ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԵՐԿՐՈՐԴ 5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եկին ամենայն ցեղքն Իսրայելի առ Դաւիթ ի Քեբրոն, խօսեցան եւ ասեն. Ահաւասիկ ոսկերք քո եւ մարմինք քո եմք։ 2 Եւ յերէկն եւ յեռանդ մինչ էր Սաւուղ թագաւոր ի վերայ մեր, դու էիր որ մուծանէիր եւ հանէիր զԻսրայէլ. եւ ասաց քեզ Տէր. Դու հովուեսցես ժողովրդեան իմոյ Իսրայելի, եւ դու լիցիս առաջնորդ ի վերայ Իսրայելի։ 3 Եւ եկին ամենայն ծերքն Իսրայելի առ արքայ ի Քեբրոն, եւ ուխտեաց ընդ նոսա ուխտ արքայ Դաւիթ ի Քեբրոն առաջի Տեառն. եւ օծին զԴաւիթ թագաւոր ի վերայ ամենայն Իսրայելի։ 4 Որդի ամաց երեսնից Դաւիթ ի թագաւորել իւրում. եւ քառասուն ամ թագաւորեաց։ 5 Եւթն ամ եւ վեց ամիս թագաւորեաց ի Քեբրոն ի վերայ Յուդայ, եւ երեսուն եւ երիս ամս թագաւորեաց ի վերայ ամենայն Իսրայելի եւ Յուդայ յԵրուսաղէմ։ 6 Եւ չոգաւ Դաւիթ եւ արք նորա յԵրուսաղէմ առ Յեբուսացին բնակեալ յերկրին. եւ ասացաւ Դաւթի թէ՝ Ոչ մտցես դու այսր, քանզի ընդդէմ դարձան կոյրք եւ կաղք՝՝ եւ ասեն. Մի՛ մտցէ այսր Դաւիթ։ 7 Եւ ա՛ռ Դաւիթ զՍիոն եւ զամրոց նորա՝՝, այն է քաղաք Դաւթի։ 8 Եւ ասէ Դաւիթ յաւուր յայնմիկ. Ամենայն որ հարկանիցէ սրով զՅեբուսացին, եւ մատիցէ սրով եւ ի կաղսն եւ ի կոյրս եւ յատելիս անձին Դաւթի. վասն այնորիկ ասեն. Կոյրք եւ կաղք մի՛ մտցեն ի տուն Տեառն։ 9 Եւ նստաւ Դաւիթ յամրոցին, եւ կոչեցաւ այն քաղաք Դաւթի. եւ շինեաց զնա քաղաք՝՝ Դաւիթ շուրջանակի ծագէ ի ծագ, եւ զտունն իւր՝՝։ 10 Եւ երթալով երթայր Դաւիթ եւ մեծանայր, եւ Տէր ամենակալ էր ընդ նմա։ 11 Եւ առաքեաց Քիրամ արքայ Տիւրոսի հրեշտակս առ Դաւիթ, եւ փայտս եղեւնեայս եւ հիւսունս փայտից եւ ճարտարապետս քարանց, եւ շինեցին տուն Դաւթի։ 12 Եւ գիտաց Դաւիթ եթէ հաստատեաց զնա Տէր թագաւոր ի վերայ Իսրայելի, եւ թէ բարձրացաւ թագաւորութիւն նորա վասն ժողովրդեան նորա Իսրայելի։ 13 Եւ առ եւս Դաւիթ կանայս եւ հարճս յԵրուսաղեմէ՝ յետ գնալոյ նորա ի Քեբրոնէ. եւ եղեն Դաւթի եւ այլ եւս ուստերք եւ դստերք։ 14 Եւ այս են անուանք ծնելոց որդւոց նորա յԵրուսաղէմ. Սամաաթ, Յեսիբաթ, Նաթան, Գաղամաան, 15 Յեբաար, Թեմեսուս, Եղփաղատ, Նագեդ, Նափեկ, 16 Յեննաթա, Եղիսամիս, Բաղիգադ,՝՝ Եղիփաղէտ։ 17 Եւ լուան այլազգիքն եթէ օծեալ է Դաւիթ թագաւոր ի վերայ Իսրայելի, եւ ելին ամենայն այլազգիքն խնդրել զԴաւիթ. եւ լուաւ Դաւիթ եւ էջ յամրոցն։ 18 Եւ այլազգիքն եկին հասին եւ խառնեցան ի հովիտս Տիտանացն։ 19 Եւ եհարց Դաւիթ ի Տեառնէ եւ ասէ. Եթէ ելի՞ց ի վերայ այլազգեացն, եւ մատնեսցե՞ս զնոսա ի ձեռս իմ։ Եւ ասէ Տէր ցԴաւիթ. Ել. զի մատնելով մատնեցից զայլազգիսն ի ձեռս քո։ 20 Եւ եկն Դաւիթ ի վերուստ խրամատիցն՝՝, եւ կոտորեաց անդ զայլազգիսն. եւ ասէ Դաւիթ. Տէր խրամատեաց զթշնամիս իմ առաջի իմ, որպէս խրամատիցին ջուրք. վասն այնորիկ կոչեցաւ անուն տեղւոյն այնորիկ Ի վերայ խրամատից՝՝։ 21 Եւ թողին անդ զաստուածս իւրեանց, եւ առ զնոսա Դաւիթ եւ արքն որ ընդ նմա։ 22 Եւ յաւելին այլազգիքն միւսանգամ ելանել, եւ գումարեցան ի հովիտս Տիտանացւոց։ 23 Եւ եհարց Դաւիթ ի Տեառնէ։ Եւ ասէ, եթէ՝ Ելի՞ց ի վերայ այլազգեացն, եւ մատնեսցե՞ս զնոսա ի ձեռս իմ։ Եւ ասէ Տէր. Մի՛ ելաներ ընդդէմ նոցա, դարձիր ի նոցանէն, եւ եկեսցես ի թեւէ նոցա մօտ ի Լալօնսն՝՝. 24 եւ եղիցի յորժամ լսիցես զձայն շարժման անտառին Լալօնից՝՝, յայնժամ իջցես առ նոսա՝՝. քանզի յայնժամ ելցէ Տէր առաջի քո կոտորել ի պատերազմի այլազգեացն։ 25 Եւ արար Դաւիթ որպէս հրաման ետ նմա Տէր, եւ եհար զայլազգիսն ի Գաբաւոնէ մինչեւ ցԳազերա։ |