ԺՈՂՈՎՕՂ 12 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ յիշեա դու զԱրարիչն քո յաւուրս մանկութեան քո, մինչչեւ հասեալ իցեն աւուրք չարութեան, եւ հասցեն ամք՝ յորս ասասցեն. Ոչ են կամք իմ ի դոսա։ 2 Մինչչեւ խաւարեալ իցէ արեգակն եւ լոյս եւ լուսին եւ աստեղք, եւ դարձցին ամպք զկնի անձրեւաց. 3 յաւուր յորում շարժեսցին պահապանք տանն, եւ թիւրեսցին արք զօրութեան, եւ դատարկասցին աղօրիք զի նուազեցան, եւ խաւարեսցին որք տեսանեն ընդ ծակս. 4 եւ փակեսցեն զդրունս՝՝ ի հրապարակս ի տկարութենէ ձայնի աղօրւոյն, եւ յարիցեն ի ձայն հաւուն, եւ նկուն լիցին ամենայն դստերք երգոց. 5 եւ ի բարձունս հայեսցին՝՝, եւ ապշութիւն ի ճանապարհին. եւ ծաղկեսցի նշին, եւ թանձրասցի մարախն, եւ տարածեսցի կապարն. զի գնաց մարդ ի տուն իւր յաւիտենից, եւ շուրջ եղեն կոծօղք ի հրապարակս։ 6 Մինչչեւ կործանեալ իցէ լար արծաթոյն, եւ խորտակեալ մանեակ ոսկւոյն, եւ մանրեալ սափորն յաղբեւրն, եւ ընկրկեալ անիւն ի գուբն։ 7 Եւ դարձցի հողն յերկիր որպէս եւ էրն, եւ հոգին դարձցի առ Աստուած որ ետ զնա։ 8 Ունայնութիւն ունայնութեանց, ասաց Ժողովօղն, ամենայն ինչ ընդունայն է։ 9 Եւ աւելի իմն է զի եղեւ Ժողովօղն իմաստուն. զի ուսուցանէր ժողովրդեանն զգիտութիւն. եւ ունկն քննէ զզարդ առակաց՝՝։ 10 Յոյժ խնդրեաց Ժողովօղն գտանել զբանս կամաց, եւ գրել զգիրս ուղղութեան բանից ճշմարտութեան։ 11 Բանք իմաստնոց իբրեւ զխթան եզանց, եւ իբրեւ բեւեռք հարեալք ի մուրհակաց տուան ի հովուէ միոջէ։ 12 Եւ աւելորդ ի նոցանէ, որդեակ իմ, զգոյշ լեր ի ստանալոյ՝՝ գիրս բազումս ոչ գոյ վախճան. եւ վարժ բազում՝ աշխատութիւն է մարմնոյ։ 13 Եւ վախճան բանիս, զամենայն ինչ լուր, յԱստուծոյ երկիր, եւ զպատուիրանս նորա պահեա. զի այս է մարդն ամենեւին։ 14 Զի զամենայն արարածս ածցէ Աստուած ի դատաստան, յամենայնի անտես արարելոցն՝՝, եթէ բարի եւ եթէ չար։ |