ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵԶԵԿԻԵԼԻ 33 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)Առ որդիսն Յակովբու։՝՝ 1 Եւ եղեւ բան Տեառն առ իս եւ ասէ. 2 Որդի մարդոյ, խօսեաց ընդ որդիս ժողովրդեան քո, եւ ասասցես ցնոսա. Երկիր մի՝ յորոյ վերայ ածիցեմ ես սուր, եւ առնուցուն ազգք երկրին այր մի յինքեանց, եւ կացուցանիցեն զնա դէտ, 3 եւ տեսանիցէ սուր եկեալ յերկիրն, եւ փող հարկանիցէ եւ ազդ առնիցէ ժողովրդեանն. 4 եւ լսելով լսիցէ զձայն փողոյն եւ ոչ զգուշասցի, եւ հասանիցէ սուրն եւ ըմբռնիցէ զնա, արիւն նորա ի գլուխ նորին եղիցի։ 5 Զի զձայն լուաւ զփողոյն եւ ոչ զգուշացաւ, արիւն նորա ի վերայ նորին եղիցի. եւ նա՝ զի զգուշացոյց, զանձն իւր ապրեցոյց։ 6 Եւ եթէ տեսանիցէ դէտն զսուրն եկեալ, եւ ոչ նշանակիցէ փողով, եւ ազգն ոչ զգուշանայցէ, եւ եկեալ սուրն ըմբռնիցէ ի նոցանէ անձն մի, նա վասն անօրէնութեան իւրոյ ըմբռնեցաւ, եւ զարիւն նորա ի ձեռաց դիտին խնդրեցից։ 7 Եւ դու, որդի մարդոյ, դէտ ետու զքեզ տանդ Իսրայելի, եւ լուիցես բանից բերանոյ իմոյ, եւ զգուշացուսցես զնոսա իբրեւ յինէն։ 8 Յասել ինձ ցմեղաւորն թէ՝ Մահու մեռանիցիս, եւ դու ոչ խօսիցիս զգուշացուցանել զամպարիշտն ի ճանապարհէ իւրմէ. ինքն անօրէնն յանօրէնութեան իւրում մեռցի, եւ զարիւն նորա ի ձեռաց քոց խնդրեցից։ 9 Ապա թէ դու յառաջագոյն պատմեսցես ամպարշտին զճանապարհս իւր՝ դառնալ նմա ի նմանէ, եւ ոչ դարձցի ի ճանապարհէ իւրմէ, ինքն յամպարշտութեան իւրում մեռցի, եւ դու զանձն քո ապրեցուսցես։ 10 Եւ դու, որդի մարդոյ, ասա ցտունդ Իսրայելի. Այսպէս խօսեցարուք եւ ասացէք, եթէ՝ Մոլորութիւնք՝՝ մեր եւ անօրէնութիւնք մեր ի մեզ են, եւ մեք ի նոսին մաշիմք, եւ զիա՞րդ ապրեսցուք։ 11 Ասա ցնոսա. Կենդանի եմ ես, ասէ Ադոնայի Տէր, ոչ կամիմ զմահ ամպարշտին, որպէս զդառնալ ամպարշտին ի չար ճանապարհէ իւրմէ եւ կեալ. դառնալով դարձարուք ի ճանապարհաց ձերոց չարաց, եւ ընդէ՞ր մեռանիք, տունդ Իսրայելի։ 12 Եւ դու, որդի մարդոյ, ասա ցորդիս ժողովրդեան քո. Արդարութիւն արդարոյն ոչ փրկեսցէ զնա՝ յաւուր յորում մոլորեսցի, եւ անօրէնութիւն անօրինին ոչ չարչարեսցէ զնա՝ յաւուր յորում դառնայցէ յամենայն անօրէնութենէ՝՝ իւրմէ. եւ արդարն ոչ կարասցէ ապրել յաւուր մեղաց իւրոց։ 13 Յասել ինձ ցարդարն թէ՝ Կելով կեցցես, եւ նա յուսացեալ յարդարութիւն իւր՝ առնիցէ անօրէնութիւն, ամենայն արդարութիւնք նորա մի՛ յիշեսցին, այլ անօրէնութեամբն իւրով զոր արար՝ նովին մեռցի։ 14 Եւ յասել ինձ ցամպարիշտն թէ՝ Մահու մեռջիր, եւ դարձցի ի մեղաց իւրոց, եւ արասցէ իրաւունս եւ արդարութիւն, 15 եւ զգրաւ պարտապանին ի բաց տացէ, եւ զյափշտակութիւնն դարձուցանիցէ, ի հրամանս կենաց գնասցէ՝ չառնել զանիրաւութիւն, կելով կեցցէ, եւ մի՛ մեռցի. 