ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԵՐԿՐՈՐԴ 13 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ յետ այնորիկ, եւ Աբիսողոմայ որդւոյ Դաւթի էր քոյր մի յոյժ գեղեցիկ տեսլեամբ, եւ անուն նորա Թամար. եւ սիրեաց զնա Ամոն որդի Դաւթի։ 2 Եւ նեղէր Ամոն մինչեւ հիւանդանալ նմա վասն Թամարայ քեռ իւրոյ. զի կոյս էր նա, եւ ծանր էր յաչս Ամոնի առնել ինչ նմա։ 3 Եւ էր ընկեր Ամոնայ, եւ անուն նորա Յովնադաբ, որդի Սամաայ եղբօր Դաւթի. եւ Յովնադաբ այր իմաստուն յոյժ։ 4 Եւ ասէ ցնա. Զի՞ է զի այդպէս ծիւրիս, որդի արքայի, այգուն այգուն եւ ոչ պատմես ինձ։ Եւ ասէ ցնա Ամոն. ԶԹամար զքոյր Աբիսողոմայ եղբօր իմոյ սիրեմ ես։ 5 Եւ ասէ ցնա Յովնադաբ. Ննջեա ի մահիճս քո եւ հիւանդացիր, եւ մտցէ հայր քո տեսանել զքեզ. եւ ասասցես ցնա. Մտցէ Թամար քոյր իմ եւ տացէ ինձ խիւս. եւ արասցէ առաջի աչաց իմոց կերակուր, զի տեսից եւ կերայց ի ձեռաց նորա։ 6 Եւ անկաւ Ամոն եւ հիւանդացաւ՝՝. եւ եմուտ արքայ տեսանել զնա. եւ ասէ Ամոն ցարքայ. Եկեսցէ Թամար քոյր իմ առ իս, եւ արասցէ առաջի իմ կերակուր բլիթս, եւ կերայց ի ձեռաց նորա։ 7 Եւ առաքեաց Դաւիթ առ Թամար ի տուն եւ ասէ. Երթ ի տուն Ամոնի եղբօր քո, եւ արա նմա կերակուր։ 8 Եւ գնաց Թամար ի տուն Ամոնի եղբօր իւրոյ. եւ նա անկեալ դնէր. եւ ա՛ռ հայս եւ թրեաց, եւ արար առաջի նորա բլիթս, եւ եփեաց զբլիթսն. 9 եւ առ զտապակն եւ թափեաց առաջի նորա. եւ ոչ կամեցաւ ուտել. եւ ասէ Ամոն. Հանէք զամենայն այր յինէն արտաքս։ Եւ հանին արտաքս զամենայն այր ի նմանէ։ 10 Եւ ասէ Ամոն ցԹամար. Տար զխորտիկսդ ի սենեակ, եւ կերայց ի ձեռաց քոց։ Եւ ա՛ռ Թամար զբլիթսն զոր արար, եւ տարաւ Ամոնի եղբօր իւրում ի սենեակն, 11 եւ մատոյց նմա ուտել։ Եւ նա բուռն եհար զնմանէ եւ ասէ ցնա. Եկ ննջեա ընդ իս, քոյր իմ։ 12 Եւ ասէ ցնա. Մի՛, եղբայր իմ, մի՛ տառապեցուցաներ զիս. զի ոչ գործի այդպիսի ինչ ի մէջ Իսրայելի, եւ մի՛ առներ զայդ անզգամութիւն։ 13 Եւ ես յո՞ տանիցիմ զնախատինս իմ. եւ դու լինիցիս իբրեւ զմի յանզգամաց ի մէջ Իսրայելի. եւ արդ խօսեաց ընդ արքայի, եւ ոչ արգելու զիս ի քէն։ 14 Եւ ոչ կամեցաւ Ամոն լսել ձայնի նորա. եւ բռնահարեաց եւ բռնադատեաց զնա, եւ տառապեցոյց զնա եւ ննջեաց ընդ նմա։ 15 Եւ ատեաց զնա Ամոն ատելութիւն մեծ յոյժ. զի մեծ էր ատելութիւնն որ ատեաց զնա եւ անհնարին վերջին աղէտքն՝՝ քան զառաջին սէրն զոր սիրեաց զնա. եւ ասէ ցնա Ամոն. Արի եւ գնա։ 16 Եւ ասէ ցնա Թամար. Մեծ են չարիքս այս քան զայն զոր արարեր ընդ իս, արձակելդ քո զիս։ Եւ ոչ կամեցաւ Ամոն լսել ձայնի նորա։ 17 Եւ կոչեաց զպատանին իւր զվերակացու տան իւրոյ՝՝, եւ ասէ ցնա. Հան զդա յինէն արտաքս, եւ փակեա զդուրսդ զկնի դորա։ 18 Եւ էր զնովաւ պարեգօտք ասղնագործք եւ կոճկէնք՝՝, զի այնպէս զգենուին դստերք թագաւորաց կոյսք զձորձս իւրեանց. եւ եհան զնա սպասաւորն արտաքս, եւ փակեաց զդուրսն զկնի նորա։ 19 Եւ ա՛ռ Թամար մոխիր եւ արկ զգլխով իւրով, եւ զպարեգօտսն կոճկէնս՝՝ զոր զգեցեալ էր՝ պատառեաց, եւ եդ զձեռս իւր ի վերայ գլխոյ իւրոյ, եւ երթայր երթալով եւ լայր։ 20 Եւ ասէ ցնա Աբիսողոմ եղբայր նորա. Միթէ Ամո՞ն եղբայր քո եղեւ ընդ քեզ. եւ արդ, քոյր իմ, լուռ կաց, զի