ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 25 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Փեստոս իբրեւ եհաս յիշխանութիւնն, յետ երից աւուրց ել յԵրուսաղէմ ի Կեսարեայ։ 2 Եւ զգացուցին նմա քահանայապետքն եւ գլխաւորք Հրէիցն զՊաւղոսէ, 3 եւ աղաչէին խնդրեալ շնորհս ի նմանէ. զի կոչեսցէ զնա յԵրուսաղէմ. դարան գործեալ սպանանել զնա ի ճանապարհի։ 4 Իսկ Փեստոս արար պատասխանի պահել զնա ի Կեսարիա, թէ ինքն իսկ ընդ հուպ անդր երթալոց էր։ 5 Եւ որ ի ձէնջ կարողքդ իցեն, ասէ, ընդ իս իջցեն, եւ եթէ իցէ ինչ յառնն վնաս, ամբաստան լիցին զնմանէ։ 6 Եւ լեալ անդ աւուրս ոչ աւելի քան զութ կամ զտասն, եկն էջ ի Կեսարիա. եւ ի վաղիւ անդր նստեալ յատենի՝ հրամայեաց ածել զՊաւղոս։ 7 Եւ իբրեւ եկն, կացին շուրջ զնովաւ որ յԵրուսաղեմէ իջեալ էին Հրեայքն, բազում եւ ծանր վնասս դնէին զորս ոչ կարէին ցուցանել։ 8 Քանզի առնէր պատասխանի Պաւղոս եթէ՝ Ոչ յօրէնս Հրէից եւ ոչ ի տաճարն եւ ոչ ի կայսր ինչ վնասակար եմ։ 9 Բայց Փեստոս կամեցեալ Հրէիցն շնորհս առնել՝ պատասխանի ետ Պաւղոսի եւ ասէ. Կամի՞ս յԵրուսաղէմ ելանել, եւ անդ վասն դոցին իրաց դատել առաջի իմ։ 10 Եւ ասէ Պաւղոս. Յատենի կայսեր հասեալ կամ ուր պարտ է ինձ դատել. Հրէից ինչ չեմ վնասակար, որպէս եւ դու իսկ քաջ գիտես։ 11 Ապա եթէ վնասակար իցեմ եւ արժանի ինչ մահու գործեցի, ոչ զանգիտեմ ի մեռանելոյ. իսկ եթէ ոչ ինչ իցէ զորոց սոքա ամբաստան լինին զինէն, ոչ ոք կարէ զիս դոցա շնորհել. ի կայսր բողոքեմ։ 12 Յայնժամ Փեստոսի խօսեցեալ ընդ խորհրդակցին՝ արար պատասխանի. Ի կայսր բողոքեցեր, առ կայսր երթիջիր։ ԷԳ. 13 Իբրեւ անցին աւուրք ինչ, Ագրիպպաս արքայ եւ Բերինիկէ եկին ի Կեսարիա յողջոյն Փեստոսի։ 14 Եւ իբրեւ աւուրս բազումս հանէին անդ, Փեստոս զեկոյց արքայի զՊաւղոսէ եւ ասէ. Այր մի է աստ մնացեալ կապեալ ի Փելիքսէ։ 15 Վասն որոյ իբրեւ չոգայ յԵրուսաղէմ, զգացուցին ինձ քահանայապետքն եւ գլխաւորք Հրէիցն, խնդրէին յինէն առնել նմա պատուհաս։ 16 Որոց ետու պատասխանի եթէ՝ Չէ օրէն Հռովմայեցւոց շնորհել ումեք զոք, մինչչեւ ամբաստանեալն յանդիման ունիցի զդատախազսն, եւ տեղի պատասխանւոյ առնուցու վասն ամբաստանութեանն։ 17 Եւ իբրեւ եկին այսր, ոչինչ յապաղեցի, այլ ի վաղիւն նստեալ յատենի՝ հրամայեցի ածել զայրն։ 18 Վասն որոյ մատուցեալ ամբաստանքն եւ ոչ մի ինչ վնաս չարութեան ի մէջ բերէին զորոց եսն կարծէի. 19 բայց խնդիրս ինչ որ վասն իւրեանց պաշտաման ունէին ընդ նմա, եւ վասն Յիսուսի որումն մեռելոյ, զորմէ ասէր Պաւղոս թէ կենդանի է։ 20 Իբրեւ յանհնարս մտի վասն այսպիսի իրաց քննութեան, ասեմ եթէ կամիցի՞ երթալ յԵրուսաղէմ, եւ անդ դատել վասն նոցին իրաց։ 21 Բայց ի Պաւղոսի բողոքելն զի պահեսցի ի Քաջի արանցն յանդիմանութիւն, հրամայեցի պահել զնա՝ մինչեւ տաց տանել առ կայսր։ 22 Ագրիպպաս ցՓեստոս ասէ. Կամէի եւ ես լսել առնն։ Եւ նա ասէ. Ի վաղիւ լուիցես։ 23 Եւ ի վաղիւ անդր իբրեւ եկն Ագրիպպաս եւ Բերինիկէ բազում երեւելի սպասուք, եւ մտին յատեանն հանդերձ հազարապետօքն եւ արամբք պատուականօք քաղաքին. եւ հրամայեալ Փեստոսի՝ ածին զՊաւղոս։ 24 Եւ ասէ Փեստոս. Արքայ Ագրիպպա, եւ ամենայն արք որք ընդ մեզ էք, տեսանէ՞ք զսա. վասն սորա ամենայն ժողովք Հրէից ամբաստան եղեն ինձ յԵրուսաղէմ եւ աստ, աղաղակէին թէ՝ Չէ պարտ դմա կեալ։ 25 Բայց ես ի վերայ հասի թէ ոչինչ է դորա արժանի մահու գործեալ, եւ դորա ինքնին բողոք կալեալ առ Քաջ արանցն, խորհեցայ յղել։ 26 Վասն որոյ ստուգութեամբ ինչ գրել տեառն իմում ոչ ունիմ. վասն այնորիկ ածի զդա առաջի ձեր, եւ մանաւանդ առաջի քո, արքայ Ագրիպպա, որպէս զի վերստին քննեալ՝ մարթացից ինչ գրել։ 27 Քանզի անպատեհ իմն թուի ինձ տալ տանել կապեալ մի, եւ ոչինչ վնաս զնմանէ նշանակել։ |