ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 17 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԵԱ. 1 Եւ շրջեալ ընդ Ամփիպոլիս եւ ընդ Ապողոնիա՝ եկին ի Թեսաղոնիկէ, ուր էր ժողովուրդ Հրէիցն։ 2 Եւ ըստ սովորութեանն Պաւղոս եմուտ առ նոսա, եւ ի շաբաթս երիս խօսեցաւ ընդ նոսա ի գրոց։ 3 Բանայր եւ դնէր առաջի եթէ պարտ էր Քրիստոսի չարչարել եւ յառնել ի մեռելոց, եւ թէ՝ Նա է Քրիստոսն՝ Յիսուս զոր ես պատուիրեմ ձեզ։ 4 Եւ ոմանք ի նոցանէ հաւանեցան, եւ վիճակեցան Պաւղոսի եւ Շիղայի, բայց պաշտօնէիցն հեթանոսաց էր բազմութիւն յոյժ, եւ ի կանանց գլխաւորաց ոչ սակաւք։ 5 Եւ նախանձեցան Հրեայքն, եւ առեալ արս ոմանս գռեհիկս անօրէնս, ամբոխ արարեալ խռովեցին զքաղաքն. եւ կուտեալ յապարանսն Յասովնի, խնդրէին զնոսա ածել ի հրապարակ։ 6 Եւ իբրեւ ոչ գտին զնոսա, քարշէին զՅասովն եւ զոմանս եղբարս առ քաղաքապետսն, բողոք բարձեալ թէ՝ Որք զաշխարհս խռովեցին՝ սոքա եւ այսր հասին. 7 զորս ընկալեալ է Յասովնի. եւ սոքա ամենեքեան հակառակ հրամանացն կայսեր գործեն, թագաւոր զոմն ասեն զՅիսուս։ 8 Եւ խռովեցուցին զժողովուրդսն եւ զքաղաքապետսն որ լսէին զայս։ 9 Եւ առեալ երաշխաւորութիւն առ ի Յասովնայ եւ յայլոցն՝ արձակեցին զնոսա։ 10 Բայց եղբարք վաղվաղակի գիշերայն յուղարկեցին զՊաւղոս եւ զՇիղա ի Բերիա. որք իբրեւ հասին անդր, ի ժողովուրդն Հրէից գնացին։ 11 Զի սոքա էին ազնուագոյնք քան որ ի Թեսաղոնիկն էին. որք ընկալան զբանն ամենայն յօժարութեամբ, հանապազ քննէին զԳիրս եթէ իցէ՞ այս այսպէս։ 12 Եւ բազումք ի նոցանէ հաւատացին եւ ի Յունաց կանանց զգաստից եւ յարանց ոչ սակաւք։ 13 Բայց իբրեւ գիտացին որ ի Թեսաղոնիկէ Հրեայքն էին եթէ եւ ի Բերիա պատմեցաւ ի Պաւղոսէ բանն Աստուծոյ, եկին եւ անդր շարժել եւ խռովեցուցանել զժողովուրդսն։ 14 Յայնժամ զՊաւղոս վաղվաղակի առաքեցին եղբարք գնալ մինչեւ ի ծովեզր. եւ մնացին Շիղա եւ Տիմոթէոս անդէն։ 15 Եւ որք տանէին զՊաւղոս՝ ածին զնա մինչեւ յԱթէնս. եւ առեալ պատուէր առ Շիղա եւ Տիմոթէոս զի վաղվաղակի եկեսցեն առ նա, եւ գնացին։ ԵԲ. 16 Եւ յԱթէնս ի մնալն նոցա Պաւղոսի՝ զայրանայր հոգի նորա ի նմա, զի տեսանէր ի կռապաշտութեան զքաղաքն։ 17 Եւ խօսէր ի ժողովրդեանն ընդ Հրեայս եւ ընդ պաշտօնեայսն, եւ ի հրապարակսն զամենայն օր