ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ՉՈՐՐՈՐԴ 2 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ ի վերացուցանել Տեառն զԵղիայ շարժմամբ յերկինս, եւ գնացին Եղիա եւ Եղիսէ ի Գաղգաղայ։ 2 Եւ ասէ Եղիա ցԵղիսէ. Նիստ դու աստ, զի Տէր առաքեաց զիս ի Բեթէլ։ Եւ ասէ Եղիսէ. Կենդանի է Տէր եւ կենդանի է անձն քո՝ եթէ թողից զքեզ։ Եւ եկին ի Բեթէլ։ 3 Եւ ելին որդիք մարգարէիցն որ ի Բեթէլ՝ առ Եղիսէ, եւ ասեն ցնա, թէ՝ Գիտիցե՞ս զի այսօր առնու Տէր զտէրդ ի գլխոյ քումմէ։ Եւ ասէ. Գիտեմ եւ ես, լուռ լերուք։ 4 Եւ ասէ Եղիա ցԵղիսէ. Նիստ դու աստ, զի Տէր առաքեաց զիս յԵրիքով։ Եւ ասէ. Կենդանի է Տէր եւ կենդանի է անձն քո՝ եթէ թողից զքեզ։ Եւ եկին յԵրիքով։ 5 Եւ մատեան որդիք մարգարէիցն որ յԵրիքով առ Եղիսէ, եւ ասեն ցնա, եթէ՝ Գիտիցե՞ս զի այսօր առնու Տէր զտէրդ ի գլխոյ քումմէ։ Եւ ասէ. Գիտեմ եւ ես, լուռ լերուք։ 6 Եւ ասէ ցնա Եղիա. Նիստ դու աստ, զի Տէր առաքեաց զիս ի Յորդանան։ Եւ ասէ Եղիսէ. Կենդանի է Տէր եւ կենդանի է անձն քո՝ եթէ թողից զքեզ։ Եւ գնացին երկոքեան։ 7 Եւ յիսուն այր յորդւոց մարգարէիցն, եւ կացին ի հանդիպոջ ի բացեայ. եւ երկոքեան կացին յեզերն Յորդանանու։ 8 Եւ ա՛ռ Եղիա զմաշկեակն իւր, ծալեաց եւ եհար զջուրն, եւ բաժանեցաւ ջուրն յայսկոյս եւ յայնկոյս, եւ անցին երկոքեան ընդ ցամաք։ 9 Եւ եղեւ ընդ անցանելն նոցա, ասէ Եղիա ցԵղիսէ. Խնդրեա զի՛նչ արարից քեզ, մինչչեւ վերացեալ իցեմ ի քէն։ Եւ ասէ Եղիսէ. Եղիցի կրկին ոգիդ քո ի վերայ իմ։ 10 Եւ ասէ Եղիա. Դժուարինս խնդրեցեր, բայց եթէ տեսցես զիս յամբառնալն իմում ի քէն, եղիցի այնպէս, ապա թէ ոչ մի՛ եղիցի։ 11 Եւ եղեւ մինչդեռ գնային նոքա, երթային եւ խօսէին, եւ ահա կառք հրեղէնք եւ երիվարք հրեղէնք, եւ անջրպետեցին ի մէջ երկոցունց. եւ վերացաւ Եղիա շարժմամբ յերկինս։ 12 Եւ Եղիսէ հայէր եւ աղաղակէր. Հայր, հայր, կառքդ Իսրայելի եւ հեծեալքդ նորա։ Եւ այլ ոչ եւս ետես զնա. եւ բուռն եհար զհանդերձից իւրոց, եւ պատառեաց յերկուս ծուէնս։ 13 Եւ ա՛ռ Եղիսէ զմաշկեակն Եղիայի զոր ընկէց ի վերայ նորա՝՝. եւ դարձաւ Եղիսէ, եւ եկաց առ եզերն Յորդանանու։ 14 Եւ առ զմաշկեակն Եղիայի զոր ընկէց ի վերայ նորա՝՝, եւ եհար զջուրսն եւ ասէ. Ո՞ւր ես, Տէր Աստուած Եղիայի ափփով։ Եւ եհար զջուրսն, եւ բաժանեցան յայսկոյս եւ յայնկոյս, եւ անց Եղիսէ։ 15 Իբրեւ տեսին որդիք մարգարէիցն որ յԵրիքով ի հանդիպոյն, եւ ասեն. Հանգեաւ ոգին Եղիայի ի վերայ Եղիսէի. եւ եկին ընդ առաջ նորա, եւ երկիր պագին նմա ի վերայ երկրի։ 16 Եւ ասեն ցնա. Ահաւասիկ են ընդ ծառայս քո որդիք զօրութեան արք յիսուն. երթիցեն եւ խնդրեսցեն զտէրն քո, գուցէ առ զնա Հոգի Տեառն, եւ ընկէց զնա առ Յորդանանու, կամ՝՝ ի վերայ միոյ ուրուք լերանց, կամ ի վերայ միոյ ուրուք բլրոց։ Եւ ասէ Եղիսէ. Մի՛ առաքէք։ 17 Եւ բռնադատեցին զնա մինչեւ ամաչէր, եւ ասէ. Առաքեցէք։ Եւ առաքեցին յիսուն այր, եւ խնդրեցին զերիս աւուրս, եւ ոչ գտին զնա. 18 եւ դարձան առ նա, եւ նա նստէր յԵրիքով. եւ ասէ ցնոսա Եղիսէ. Ո՞չ ասացի ձեզ թէ՝ Մի՛ երթայք։ 19 Եւ ասեն արք քաղաքին ցԵղիսէ. Ահաւասիկ բնակութիւն քաղաքիս բարի է, որպէս եւ տէրդ իսկ տեսանէ, եւ ջուրքս չար եւ երկիրս անզաւակ։ 20 Եւ ասէ Եղիսէ. Առէք առ իս կուժ մի նոր, եւ դիք այդր։ Եւ բերին առ նա։ 21 Եւ ել Եղիսէ յականս ջուրցն, եւ արկ անդ աղ եւ ասէ. Այսպէս ասէ Տէր. Բժշկեմ զջուրսդ զայդոսիկ, եւ մի՛ եւս լիցի այտի մահ եւ անզաւակութիւն։ 22 Եւ բժշկեցան ջուրքն մինչեւ ցայսօր ըստ բանին Եղիսէի զոր խօսեցաւ։ 23 Եւ ել անտի ի Բեթէլ. եւ մինչդեռ ելանէր զճանապարհն, մանկտի մանրիկ ելին ի քաղաքէն, աղաղակէին ի նա եւ ասէին. Ել կնտակ, ել կնտակ։ 24 Դարձաւ ի թիկունս իւր եւ ետես զնոսա. եւ անէծ զնոսա յանուն Տեառն եւ ասէ. Որդիք յանցանաց եւ դատարկութեան՝՝։ Եւ ելին երկու արջք յանտառէն եւ պատառեցին ի նոցանէ քառասուն եւ երկուս մանկունս։ 25 Եւ գնաց անտի ի լեառն ի Կարմեղոս, եւ անտի դարձաւ ի Սամարիա։ |