ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 27 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԷԵ. 1 Իբրեւ հրամայեցաւ մեզ նաւել յԻտալիա, տային զՊաւղոս եւ զայլս ոմանս կապեալս ցհարիւրապետ մի, որում անուն էր Յուլիոս, Սեբաստեան գնդին։ 2 Եւ ելեալ ի նաւ մի Ադրամինտացի, որ երթալոց էր ի կողմանս Ասիացւոց, գնացաք. էր ընդ մեզ եւ Արիստարքոս Մակեդոն Թեսաղոնիկեցի։ 3 Եւ ի վաղիւ անդր իջաք ի Սիդոն. եւ մարդասիրութիւն ցուցեալ Յուլեայ առ Պաւղոս, հրամայեաց առ բարեկամսն երթալ եւ դարման գտանել։ 4 Եւ անտի ելեալ խոնարհագոյն նաւեցաք ի Կիպրոս վասն հողմոյն ընդդէմ լինելոյ։ 5 Յայնժամ ընդ մէջ ծովուն Կիլիկեայ եւ Պամփիլեայ նաւեալ՝ իջաք ի Միւռա Լիկիացւոց։ 6 Եւ անդ գտեալ հարիւրապետին նաւ մի Աղեքսանդրացի որ երթայր յԻտալիա՝ եմոյծ զմեզ անդր։ 7 Եւ ի բազում աւուրս ծանրանաւեալք՝ հազիւ հասաք առ Կնիդեաւ. եւ ի չթողացուցանել մեզ հողմոյն, նաւեցաք խոնարհագոյն ի Կրետէ առ Սաղմոնեաւ։ 8 Հազիւ անցեալ առ նովաւ՝ եկաք ի տեղի ինչ որ կոչէր Գեղեցիկ նաւահանգիստ, յոր հուպ էր քաղաքն Ղասեա։ 9 Եւ իբրեւ բազում ժամանակք անցանէին, եւ սխալ եւս լինէր նաւելոյն. եւ վասն այն ինչ եւս պահոցն անցանելոյ, տայր խրատ Պաւղոս, 10 եւ ասէր ցնոսա. Արք, տեսանեմ զի թշնամանօք եւ բազում վնասու ոչ միայն բեռինդ եւ նաւիդ, այլ եւ անձանց մերոց լինելոց է նաւարկութիւնս։ 11 Իսկ հարիւրապետն նաւապետին եւ նաւավարին առաւել անսայր քան բանիցն Պաւղոսի։ 12 Իբրեւ դժպատեհ իմն թուէր նաւահանգիստն առ ի ձմերել, բազումք խորհեցան գնալ անտի. թերեւս կարասցեն հասանել ի Փիւնիկէ՝ ձմերել ի նաւահանգստին Կրետացւոց որ հայէր ընդ հարաւակողմն եւ ընդ աշխարհն։ 13 Եւ ի շնչել հարաւոյն, համարեցան ուր դիմեալն էին՝ հասանել. եւ արկեալ՝ մօտ անցանէին առ Կրետեաւ։ 14 Եւ ոչ յետ բազում ժամուց անկաւ զնովաւ հողմ ուռուցիկ, որ կոչի Եւրակիկլովն։ 15 Ընդ յափշտակել նաւին եւ ի չհանդուրժել ընդդէմ հողմոյն, թոյլ տուեալ երթայաք եւ գայաք։ 16 Ի կղզի ինչ դիմեալ որ կոչէր Կղաւդա, հազիւ կարացաք ըմբռնել զմակոյկն. 17 զոր առեալ՝ յօգնականութիւն կապէին ընդ նաւն՝՝. երկուցեալք թէ գուցէ ի յորձանուտն անկանիցին, իջուցեալ զառագաստն՝ այնպէս երթային եւ գային։ 18 Եւ ի սաստկագոյն վշտանալոյն մերոյ ի վաղիւ անդր զկարասին ընկեցիկ առնէին։ 19 Եւ յերիր աւուր ընդ իւրեանց ձեռն զգործին նաւին ընկեցին։ 20 Իբրեւ ոչ արեւ եւ ոչ աստեղք երեւէին ի բազում աւուրս, եւ ձմեռն ոչ սակաւ կայր ի վերայ, ապա բառնայր ամենայն յոյս փրկութեան մերոյ։ 21 Եւ զի բազում աւուրս նօթի էին, յայնժամ Պաւղոս կացեալ ի մէջ նոցա՝ ասէ. Պարտ էր ձեզ, ով արք, անսալ ինձ եւ ոչ ելանել ի Կրետեայ եւ շահել զվիշտս զայս եւ զվնաս։ 