որոց եւ պատահէին։ 18 Ոմանք յԵպիկուրեանցն եւ ի Ստոյկեանց փիլիսոփայից հակառակէին ընդ նմա. եւ ոմանք ասէին. Զի՞նչ կամիցի սերմանաքաղս այս խօսել։ Իսկ այլք թէ՝ Օտարոտի իմն դից թուի պատմիչ լինելոյ. քանզի զՅիսուս եւ զյարութիւնն աւետարանէր։ 19 Եւ առեալ զնա ածին յԱրիսպագոսն, եւ ասէին. Կարասցո՞ւք իմանալ թէ զի՛նչ է նոր վարդապետութիւնդ որ ի քէն պատմի։ 20 Օտարացուցիչս իմն բերես ի լսելիս մեր, կամիմք գիտել թէ զի՛նչ կամիցի այս լինել։ 21 (Զի Աթենացիք ամենեքին եւ եկքն օտարք ոչ յայլ ինչ պարապէին, բայց ասել ինչ կամ լսել նորագոյնս։) 22 Եկաց Պաւղոս ի մէջ Արիսպագին եւ ասէ. Արք Աթենացիք, ըստ ամենայնի իբրեւ պաշտօնասէրս տեսանեմ զձեզ։ 23 Քանզի շրջեալ եւ տեսեալ զպաշտամունս ձեր, գտի բագին մի յորում գրեալ էր՝ Անծանօթի Աստուծոյ. զոր դուքն յանծանօթս պաշտէք՝ ես զնոյն պատմեմ ձեզ։ 24 Աստուած որ արար զաշխարհս եւ զամենայն որ ի նմա, նա երկնից եւ երկրի է Տէր. ոչ ի ձեռագործ տաճարս բնակէ, 25 եւ ոչ ի ձեռաց մարդկան պաշտի իբրեւ կարօտ իմիք. նա տայ ամենայնի կեանս եւ շունչ եւ զամենայն ինչ։ 26 Արար ի միոջէ արենէ զամենայն ազգս մարդկան՝ բնակել ի վերայ ամենայն երեսաց երկրի, հաստատեաց կարգեալ ժամանակս եւ սահմանադրութիւնս բնակութեան նոցա՝ խնդրել զԱստուած. 27 զի թերեւս զննիցեն զնա եւ գտանիցեն. նա՝ եւ ոչ հեռի իսկ է յիւրաքանչիւր ումեքէ ի մէնջ։ 28 Զի նովաւ կեամք եւ շարժիմք եւ եմք, որպէս եւ ոմանք ի ձերոց ճարտարաց ասացին. Թէ նորա եւ ազգ իսկ եմք։ 29 Եւ արդ՝ որովհետեւ ազգ եմք Աստուծոյ, ոչ պարտիմք համարել ոսկւոյ կամ արծաթոյ կամ քարի որ ի ճարտարութենէ եւ ի մտաց մարդոյ քանդակեալ իցէ, զԱստուածականն լինել նմանող։ 30 Բայց զժամանակս անգիտութեանն անտես արարեալ Աստուծոյ, արդ զայս պատուիրէ մարդկան՝ ամենայն ումեք՝՝ ապաշխարել։ 31 Քանզի հաստատեաց օր յորում պարտ է դատել զաշխարհս արդարութեամբ ի ձեռն առնն որով սահմանեաց տալ հաւատս ամենեցուն՝ յարուցեալ զնա ի մեռելոց։ 32 Իբրեւ լուան զյարութիւն մեռելոց, ոմանք ծաղր առնէին, կէսքն ասէին. Լուիցուք ի քէն վասն այդորիկ մեւս անգամ։ 33 Եւ ապա Պաւղոս ել գնաց ի միջոյ նոցա։ 34 Եւ ոմանք արք անկեալք ի նա՝ հաւատացին, ընդ որս էր եւ Դիոնեսիոս Արիսպագացի եւ կին մի անուն Դամարիս եւ այլք ընդ նոսա։ |