ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 11 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԳԳ. 1 Լուան առաքեալքն եւ եղբարք որ էին ի կողմանս Հրէաստանի, զի եւ ի հեթանոսս ընկալան զբանն Աստուծոյ։ 2 Բայց յորժամ ել Պետրոս յԵրուսաղէմ, խղճէին ի նմանէ որ ի թլփատութենէ անտի հաւատացեալքն էին. 3 եւ ասէին եթէ՝ Եմուտ առ արս անթլփատս եւ եկեր՝՝ ընդ նոսա։ 4 Եւ սկսաւ Պետրոս պատմել նոցա կարգաւ եւ ասէ. 5 Ես էի ի քաղաքին ի Յոպպէ յաղօթս, եւ տեսանէի զարմացման տեսիլ, իջանել անօթ ինչ իբրեւ կտաւոյ մեծի զչորեցունց տտնոց կախեալ յերկնից, եւ եհաս մինչեւ առ իս։ 6 Յոր պշուցեալ հայէի, եւ տեսի զչորքոտանիս երկրի եւ զգազանս եւ զսողունս եւ զթռչունս երկնից։ 7 Եւ լուայ բարբառ որ ասէր ցիս. Արի, Պետրոս, զեն եւ կեր։ 8 Եւ ասեմ. Քաւ լիցի, Տէր, զի խառնակ ինչ եւ անսուրբ ոչ երբեք եմուտ ի բերան իմ։ 9 Պատասխանի ետ ինձ երկիցս անգամ բարբառն յերկնից. Զոր Աստուած սրբեաց՝ դու մի՛ խառնակ համարիր։ 10 Այս եղեւ երիցս, եւ վերացաւ ամենայն դարձեալ յերկինս։ 11 Եւ ահա անդէն երեք արք եկին կացին առ ապարանիցն ուր եսն էի, առաքեալք ի Կեսարիայ առ իս։ 12 Եւ ասէ ցիս Հոգին երթալ ընդ նոսա եւ մի՛ ինչ խղճել. եկին ընդ իս եւ սոքա վեցեքին եղբարքս, եւ մտաք ի տունն առնն այնորիկ։ 13 Եւ պատմեաց մեզ ո՛րպէս ետես զհրեշտակն ի տան իւրում զի կայր եւ ասէր ցնա. Առաքեա ի Յոպպէ, եւ կոչեա զՍիմովն զկոչեցեալն Պետրոս. 14 որ խօսեսցի բանս ընդ քեզ, որովք կեցցես դու եւ ամենայն տուն քո։ 15 Եւ իբրեւ սկսայ խօսել, եկն Հոգին Սուրբ ի վերայ նոցա, որպէս եւ ի վերայ մեր ի սկզբանն։ 16 Յիշեցի զբանն Տեառն զոր ասէրն. Յովհաննէս մկրտեաց ի ջուր, բայց դուք մկրտիցիք ի Հոգին Սուրբ։ 17 Իսկ արդ եթէ զհասարակաց պարգեւն ետ Աստուած եւ նոցա որպէս եւ մեզ՝ ի հաւատալն ի Տէր Յիսուս Քրիստոս, ես զի՞նչ կարող էի արգելուլ զԱստուած։ 18 Եւ լուեալ զայս լռեցին, եւ փառաւոր առնէին զԱստուած եւ ասէին. Ուրեմն եւ ի հեթանոսս ետ Աստուած զապաշխարութիւն կենաց։ 19 Եւ ցրուեալքն ի նեղութենէն որ եղեւ ի վերայ Ստեփանոսի՝ հասին մինչեւ ի Փիւնիկէ եւ ի Կիպրոս եւ յԱնտիոքիա. ոչ ումեք խօսէին զբանն, բայց միայն Հրէից։ 20 Եւ էին ոմանք ի նոցանէ արք Կիպրացիք եւ Կիւրենացիք, որք մտեալ յԱնտիոք խօսէին ընդ Յոյնսն աւետարանեալ զՏէր Յիսուս։ 21 Եւ էր ձեռն Տեառն ընդ նոսա, եւ բազմութիւն հաւատացելոց դարձաւ ի Տէր։ 22 Լու եղեւ բանս այս յականջս եկեղեցւոյն որ էր յԵրուսաղէմ վասն նոցա, եւ առաքեցին զԲառնաբաս մինչեւ յԱնտիոք. 23 որ իբրեւ եկն եւ ետես զշնորհսն Աստուծոյ, ուրախ եղեւ, եւ մխիթարէր զամենեսեան յօժարութեամբ սրտի կալ նոցա ի Տէր։ 24 Զի էր այր զուարթամիտ եւ լի Հոգւով Սրբով եւ հաւատովք. եւ յաւելաւ ժողովուրդ բազում Տեառն։ 25 Եւ ել ի Տարսոն խնդրել զՍաւղոս, եւ գտեալ զնա ած յԱնտիոք։ 26 Եւ եղեւ նոցա զամն ողջոյն ժողովել յեկեղեցին եւ ուսուցանել ժողովուրդ բազում, եւ անուանել նախ յԱնտիոք զաշակերտեալսն Քրիստոնեայս։ ԳԴ. 27 Ընդ աւուրսն ընդ այնոսիկ իջին յԵրուսաղեմէ մարգարէք յԱնտիոք։ 28 Յարուցեալ մի ոմն ի նոցանէ անուն Ագաբոս՝ նշանակեաց Հոգւովն սով մեծ լինել ընդ ամենայն աշխարհ, որ եղեւ առ Կղաւդեաւ։ 29 Բայց յաշակերտաց անտի, որպէս զիարդ կարող ոք էր՝ իւրաքանչիւր ոք ի նոցանէ որոշեցին առաքել ի պէտս եղբարցն որ բնակեալ էին ի Հրէաստանի. 30 զոր եւ արարին իսկ առաքեալ առ երիցունսն ի ձեռն Բառնաբայ եւ Սաւղոսի։ |