16 ամենայն մեղք իւր զոր մեղաւ՝ մի՛ յիշեսցին. զի իրաւունս եւ արդարութիւն արար, նոքիմբք կեցցէ։ 17 Եւ ասեն որդիք ժողովրդեան քո. Ոչ ուղիղ է ճանապարհ Տեառն. նա՝ նոցա ճանապարհն ոչ է ուղիղ։ 18 Ի դառնալ արդարոյն յարդարութենէ իւրմէ եւ առնել անիրաւութիւնս՝ նոքիմբք մեռցի։ 19 Եւ ի դառնալ մեղաւորին յանօրէնութենէ իւրմէ եւ առնել իրաւունս եւ արդարութիւն, նոքիմբք կեցցէ։ 20 Եւ ա՞յս է զոր ասացէքն՝՝ թէ՝ Ոչ ուղիղ է ճանապարհ Տեառն. զիւրաքանչիւր ոք ըստ ճանապարհաց ձերոց դատեցայց զձեզ, տունդ Իսրայելի։ 21 Եւ եղեւ յամին երկոտասաներորդի, ի տասներորդ ամսեանն, որ օր հինգ էր ամսոյն գերութեան մերոյ, եհաս առ իս ոմն զերծեալ յԵրուսաղեմէ, եւ ասէ. Առաւ քաղաքն։ 22 Եւ ձեռն Տեառն եղեալ ի վերայ իմ յերեկորեայն՝ մինչչեւ եկեալ էր նորա, եւ եբաց զբերան իմ մինչչեւ եկեալ էր՝՝ ընդ առաւօտն. եւ ի բանալ բերանոյ իմոյ՝ ոչ եւս ամփոփեցաւ անդրէն։ 23 Եւ եղեւ բան Տեառն առ իս եւ ասէ. 24 Որդի մարդոյ, բնակիչք աւերակաց երկրին Իսրայելի ասեն. Մի մարդ էր Աբրահամ, եւ կալաւ զերկիրն. եւ արդ մեք բազումք եմք, եւ մեզ տուեալ է երկիրն ի ժառանգութիւն, ո՞չ ժառանգիցեմք զնա։՝՝ 25 Վասն այնորիկ ասա ցնոսա. Այսպէս ասէ Ադոնայի Տէր. Որովհետեւ ի վերայ արեան ուտէք, եւ զաչս ձեր արձակեցէք ի կուռս, եւ արիւն հեղուք, եւ կամիք զերկիրն ժառանգե՞լ։ 26 Եղիցի դա ձեզ ի սուր, զի՝՝ արարէք պղծութիւնս, իւրաքանչիւր զկին ընկերի իւրոյ պղծէիք. եւ արդ այդի՞ւ ժառանգիցէք զերկիրն։ 27 Վասն այնորիկ ասա ցնոսա. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Կենդանի եմ ես Տէր, եթէ ոչ որ յաւերակսն իցեն՝ սրով անկցին, եւ որ ընդ երեսս դաշտին իցեն՝ գազանաց անապատի տացին՝՝ ի կերակուր, եւ որ ընդ պարսպօքն եւ յայսր իցեն՝ մահու կոտորեցից. 28 եւ տաց զերկիրն յաւերակ եւ յապականութիւն, եւ կորիցէ հպարտութիւն զօրութեան նորա. եւ աւերեսցին լերինք Իսրայելի, զի մի՛ ոք իցէ որ գնայցէ ընդ նոսա։ 29 Եւ ծանիցեն թէ ես եմ Տէր, եւ արարից զերկիր նորա աւերակ, եւ աւերեսցի՝՝ վասն ամենայն գարշելեաց իւրեանց զոր արարին։ 30 Եւ դու, որդի մարդոյ, որդիք ժողովրդեան քո շրջին քրթմնջեն զքէն առ պարսպօքն եւ ի դրունս ապարանիցն, եւ ասեն մի ցմի՝ այր ցեղբայր իւր. Ժողովեսցուք երթիցուք լուիցուք զպատգամսն որ ելին ի Տեառնէ։ 31 Եւ արդ գան առ քեզ որպէս ժողովեալք ի ժողովուրդ, եւ նստին առաջի քո՝՝ ժողովուրդն իմ լսել զբանս քո, եւ ոչ առնեն զնոսա. զի ստութիւն է ի բերանս նոցա, եւ զհետ պղծութեան իւրեանց գնան սիրտք իւրեանց։ 32 Եւ դու լինիցիս՝՝ նոցա իբրեւ զձայն երգոյ քաղցրաբարբառ յօրինելոյ, եւ լուիցեն զբանս քո եւ ոչ արասցեն՝՝։ 33 Եւ յորժամ գայցէ, (ասասցեն, թէ՝ Ահաւասիկ եհաս,) ծանիցեն թէ մարգարէ գոյ ի մէջ նոցա։ |