ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 6 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ յաւուրսն յայնոսիկ ի բազմանալ աշակերտացն եղեւ տրտունջ Յունացն առ Հեբրայեցիսն, զի արհամարհեալ լինէին ի պաշտամանն հանապազորդի այրիք նոցա։ 2 Կոչեցին երկոտասանքն զբազմութիւն աշակերտացն եւ ասեն. Ոչ է հաճոյ մեզ թողուլ զբանն Աստուծոյ եւ պաշտել զսեղանս։ 3 Ընտրեցէք, եղբարք, վկայեալս ի ձէնջ արս եւթն, զորս կացուսցուք ի վերայ պիտոյիցս այսոցիկ. 4 եւ մեք աղօթից եւ պաշտաման բանին հպատակ լիցուք։ 5 Եւ հաճոյ թուեցաւ բանն առաջի ամենայն բազմութեանն. եւ ընտրեցին զՍտեփանոս, այր լի հաւատով եւ Հոգւով Սրբով, եւ զՓիլիպպոս եւ զՊրոքորոն եւ զՆիկանովրայ եւ զՏիմովնայ եւ զՊարմենա եւ զՆիկողայոս, զեկն Անտիոքացի. 6 զորս կացուցին առաջի առաքելոցն, եւ աղօթս արարեալ՝ եդին ի վերայ նոցա զձեռս։ 7 Եւ բանն Աստուծոյ աճէր, եւ բազմանայր թիւ աշակերտացն յոյժ յԵրուսաղէմ. եւ բազում ժողովք ի քահանայիցն անսային հաւատոցն։ ԲԲ. 8 Ստեփանոս, այր լի շնորհօք եւ զօրութեամբ, առնէր արուեստս եւ նշանս մեծամեծս ի ժողովրդեանն։ 9 Յարեան ոմանք ի ժողովրդենէն, որ կոչէր Լիբէացւոց եւ Կիւրենացւոց եւ Աղեքսանդրացւոց եւ որ ի Կիլիկեցւոց եւ յԱսիայ, վիճել ընդ Ստեփանոսի. 10 եւ ոչ կարէին զդէմ ունել զիմաստութեանն եւ զհոգւոյն որով խօսէր։ 11 Յայնժամ հրապուրեցին արս ոմանս ասել թէ՝ Լուաք զդորա խօսել բանս հայհոյութեան ի Մովսէս եւ յԱստուած։ 12 Եւ խռովեցին զժողովուրդն եւ զերիցունսն եւ զդպիրսն. եւ հասեալ ի վերայ՝ յափշտակեցին զնա եւ ածին յատեանն։ 13 Եւ կացուցին վկայս սուտս որ ասէին. Այրս այս ոչ դադարէ խօսել բանս հայհոյութեան զտեղւոյն սրբոյ եւ զօրինացն։ 14 Լուաք ի դմանէ զի ասէր թէ՝ Յիսուս Նազովրեցի, նա քակեսցէ զտեղիս զայս, եւ փոխեսցէ զօրէնս զոր ետ մեզ Մովսէս։ 15 Եւ հայեցեալ ի նա ամենեցուն որ նստէին յատենին, տեսին զերեսս նորա իբրեւ զերեսս հրեշտակի։ |