգել զնա, է երկիր պղծեալ ի պղծութեանց ազգաց երկրին այնորիկ, եւ աղտեղութեամբք իւրեանց լցին զնա։ 12 Եւ արդ մի՛ առնուցուս ի դստերաց նոցա կանայս որդւոց քոց, եւ զդստերս քո մի՛ տացես կանայս որդւոց նոցա, եւ մի՛ խնդրեսցես առնել խաղաղութիւն ընդ նոսա զամենայն ժամանակս. եւ եղիջիր դու զօրաւոր ուտել զբարութիւն երկրին, եւ ժառանգեսցեն որդիք քո զերկիրն զայն յաւիտեանս ժամանակաց։ 13 Եւ որ ինչ միանգամ անցք անցին ընդ մեզ՝ վասն գործոց մերոց եւ չարութեան մեղաց մերոց. այլ դու, Տէր, բազում անգամ թողեր զմեղս մեր, եւ ետուր մեզ այսպիսի զաւակ եւ արմատ։ 14 Եւ մեք դարձեալ խոտորեցաք՝ անցեալ զօրինօք քովք, եւ խառնակեցաք ընդ աղտեղութիւնս հեթանոսաց երկրին. եւ ոչ բարկացար մեզ ի կորուսանել զմեզ մինչեւ ցայս վայր՝ եթէ ոչ մնասցէ արմատ եւ զաւակ եւ անուան մեր։ 15 Տէր, Աստուած Իսրայելի, դու արդար եւ ճշմարիտ ես, որ ոչ սպառեցեր զզաւակ մեր, այլ մնաց մեր արմատ եւ զաւակ մինչեւ ցայսօր. եւ արդ ահաւասիկ եմք այսօր առաջի քո յանօրէնութիւնս մեր, եւ ոչ եւս կարեմք ամբառնալ զգլուխ մեր եւ կալ առաջի երեսաց քոց. զի բազմացան անօրէնութիւնք մեր եւ չարիք առաւել քան զգլուխս մեր՝՝։ |