ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԵՐԿՐՈՐԴ 1 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ յետ մահուանն Սաւուղայ, եւ Դաւիթ դարձաւ ի հարկանելոյ զԱմաղեկ, եւ նստաւ Դաւիթ ի Սիկեղակ աւուրս երկուս։ 2 Եւ եղեւ յետ աւուրն երկրորդի՝՝, եւ ահա այր եհաս ի բանակէ զօրուն Սաւուղայ, եւ հանդերձք իւր պատառեալք, եւ հող զգլխով իւրով. եւ եղեւ ի մտանել նորա առ Դաւիթ, անկաւ յերկիր եւ երկիր եպագ նմա։ 3 Եւ ասէ ցնա Դաւիթ. Ուստի՞ գաս դու։ Եւ ասէ ցնա. Ի բանակէն Իսրայելի զերծեալ եմ ես։ 4 Եւ ասէ ցնա Դաւիթ. Զի՞նչ զրոյց է, պատմեա ինձ։ Եւ ասէ. Փախեաւ ժողովուրդն ի պատերազմէն, եւ անկան բազումք ի ժողովրդենէն եւ մեռան. եւ Սաւուղ եւ Յովնաթան մեռան։ 5 Եւ ասէ Դաւիթ ցպատանին որ պատմեաց նմա. Զիա՞րդ գիտես եթէ մեռաւ Սաւուղ եւ Յովնաթան որդի նորա։ 6 Եւ ասէ պատանին որ պատմեաց նմա. Դիպելով դիպեցայ ի լերինն Գեղբուայ, եւ ահա Սաւուղ յեցեալ կայր ի նիզակն իւր. եւ ահա կառք եւ ախոյանք հեծելոց գումարեցան ի նա։ 7 Եւ հայեցաւ ի թիկունս իւր եւ ետես զիս, եւ կոչեաց զիս. եւ ասեմ. Աւասիկ եմ ես։ 8 Եւ ասէ ցիս. Ո՞վ ես դու։ Եւ ասեմ. Ամաղեկացի եմ ես։ 9 Եւ ասէ ցիս. Արի ի վերայ իմ եւ սպան զիս, զի կալաւ զիս մութ անհնարին՝՝, մինչ դեռ ամենայն շունչ իմ յիս է։ 10 Եւ յարեայ ի վերայ նորա եւ սպանի զնա. զի գիտէի թէ ոչ է ապրանաց, յետ անկանելոյն նորա. եւ առի զթագն ի գլխոյ նորա եւ զապարանջանս ի բազկէ նորա, եւ բերի զնոսա տեառն իմում այսր։ 11 Եւ բուռն եհար Դաւիթ զհանդերձից իւրոց եւ պատառեաց զնոսա. եւ ամենայն արք որ ընդ նմա՝ պատառեցին զհանդերձս իւրեանց։ 12 Եւ կոծեցան եւ պահեցին եւ լացին մինչեւ ցընդերեկս ի վերայ Սաւուղայ եւ Յովնաթանու որդւոյ նորա, եւ ի վերայ ժողովրդեանն Յուդայ, եւ ի վերայ տանն Իսրայելի զի հարան սրով։ 13 Եւ ասէ Դաւիթ ցպատանին որ պատմեաց նմա. Ուստի՞ ես դու։ Եւ ասէ. Որդի առն պանդխտի Ամաղեկացւոյ եմ ես։ 14 Ասէ ցնա Դաւիթ. Եւ զիա՞րդ ոչ երկեար ձգել զձեռն քո ապականել զօծեալն Տեառն։ 15 Եւ կոչեաց Դաւիթ զմի ի մանկտւոյն եւ ասէ. Մատիր պատահեա դմա։ Եւ եհար զնա եւ մեռաւ։ 16 Եւ ասէ ցնա Դաւիթ. Արիւն քո ի գլուխ քո. զի բերան քո խօսեցաւ զքէն եւ ասէ, թէ՝ Ես սպանի զօծեալն Տեառն։ 17 Եւ ողբաց Դաւիթ զողբս զայս ի վերայ Սաւուղայ եւ ի վերայ Յովնաթանու որդւոյ նորա. 18 եւ ասաց Դաւիթ ուսուցանել որդւոցն Յուդայ աղեղնաւորութիւն. եւ ահա գրեալ է ի գիրս Ուղղութեան։ 19 Արձանացիր Իսրայէլ, ի վերայ բլրոցն ի բարձունս քո վիրաւորաց՝՝. զիա՜րդ անկան զօրաւորքն։ 20 Մի՛ պատմէք ի Գէթ, եւ մի՛ տայք զայդ աւետիս յելս Ասկաղոնի. զի մի՛ երբեք ուրախ լիցին դստերք այլազգեացն եւ մի՛ ցնծասցեն դստերք անթլփատիցն։ 21 Լերինք Գեղբուայ, մի՛ իջցէ ի ձեզ ցօղ, եւ մի՛ եկեսցէ ի վերայ ձեր անձրեւ, անդաստանք պտղոց, զի անդ ապականեցաւ ասպար զօրաւորաց. վահանն Սաւուղայ ոչ օծաւ իւղով։ 22 Յարենէ վիրաւորաց եւ ի ճարպոյ զօրաւորաց աղեղն Յովնաթանու ոչ դարձաւ ունայն յետս, եւ սուրն Սաւուղայ ոչ ամփոփեցաւ դատարկացեալ։ 23 Սաւուղ եւ Յովնաթան սիրելիք եւ գեղեցիկք եւ վայելուչք, չմեկնեալք ի կենդանութեան իւրեանց, եւ ոչ մեկնեցան ի մահուան իւրեանց. թեթեւագոյնք քան զարծուիս, զօրացան առաւել քան զառիւծունս։ 24 Դստերք Իսրայելի, լացէք ի վերայ Սաւուղայ, լացէք ի վերայ նորա որ զգեցուցանէր զձեզ կարմիրս՝ հանդերձ զարդուն ձերով, որ արկանէր զարդս ոսկւոյ ի վերայ հանդերձից ձերոց։ 25 Զիա՜րդ անկան զօրաւորքն ի մէջ պատերազմի. Յովնաթան, ի վերայ բարձանց քոց վիրաւոր։ 26 Ցաւէ ինձ ի վերայ քո, եղբայր իմ Յովնաթան. գեղեցկացար ինձ յոյժ. զարմանալի եղեւ սէր քո ինձ քան զսէր կանանց։ 27 Զիա՜րդ անկան զօրաւորքն, եւ կորեան անօթքն պատերազմականք։ |