ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԱՄՈՎՍԱՅ 9 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Տեսի զՏէր զի կայր ի վերայ սեղանոյ, եւ ասէ. Բախեա զսեղանդ, եւ շարժեսցին դրանդիք, եւ կտրեա արկ ի գլուխս ամենեցուն. եւ զմնացորդս նոցա սրով կոտորեցից, եւ մի՛ ապրեսցէ ի նոցանէն փախուցեալն, եւ մի՛ զերծցի ի նոցանէ զերծեալն։ 2 Զի եթէ ծածկեսցին ի դժոխս, անտի ձեռն իմ կորզեսցէ զնոսա. եւ եթէ ելանիցեն յերկինս, եւ անտի իջուցից զնոսա։ 3 Եւ եթէ թաքիցեն ի բարձունս Կարմեղայ, եւ անտի յուզեցից եւ առից զնոսա. եւ եթէ ընկեսցին յաչաց իմոց ի խորս ծովու, եւ անդ հրամայեցից վիշապին խայթել զնոսա. 4 եւ եթէ գնայցեն ի գերութիւն առաջի թշնամեաց իւրեանց, եւ անդ հրաման տաց սրոյ, եւ սատակեսցէ զնոսա. եւ հաստատեցից ի վերայ նոցա զաչս իմ ի չարութիւն եւ ոչ ի բարութիւն։ 5 Եւ Տէր Աստուած ամենակալ՝՝ որ մերձենայ յերկիր եւ շարժէ զնա՝՝, եւ սուգ առցեն ամենայն բնակիչք նորա. եւ ելցէ իբրեւ զգետ վախճան նորա, եւ իջցէ՝՝ իբրեւ զգետն Եգիպտացւոց։ 6 Որ շինէ յերկինս զհամբառնալ իւր, եւ զաւետիս իւր՝՝ յերկիր հաստատէ. որ կոչէ զջուրս ծովու եւ հեղու զնա ի վերայ երեսաց երկրի. Տէր ամենակալ անուն է՝՝ նորա։ 7 Ո՞չ ապաքէն իբրեւ զորդիս Եթէովպացւոց էք դուք ինձ, որդիք Իսրայելի, ասէ Տէր. ո՞չ զԻսրայէլ հանի յերկրէն Եգիպտացւոց, եւ զայլազգիս՝ ի Գամրաց, եւ զԱսորիս՝ ի Բոթորայ՝՝։ 8 Ահաւասիկ աչք Տեառն ի վերայ թագաւորութեանդ մեղաւորաց, եւ բարձից զդա յերեսաց երկրէ. սակայն ի սպառ ոչ ջնջեցից զտունն Յակոբու, ասէ Տէր։ 9 Զի ահաւասիկ ես հրաման տամ, եւ ցրուեցից զձեզ ընդ ամենայն ազգս, տունդ Իսրայելի, զոր օրինակ հոսի՝՝ հոսչաւ, եւ մի՛ անկցի մանրուած նորա յերկիր։ 10 Սրով վախճանեսցին ամենայն մեղաւորք ժողովրդեան իմոյ. որք ասէին. Ոչ մերձեսցին եւ ոչ հասցեն ի վերայ մեր չարիք։ 11 Յաւուր յայնմիկ կանգնեցից զխորանն Դաւթի զանկեալն. եւ կանգնեցից զկործանեալս նորա. եւ զյատակեալս նորա վերստին կանգնեցից, եւ շինեցից զնա ըստ աւուրցն յաւիտենից, 12 որպէս զի խնդրեսցեն զիս մնացորդք մարդկան, եւ ամենայն ազգք՝՝ յորոց վերայ կոչեցեալ է անուն իմ, ասէ Տէր՝ որ առնէ զայս։ 13 Ահա աւուրք գան, ասէ Տէր, եւ հասցեն կալք կթոց, եւ խայծեսցի խաղող ի հարաւունս, եւ բղխեսցեն լերինք զքաղցրութիւն, եւ ամենայն բլուրք անտառախիտք եղիցին՝՝։ 14 Եւ դարձուցից զգերութիւն ժողովրդեան իմոյ Իսրայելի, եւ շինեսցեն զքաղաքս ապականեալս եւ բնակեսցեն. եւ տնկեսցեն այգիս, եւ արբցեն զգինի նոցա. արասցեն պարտէզս, եւ կերիցեն զպտուղ նոցա։ 15 Եւ տնկեցից զնոսա յերկրի իւրեանց. եւ մի՛ եւս մերժեսցին յերկրէ իւրեանց, զոր ետու ես նոցա, ասէ Տէր Աստուած ամենակալ։ |