եղբայր քո է, մի՛ ածեր զմտաւ քով խօսել զբանդ զայդ։ Եւ նստաւ Թամար այրութեամբ ի տան Աբիսողոմայ եղբօր իւրոյ։ 21 Եւ լուաւ արքայ զբանս զայսոսիկ եւ բարկացաւ յոյժ. եւ ոչ տրտմեցոյց զոգի Ամոնայ որդւոյ իւրոյ զի սիրէր զնա, զի անդրանիկ նորա էր։՝՝ 22 Եւ ոչ խօսեցաւ Աբիսողոմ ընդ Ամոնայ ի չարէ մինչեւ ցբարի. զի ատեայր Աբիսողոմ զԱմոն վասն բանին զոր տառապեցոյց զԹամար զքոյր նորա։ 23 Եւ եղեւ յետ երեմոյ աւուրց, եւ էին կտուրք Աբիսողոմայ ի Բեթմարոն մերձ յԵփրեմ. եւ կոչեաց Աբիսողոմ զամենայն որդիսն արքայի։ 24 Եւ եկն Աբիսողոմ առ արքայ եւ ասէ ցնա. Ահաւանիկ կտուրք են ծառայի քում, երթիցէ արքայ եւ ծառայք իւր ընդ ծառայի քում։ 25 Եւ ասէ արքայ ցԱբիսողոմ. Մի՛, որդեակ իմ, մի՛ երթիցուք ամենեքեան մեք, եւ մի՛ ծանրասցուք քեզ. եւ ստիպեաց զնա, եւ ոչ կամեցաւ երթալ, եւ օրհնեաց զնա։ 26 Եւ ասէ Աբիսողոմ. Ապա թէ ոչ՝ գոնէ եկեսցէ ընդ իս Ամոն եղբայր իմ։ Եւ ասէ արքայ. Ընդէ՞ր երթիցէ ընդ քեզ Ամոն։ 27 Եւ ստիպեաց զնա Աբիսողոմ, եւ արձակեաց ընդ նմա զԱմոն եւ զամենայն զորդիսն արքայի։ Եւ արար Աբիսողոմ խրախութիւն ըստ խրախութեան թագաւորի։՝՝ 28 Եւ պատուէր ետ Աբիսողոմ մանկտւոյ իւրում եւ ասէ. Տեսէք, յորժամ զուարթասցի սիրտն Ամոնայ ի գինւոյ, եւ ասացից ձեզ. Հարէք զԱմոն եւ սպանէք զնա, մի՛ երկնչիք. զի ո՞չ ապաքէն ես իցեմ որ հրամայիցեմ ձեզ. քաջալերեցարուք եւ լերուք յորդիս զօրութեան։ 29 Եւ արարին մանկտին Աբիսողոմայ Ամոնի որպէս հրամայեաց նոցա Աբիսողոմ. եւ յարեան ամենայն որդիք արքայի, եւ հեծան յիւրաքանչիւր ի ջորւոջ իւրում եւ փախեան։ 30 Եւ եղեւ մինչդեռ նոքա էին ի ճանապարհին, գոյժ եկն առ Դաւիթ եւ ասեն. Կոտորեաց Աբիսողոմ զամենայն որդիս արքայի, եւ ոչ եթող ի նոցանէ եւ ոչ մի։ 31 Յարեաւ արքայ, պատառեաց զհանդերձս իւր, եւ անկաւ ի վերայ գետնոյ. եւ ամենայն ծառայք նորա կային շուրջ զնովաւ պատառեալ զհանդերձս իւրեանց։ 32 Պատասխանի ետ Յովնադաբ որդի Սամաայ եղբօր Դաւթի եւ ասէ. Մի՛ ասասցէ տէր իմ արքայ եթէ ամենայն որդիք արքայի մեռան, զի Ամոն միայն մեռաւ. քանզի ի բերան Աբիսողոմայ կայր, յօրէ յորմէ տառապեցոյց զԹամար զքոյր նորա։ 33 Եւ արդ մի՛ դիցէ արքայ ի սրտի իւրում զբանդ եւ ասասցէ թէ՝ Ամենայն որդիքն արքայի մեռան. այլ զի Ամոն միայն մեռաւ։ 34 Եւ փախեաւ Աբիսողոմ։ Եւ եբարձ պատանին դէտն զաչս իւր եւ ետես, եւ ահա ժողովուրդ բազում գայր ընդ ճանապարհն ի նմանէ առ կողմամբ լերինն ընդ զառ ի վայրն. եւ եկն դէտն պատմեաց արքայի եւ ասէ. Տեսի արս ի ճանապարհին Որովնիմայ առ կողմամբ լերինն՝՝։ 35 Եւ ասէ Յովնադաբ ցարքայ. Ահա որդիք արքայի եկին. ըստ բանի ծառայի քո նոյնպէս եղեւ։ 36 Եւ իբրեւ վախճանեաց զխօսելն, եւ ահա որդիքն արքայի եկին, եւ ամբարձին զձայնս իւրեանց եւ լացին. այլ եւ արքայ եւ ամենայն ծառայք իւր լացին լալիւն մեծ յոյժ։ 37 Եւ Աբիսողոմ փախեաւ, եւ չոգաւ առ Թոլմելեմ որդի Եմիուդայ արքայի Գեսուրայ յերկիր Մաքուլայ՝՝. եւ սուգ առ Դաւիթ արքայ ի վերայ որդւոյն իւրոյ զամենայն աւուրս։ 38 Եւ Աբիսողոմ փախեաւ եւ գնաց ի Գեսուր, եւ էր անդ ամս երիս։ 39 Եւ դադարեաց արքայ Դաւիթ յելանելոյ ի վերայ Աբիսողոմայ՝՝, քանզի մխիթարեցաւ ի վերայ Ամոնայ որ մեռաւն։ |