ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 22 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Արք եղբարք եւ հարք, լուարուք ինձ այժմ առ ձեզ պատասխանատուութեանս։ 2 (Իբրեւ լուան եթէ Հեբրայեցւոց լեզուաւն բարբառեցաւ նոցա՝ առաւել եւս դադարեցին ի լռութիւն. 3 եւ նա ասէ.) Ես եմ այր Հրեայ ծնեալ ի Տարսոն Կիլիկեցւոց՝ սնեալ ի քաղաքիս յայսմիկ առ ոտս Գամաղիելի, խրատեալ ըստ ճշմարտութեան հայրենի օրինացն, նախանձայոյզ էի Աստուծոյ՝ որպէս ամենեքեան դուք այսօր։ 4 Որ զսոյն ճանապարհ վարեցի մինչեւ ի մահ, կապել եւ մատնել ի բանտս արս եւ կանայս. 5 որպէս եւ քահանայապետդ վկայէ ինձ եւ ամենայն ծերակոյտդ, յորոց եւ թուղթս առեալ առ եղբարս ի Դամասկոս երթայի, ածել եւ անտի կապեալս յԵրուսաղէմ, զի պատժեսցին։ 6 Եւ եղեւ ինձ ի գնալն եւ ի մերձենալ ի Դամասկոս, զմիջաւուրբն յանկարծակի յերկնից փայլատակեալ լոյս սաստիկ զինեւ. 7 եւ անկայ յերկիր, եւ լուայ բարբառ որ ասէր ցիս. Սաւուղ, Սաւուղ, զի՞ հալածես զիս։ 8 Եւ ես ետու պատասխանի թէ՝ Ո՞վ ես, Տէր։ Եւ ասէ ցիս. Ես եմ Յիսուս Նազովրեցի զոր դուն հալածես։ 9 Բայց որ ընդ իսն էին՝ զլոյսն տեսանէին, այլ զձայնն ոչ լսէին որ խօսէր ընդ իս։ 10 Եւ ասեմ. Զի՞նչ արարից, Տէր։ Եւ ասէ ցիս Տէր. Յարուցեալ երթիցես ի Դամասկոս, եւ անդ պատմեսցի քեզ վասն ամենայնի որ հրաման է քեզ առնել։ 11 Իբրեւ ոչ տեսանէի ի փառաց լուսոյն այնորիկ, զձեռանէ ձգեալ ի նոցանէ որ ընդ իսն էին, մտի ի Դամասկոս։ 12 Անանիա ոմն այր երկիւղած ըստ օրինացն, վկայեալ յամենայն բնակչաց որ ի Դամասկոս Հրեայքն էին, 13 եկն եկաց առ իս եւ ասէ. Սաւուղ եղբայր, ի վեր հայեաց։ 14 Եւ ես նոյնժամայն ի վեր հայեցայ ի նա. եւ նա ասէ ցիս. Աստուած հարցն մերոց յառաջագոյն ընտրեաց զքեզ ճանաչել զկամս նորա, եւ տեսանել զԱրդարն եւ լսել բարբառ ի բերանոյ նորա. 15 զի եղիցես վկայ նորա առ ամենայն մարդիկ որոց տեսերն եւ լուար։ 16 Եւ արդ զի՞ հեղգաս, արի, մկրտեաց եւ լուա զմեղս քո ի կարդալ զանուն նորա։ 17 Եւ եղեւ ինձ ի դառնալն յԵրուսաղէմ եւ կալ յաղօթս ի տաճարին, լինել ի զարմացման, 18 եւ տեսանել զնա զի ասէր ցիս. Փութա ել յԵրուսաղեմէ վաղվաղակի, քանզի չեն ընդունելոց զքո վկայութիւնդ վասն իմ։ 19 Եւ ես ասեմ. Տէր, ինքեանք իսկ գիտեն զի ես էի որ ի բանտն տայի եւ գան հարկանէի ըստ ժողովրդոցն զհաւատացեալս ի քեզ։ 20 Եւ յորժամ հեղոյր արիւնն Ստեփանոսի վկայի քո, ես ինքն էի որ ի վերայ կայի, եւ կամակից լինէի սպանման նորա, եւ պահէի զհանդերձս սպանողացն նորա։ 21 Եւ ասէ ցիս. Գնա, զի ես ի հեթանոսս հեռաւորս առաքեցից զքեզ։ 22 Եւ ունկն դնէին նմա մինչեւ ցայս բան, ապա բարձին զձայնս իւրեանց եւ ասեն. Բարձ յերկրէ զայդպիսիդ, զի չէ պարտ այդպիսւոյդ կեալ։ 23 Եւ յաղաղակելն նոցա եւ ընկենուլ զհանդերձս եւ զփոշին ցանել յօդսն, 24 հրամայեաց հազարապետն մուծանել զնա ի բանակն, ասէր, գանիւ հարցանել զնա, զի գիտացից վասն որոյ յանցման այնպէս աղաղակէին զնմանէ։ 25 Եւ իբրեւ պրկեցին զնա փոկովք, ասէ Պաւղոս ցհարիւրապետն որ ի վերայ կայր. Եթէ զայր Հռովմայեցի եւ անարատ պա՞րտ իցէ ձեզ գան հարկանել։ 26 Իբրեւ լուաւ հարիւրապետն, մատուցեալ առ հազարապետն պատմեաց եւ ասէ. Զի՞նչ կամիս առնել, քանզի այրս այս Հռովմայեցի է։ 27 Եւ մատուցեալ հազարապետն՝ ասէ ցնա. Ասա դու ցիս, Հռովմայեցի՞ ես։ Եւ նա ասէ. Այո։ 28 Պատասխանի ետ հազարապետն. Ես բազում գլխոց զզինուորութիւնս զայս ստացայ։ Ասէ Պաւղոս. Ես ծնեալ իսկ ի դմին եմ։ 29 Եւ վաղվաղակի ի բաց կացին ի նմանէ՝ որ հարկանելոցն էին զնա. եւ հազարապետն իսկ երկեաւ, իբրեւ գիտաց եթէ Հռովմայեցի է, եւ զի կապեալ եւս էր զնա։ ԶԶ. 30 Եւ ի վաղիւ անդր կամէր գիտել զճշմարիտն, թէ զի՛նչ չարախօսութիւն իցէ Հրէիցն, արձակեաց զնա, եւ հրամայեաց կոչել զքահանայապետսն եւ զամենայն ատեանն. եւ իջուցեալ զՊաւղոս՝ կացոյց ի մէջ նոցա։ |