ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 7 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Ասէ քահանայապետն եթէ՝ Արդարեւ այդ ա՞յդպէս իցէ։ 2 Եւ նա ասէ. Արք եղբարք եւ հարք, լուարուք ինձ. Աստուած փառաց երեւեցաւ հօր մերում Աբրահամու մինչդեռ ի Միջագետս էր, մինչչեւ բնակեցուցեալ էր զնա՝՝ ի Խառան. եւ ասէ ցնա. 3 Ել յերկրէ քումմէ եւ յազգէ քումմէ, եւ եկ յերկիր զոր ցուցից քեզ։ 4 Յայնժամ ելեալ յերկրէն Քաղդէացւոց բնակեցաւ ի Խառան, եւ անտի յետ մեռանելոյ հօր նորա՝ փոխեաց պանդխտեցոյց զնա յերկրիս յայսմիկ, յորում դուք այժմ բնակեալ էք։ 5 Եւ ոչ ետ նմա ժառանգութիւն ի սմա եւ ոչ քայլ մի ոտին. եւ խոստացաւ տալ նմա զսա ի բնակութիւն, եւ զաւակի նորա յետ նորա, մինչ ոչ գոյր նորա որդի. 6 խօսեցաւ Աստուած այսպէս, թէ եղիցի զաւակ նորա պանդուխտ յօտար երկրի, եւ ծառայեցուսցեն զնա եւ չարչարեսցեն ամս չորեքհարեւր։ 7 Եւ զազգն որում ծառայեսցեն՝ դատեցայց ես, ասէ Աստուած, եւ յետ այսորիկ ելցեն եւ պաշտեսցեն զիս ի տեղւոջս յայսմիկ։ 8 Եւ ետ նմա ուխտ թլփատութեան. եւ ապա ծնաւ զԻսահակ, եւ թլփատեաց զնա յաւուր ութերորդի. եւ Իսահակ՝ զՅակովբ, եւ Յակովբ՝ զերկոտասան նահապետսն։ 9 Եւ նահապետքն նախանձեալ ընդ Յովսեփայ՝ վաճառեցին յԵգիպտոս. եւ էր Աստուած ընդ նմա, 10 եւ փրկեաց զնա յամենայն նեղութեանց նորա, եւ ետ նմա շնորհս եւ իմաստութիւն առաջի փարաւոնի արքային Եգիպտացոց. եւ կացոյց զնա իշխան Եգիպտացւոցն եւ ամենայն տան նորա։ 11 Եւ եկն սով յամենայն երկիրն Եգիպտոսի եւ ի Քանան, եւ էր նեղութիւն մեծ, եւ ոչ գտանէին կերակուրս հարքն մեր։ 12 Եւ լուեալ Յակովբայ թէ գտանի կերակուր յԵգիպտոս, առաքեաց զհարսն մեր յառաջագոյն։ 13 Եւ յերկրորդումն ետ ծանօթս Յովսէփ եղբարց իւրոց. եւ յայտնի եղեւ փարաւոնի ազգն նորա։ 14 Առաքեաց Յովսէփ եւ կոչեաց զՅակովբ զհայր իւր եւ զամենայն ազգատոհմն, ոգիս եւթանասուն եւ հինգ։ 15 Եւ էջ Յակովբ յԵգիպտոս, եւ վախճանեցաւ ինքն եւ հարքն մեր։ 16 Եւ փոխեցան ի Սիւքեմ եւ եդան յայրին զոր ստացաւ Աբրահամ գնոց արծաթոյ յորդւոցն Եմովրայ ի Սիւքեմ։ 17 Իբրեւ մերձեցաւ ժամանակ աւետեացն զոր խոստացաւ Աստուած Աբրահամու, աճեաց ժողովուրդն եւ բազմացաւ յոյժ յԵգիպտոս. 