ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԵՐԿՐՈՐԴ 12 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ առաքեաց Տէր զՆաթան մարգարէ առ Դաւիթ. եւ եմուտ առ նա եւ ասէ ցնա. Արք երկու էին ի քաղաքի միում, մին մեծատուն եւ մեւսն աղքատ։ 2 Եւ մեծատանն էին հօտք եւ անդեայք բազում յոյժ, 3 եւ աղքատին եւ ոչ ինչ, բայց որոջ մի փոքր զոր ստացեալ եւ ապրեցուցեալ եւ սնուցեալ էր զնա, եւ հաստատեալ էր ընդ նմա եւ ընդ որդիս նորա ի միասին. ի հացէ նորա ուտէր եւ ի բաժակէ նորա ըմպէր եւ ի ծոց նորա ննջէր, եւ էր նորա իբրեւ զդուստր։ 4 Եւ եկն անցաւոր առ այրն մեծատուն. եւ խնայեաց առնուլ ի հօտից իւրոց եւ յանդէոց իւրոց առնել հիւրոյն անցաւորի եկելոյ առ նա, եւ էառ զորոջ աղքատին եւ արար առնն եկելոյ առ նա կերակուր։ 5 Եւ բարկացաւ սրտմտութեամբ Դաւիթ յոյժ առնն, եւ ասէ Դաւիթ ցՆաթան. Կենդանի է Տէր զի որդի մահու է այրն որ արար զայն։ 6 Եւ զորոջն տուժեսցի եւթնպատիկ, փոխանակ առնելոյ զբանն զայն, վասն զի ոչ խնայեաց։ 7 Եւ ասէ Նաթան ցԴաւիթ. Դու ես այրն որ արարեր զայն՝՝. այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի. Ես եմ որ օծի զքեզ թագաւոր ի վերայ ամենայն Իսրայելի, եւ ես փրկեցի զքեզ ի ձեռաց Սաւուղայ. 8 եւ ետու քեզ զտուն տեառն քո, եւ զկանայս տեառն քո ի ծոց քո. եւ ետու քեզ զԻսրայէլ եւ զՅուդայ. եւ թէ սակաւ իցէ, յաւելից քեզ դոյնչափ։ 9 Եւ ընդէ՞ր անարգեցեր զբան Տեառն առնել չար առաջի աչաց նորա. զՈւրիա Քետացի հարեր դու սրով, եւ զկին նորա առեր դու քեզ կնութեան, եւ զնա սպաներ սրով որդւոցն Ամոնայ։ 10 Եւ արդ մի՛ հեռասցի սուր ի տանէ քումմէ մինչեւ ցյաւիտեան, փոխանակ զի անարգեցեր զիս, եւ առեր զկինն Ուրիայ Քետացւոյ լինել քեզ կնութեան։ 11 Այսպէս ասէ Տէր. Ահա ես յարուցից ի վերայ քո չարիս ի տանէ քումմէ. եւ առից զկանայս քո առաջի աչաց քոց եւ տաց ընկերի քում, եւ ննջեսցէ ընդ կանայս քո յանդիման արեգականս այսորիկ։ 12 Զի դու արարեր զայդ ի ծածուկ, եւ ես արարից զբանդ զայդ յանդիման ամենայն Իսրայելի եւ առաջի արեգականս այսորիկ։ 13 Եւ ասէ Դաւիթ ցՆաթան. Մեղայ Տեառն։ Եւ ասէ Նաթան ցԴաւիթ. Եւ Տէր անցոյց զքեւ զմեղս քո եւ մի՛ մեռցիս։ 14 Բայց քանզի զայրացուցանելով զայրացուցեր զթշնամիս Տեառն բանիւն այնուիկ, որդին քո որ ծնանելոց է քեզ՝ մահու մեռցի։ 15 Եւ գնաց Նաթան ի տուն իւր. եւ եհար Տէր զմանուկն զոր ծնաւ կինն Ուրիայ Դաւթի, եւ հիւանդացաւ։ 16 Եւ խնդրեաց Դաւիթ յԱստուծոյ վասն մանկանն, եւ պահեաց Դաւիթ պահս, եւ եմուտ անկաւ ի վերայ գետնոյ։ 17 Եւ յարեան ի վերայ նորա ծառայք տանն յարուցանել զնա, եւ ոչ կամէր յառնել ի գետնոյն, եւ ոչ եկեր ընդ նոսա հաց։ 18 Եւ եղեւ յաւուրն եւթներորդի մեռանել մանկանն. եւ երկեան ծառայքն Դաւթի պատմել նմա եթէ՝ Մեռաւ մանուկն. զի ասացին. Եթէ մինչդեռ կենդանի էր մանուկն խօսեցաք ընդ նմա եւ ոչ լուաւ ձայնի մերում, եւ զիա՞րդ ասասցուք նմա թէ՝ Մեռաւ մանուկն, եւ գործիցէ չարիս։ 19 Եւ ետես Դաւիթ եթէ շշնջեն ծառայք նորա, եւ իմացաւ Դաւիթ եթէ մեռաւ մանուկն. եւ ասէ Դաւիթ ցծառայսն իւր, եթէ՝ Մեռեա՞լ իցէ մանուկն, եւ ասեն. Մեռաւ։ 20 Եւ յարեաւ Դաւիթ ի գետնոյն, եւ լուացաւ եւ օծաւ, եւ փոխեաց զհանդերձ իւր, եւ եմուտ ի տունն Աստուծոյ եւ երկիր եպագ նմա. եւ եմուտ ի տուն իւր, եւ խնդրեաց հաց ուտել. եւ եդին առաջի նորա հաց, եւ եկեր։ 21 Եւ ասեն ցնա ծառայքն իւր. Զի՞նչ է բանդ այդ զոր արարեր վասն մանկանն. մինչդեռ կենդանին էր, պահէիր եւ լայիր եւ տքնէիր՝՝. եւ իբրեւ մեռաւ մանուկն, յարեար կերար եւ արբեր։ 22 Եւ ասէ Դաւիթ. Մինչդեռ կենդանի էր մանուկն, պահէի եւ լայի. քանզի ասէի՝ Ո՞ գիտէ, ողորմեսցի Տէր, եւ կեցցէ մանուկն։ 23 Արդ որովհետեւ մեռաւ մանուկն, ես ընդէ՞ր պահիցեմ. միթէ կարո՞ղ իցեմ դարձուցանել զնա այսրէն. ես առ նա երթալոց եմ, եւ նա առ իս ոչ դարձցի։ 24 Եւ մխիթարեաց Դաւիթ զԲերսաբէէ զկին իւր, եւ եմուտ առ նա եւ ննջեաց ընդ նմա. եւ յղացաւ եւ ծնաւ որդի, եւ կոչեաց զանուն նորա Սողոմոն. եւ Տէր սիրեաց զնա։ 25 Եւ առաքեաց ի ձեռն Նաթանայ մարգարէի, եւ կոչեաց զանուն նորա Յեդեդի վասն Տեառն։ 26 Եւ պատերազմեցաւ Յովաբ յՌաբաթ որդւոցն Ամոնայ, եւ եհաս յառնուլ զքաղաքն թագաւորութեան։ 27 Եւ առաքեաց Յովաբ հրեշտակս առ Դաւիթ եւ ասէ. Պատերազմեցայ ընդ Ռաբաթայ, եւ հասի յառնուլ զքաղաքս ջրոց. 28 եւ արդ ժողովեա զմնացորդս ժողովրդեանդ, եւ բանակեսցիս զքաղաքաւս եւ առցես զսա. զի մի՛ ես առից զքաղաքս եւ կոչեսցի անուն իմ ի վերայ սորա։ 29 Եւ ժողովեաց Դաւիթ զամենայն ժողովուրդն եւ չոգաւ յՌաբաթ, եւ պատերազմեցաւ ընդ նմա եւ առ զնա։ 30 Եւ առ զպսակն Մեղքոմայ թագաւորին նոցա՝՝ ի գլխոյ նորա. եւ կշիռ նորա տաղանդ մի ոսկւոյ, եւ ականց պատուականաց. եւ էր ի գլուխ Դաւթի. եւ զառ քաղաքին եհան բազում յոյժ։ 31 Եւ զժողովուրդն որ էր ի նմա՝ եհան արտաքս, եւ արկ ընդ սղոցաւ եւ ընդ քերանօք երկաթեօք, եւ շրջեցուցանէր զնոսա աղիւսով՝՝. եւ այնպէս առնէր ընդ ամենայն քաղաքս որդւոցն Ամոնայ. եւ դարձաւ Դաւիթ եւ ամենայն զօրն յԵրուսաղէմ։ |