22 Եւ արդ խրատեմ զձեզ քաջալերել, զի վնաս անձին եւ ոչ միում ի ձէնջ լինիցի բաց ի նաւէդ։ 23 Քանզի երեւեցաւ ինձ յայսմ գիշերի հրեշտակ Աստուծոյ որոյ եսն եմ եւ պաշտեմ զնա, 24 եւ ասէ. Մի՛ երկնչիր, Պաւղէ, կայսեր եւս պարտ է քեզ յանդիման լինել. եւ ահա շնորհեալ է քեզ Աստուծոյ զամենեսեան որ են ընդ քեզ ի նաւիդ։ 25 Վասն այսորիկ քաջալերեցարուք, արք, զի հաւատամ յԱստուած եթէ այսպէս լինի զոր օրինակ խօսեցաւ ընդ իս։ 26 Բայց ի կղզի ինչ հասանէ մեզ անկանել։ ԷԶ. 27 Իբրեւ չորեքտասաներորդ գիշեր լինէր, մինչդեռ ծփէաք ի Հանդրին անդունդս, ի մէջ գիշերին կարծէին նաւավարքն եթէ հասեալ իցեն յաշխարհ ուրեք։ 28 Եւ ընկեցեալ զգունդսն՝ գտին գիրկս քսան, եւ սակաւ ինչ դադարեալ՝ դարձեալ ընկեցին եւ գտին գիրկս հինգետասան։ 29 Զահի հարեալ թէ գուցէ ի խիստ ինչ տեղիս անկանիցին, յետուստ կողմանէ ընկեցին խարիսխս չորս, ըղձանային այգուն լինելոյ։ 30 Բայց նաւավարքն խնդրէին փախչել ի նաւէ անտի, եւ իջուցեալ զկուրն ի ծով անդր՝ պատճառանօք որպէս թէ յառաջոյ կողմանէ խարիսխս ձգելոց իցեն։ 31 Ասէ Պաւղոս ցհարիւրապետն եւ ցզօրականսն. Եթէ ոչ դոքա մնան ի նաւիս, դուք ապրել ոչ կարէք։ 32 Յայնժամ զօրականքն հատին զլարս կրին եւ ի բաց ընկեցին։ 33 Եւ մինչդեռ այգն կամէր լինել, աղաչէր Պաւղոս զամենեսեան առնուլ կերակուր, ասէ. Այս չորեքտասաներորդ օր է որում ակն ունիք նօթիս կատարել, եւ չէ ինչ ճաշակեալ։ 34 Վասն որոյ աղաչեմ զձեզ ճաշակել կերակուր, զի այն իսկ վասն ձերոյ փրկութեան է. զի ոչ ուրուք ի ձէնջ մազ մի ի գլխոյ կորիցէ։ 35 Եւ իբրեւ ասաց զայս, առեալ հաց՝ գոհացաւ զԱստուծոյ առաջի ամենեցուն, եբեկ եւ սկսաւ ուտել։ 36 Եւ քաջալերեցան ամենեքին, եւ նոքա առին կերակուր։ 37 Եւ էաք ամենայն հոգիք ի նաւին երկերիւր եւթանասուն եւ վեց։ 38 Իբրեւ յագեցան կերակրովն, թեթեւացուցին զնաւն՝ թափեալ զցորեանն ի ծով։ 39 Եւ իբրեւ այգ եղեւ, զերկիրն ոչ ճանաչէին, բայց զգոգ մի նշմարէին թէ ափն ծովուն իցէ. յոր խորհէին, թէ հնար ինչ իցէ, զերծուցանել զնաւն։ 40 Եւ զխարիսխն հատեալ՝ ընկեցին ի ծովն, թողացուցին զխառնելիս թեւոցն, եւ ի բաց առին՝՝ զառագաստն. եւ ետուն հողմոյն յափն կոյս ծովուն։ 41 Անկեալ ի տեղի մի երկծով՝ թիւրեցին զնաւն. եւ առաջին կողմն նաւին խրեալ անշարժ մնայր, եւ յետին կողմն քակէր ի բռնութենէն։ 42 Եւ զօրականացն խորհուրդ արարեալ զի զկապեալսն սպանցեն, եւ զի մի՛ ոք լուղիցի եւ փախիցէ։ 43 Եւ հարիւրապետն քանզի կամեցաւ ապրեցուցանել զՊաւղոս՝ արգել զնոսա ի խորհրդոյն. հրամայեաց զի որ կարողն իցեն լուղել՝ անկանիցին նախ եւ ի ցամաքն ելանիցեն. 44 եւ զայլսն՝ զո՛րս ի տախտակս, եւ զո՛րս յայլ ինչ կահ ի նաւէ անտի. եւ այսպէս եղեւ ամենեցուն փրծանել յերկիր։ |