18 մինչեւ յարեաւ այլ թագաւոր յԵգիպտոս, որ ոչ ճանաչէր զՅովսէփ։ 19 Նա հնարեցաւ ազգին մերում, եւ չարչարեաց զհարսն մեր առնել ընկեցիկ զմանկունս նոցա զի մի՛ ապրեսցին։ 20 Յորում ժամանակի ծնաւ եւ Մովսէս, եւ էր կայտառ առաջի Աստուծոյ, որ եւ սնաւ ի տան հօր իւրոյ ամիսս երիս։ 21 Եւ յընկեցիկն առնել զնա՝ եբարձ զնա դուստրն փարաւոնի, եւ սնոյց զնա իւր յորդեգիրս։ 22 Եւ վարժեցաւ Մովսէս ամենայն իմաստութեամբ Եգիպտացւոցն, եւ էր զօրաւոր բանիւք եւ գործովք իւրովք։ 23 Իբրեւ լցաւ նորա քառասնամեայ ժամանակ, անկաւ ի սիրտ նորա շրջել զեղբարբք իւրովք, զորդւովքն Իսրայելի։ 24 Եւ տեսեալ զոմն զրկեալ՝ զչարեցաւ, եւ խնդրեաց զվրէժ զրկելոյն՝ սպանեալ զԵգիպտացին։ 25 Զմտաւ ածէր թէ իմասցին եղբարք նորա, զի Աստուած ի ձեռն նորա տալոց էր զփրկութիւն նոցա, եւ նոքա ոչ իմացան։ 26 Եւ ի վաղիւ անդր երեւեցաւ նոցա մինչդեռ մարտնչէինն, եւ վարեաց զնոսա ի խաղաղութիւն, ասէ. Արք, եղբարք էք, ընդէ՞ր զրկէք զմիմեանս։ 27 Իսկ որ զրկէր զընկերն՝ մերժեաց զնա եւ ասէ. Ո՞ կացոյց զքեզ իշխան եւ դատաւոր ի վերայ մեր։ 28 Միթէ սպանանե՞լ կամիցիս զիս զոր օրինակ սպաներ երէկ զԵգիպտացին։ 29 Եւ փախեաւ Մովսէս ի բանիցս յայսցանէ, եւ եղեւ պանդուխտ յերկրին Մադիամու, ուր ծնաւ երկուս որդիս։ ԲԳ. 30 Եւ ի կատարել ամացն քառասնից՝ երեւեցաւ նմա յանապատի լերինն Սինայ հրեշտակ Տեառն ի բոց հրոյ մորենւոյն։ 31 Եւ Մովսիսի տեսեալ՝ զարմացաւ ընդ տեսիլն, եւ ի մատչելն նորա նշմարել՝ եղեւ ձայն Տեառն. 32 Ես եմ Աստուած հարց քոց, Աստուած Աբրահամու եւ Իսահակայ եւ Յակովբայ՝՝. եւ զահի հարեալ Մովսէս՝ ոչ իշխէր հայել։ 33 Եւ ասէ ցնա Տէր. Լոյծ զկօշիկս ոտից քոց, զի տեղիդ յորում դուդ կացեր՝ երկիր սուրբ է։ 34 Տեսանելով տեսի զչարչարանս ժողովրդեան իմոյ որ յԵգիպտոս, եւ լուայ հեծութեան նոցա եւ իջի փրկել զնոսա. եւ արդ եկ առաքեցից զքեզ յԵգիպտոս։ 35 Զայն Մովսէս զոր ուրացան եւ ասէին. Ո՞ կացոյց զքեզ իշխան եւ դատաւոր ի վերայ մեր, զնա Աստուած իշխան եւ փրկիչ առաքեաց ի ձեռն հրեշտակին որ երեւեցաւ նմա ի մորենւոջն։ 36 Նա եհան զնոսա՝ արարեալ նշանս եւ արուեստս յերկրին Եգիպտացւոց եւ ի Կարմիր ծովուն եւ յանապատին ամս քառասուն։ 37 Այս Մովսէս է որ ասաց ցորդիսն Իսրայելի. Մարգարէ յարուսցէ ձեզ Տէր Աստուած ձեր յեղբարց ձերոց իբրեւ զիս, նմա լուիջիք։ 38 Սա է որ եղեւ յեկեղեցւոջն յանապատին ընդ հրեշտակին, որ խօսեցաւ ընդ նմա ի լերինն Սինայ եւ ընդ հարսն մեր, որ ընկալաւ զպատգամս կենդանիս տալ մեզ։ 39 Որում ոչ կամեցան հնազանդ լինել հարքն մեր, այլ մերժեցին եւ դարձան սրտիւք իւրեանց յԵգիպտոս։ 40 Եւ ասեն ցԱհարովն. Արա մեզ աստուածս, որ երթայցեն առաջի մեր. զի Մովսէսն այն որ եհան զմեզ յերկրէն Եգիպտացւոց՝ ոչ գիտեմք զի՛ եղեւ նմա։ 41 Եւ արարին յաւուրսն յայնոսիկ որթ, եւ մատուցին զոհս կռոց, եւ ուրախ լինէին ի գործս ձեռաց իւրեանց։ 42 Դարձոյց Աստուած եւ մատնեաց զնոսա ի պաշտօն զօրութեան երկնից, որպէս եւ գրեալ է ի գիրս մարգարէից. Միթէ զոհս եւ պատարա՞գս մատուցէք ինձ զամս քառասուն յանապատին, տունդ Իսրայելի. 43 եւ առէք զվրանն Մողոքայ եւ զաստղն աստուածոյն Հռեմփայ, զպատկերսն՝ զոր արարէք երկիր պագանել նոցա. եւ փոխեցից զձեզ յայն կողմն Բաբելացւոց։ 44 Խորանն վկայութեան էր ընդ հարսն մեր յանապատին. որպէս հրաման ետ որ խօսէրն ընդ Մովսիսի, առնել զայն ըստ օրինակին զոր ետես։ 45 Զոր եւ ընկալեալ բերէին հարքն մեր հանդերձ Յեսուաւ ի վիճակ ազգացն, զորս մերժեաց Աստուած յերեսաց հարցն մերոց մինչեւ յաւուրս Դաւթի, 46 որ եգիտ շնորհս առաջի Աստուծոյ, եւ խնդրեաց գտանել զյարկս Աստուծոյ Յակովբայ։ 47 Նա եւ Սողոմովն շինեաց նմա տուն։ 48 Այլ ոչ եթէ Բարձրեալն ի ձեռագործ տաճարս բնակէ. այլ որպէս մարգարէն ասէ. 49 Երկինք աթոռ իմ են, եւ երկիր՝ պատուանդան ոտից իմոց. որպիսի՞ տուն շինեցէք ինձ, ասէ Տէր, կամ զի՞նչ տեղի հանգստեան իմոյ. 50 ո՞չ ձեռն իմ արար զայս ամենայն։ 51 Խստապարանոցք եւ անթլփատք սրտիւք եւ ականջօք, դուք հանապազ Հոգւոյն Սրբոյ հակառակ կայք, որպէս հարքն ձեր՝ եւ դուք։ 52 Զո՞ ի մարգարէիցն ոչ հալածեցին հարքն ձեր, եւ սպանին զայնոսիկ որ յառաջագոյն պատմեցին վասն գալստեան Արդարոյն, որոյ դուք այժմ մատնիչք եւ սպանողք եղերուք։ 53 Ոյք առէք զօրէնս ի հրամանս հրեշտակաց, եւ ոչ պահեցէք։ 54 Եւ լուեալ զայս զայրանային ի սիրտս իւրեանց, եւ կրճտէին զատամունս ի վերայ նորա։ 55 Եւ նա էր լի Հոգւով Սրբով, հայեցաւ յերկինս եւ ետես զփառս Աստուծոյ եւ զՅիսուս զի կայր ընդ աջմէ Աստուծոյ, եւ ասէ. Ահա տեսանեմ զերկինս բացեալ, եւ զՈրդի մարդոյ զի կայ ընդ աջմէ Աստուծոյ։ 56 Աղաղակեալ ի ձայն մեծ՝ խցին զականջս իւրեանց, եւ դիմեցին առ հասարակ ի վերայ նորա։ 57 Եւ հանեալ արտաքոյ քաղաքին՝ քարկոծէին. եւ վկայքն դնէին զձորձս իւրեանց առ ոտս երիտասարդի միոջ որ կոչէր Սաւուղ։ 58 Եւ քարկոծ առնէին զՍտեփանոս, որ կարդայր եւ ասէր. Տէր Յիսուս, ընկալ զոգի իմ։ 59 Եդ ծունր, եւ աղաղակեաց ի ձայն բարձր. Տէր, մի՛ համարիր դոցա զայս մեղս։ Եւ զայս իբրեւ ասաց, ննջեաց. եւ Սաւղոս էր կամակից սպանման նորա։ |