ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ ԵՐԿՐՈՐԴ 5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ կատարեցաւ ամենայն գործն զոր արար Սողոմոն ի տանն Տեառն, եւ տարաւ ի ներքս Սողոմոն զսրբութիւնսն Դաւթի հօր իւրոյ. եւ զարծաթն եւ զոսկին եւ զսպասն ետ ի գանձս տանն Տեառն։ 2 Յայնժամ եկեղեցացոյց Սողոմոն զծերսն Իսրայելի եւ զամենայն իշխանս ցեղիցն, զառաջնորդս տոհմից որդւոցն Իսրայելի յԵրուսաղէմ, հանել զտապանակ ուխտին Տեառն ի քաղաքէն Դաւթի՝ նա է Սիոն։ 3 Եւ ժողովեցաւ առ արքայ ամենայն այր Իսրայելի ի տօնին. այն է ամիսն եւթներորդ։ 4 Եւ եկին ամենեքեան ծերքն Իսրայելի. եւ առին ամենեքեան Ղեւտացիքն զտապանակն, 5 եւ հանին զնա, եւ զխորանն վկայութեան եւ զամենայն սպասն սուրբ որ էր ի խորանին, հանին զայն քահանայքն եւ Ղեւտացիքն։ 6 Եւ արքայ Սողոմոն եւ ամենայն ժողովուրդն Իսրայելի եւ երկիւղածքն եւ ժողովեալքն նոցա՝՝ առաջի տապանակին զենուին զուարակս եւ ոչխարս որոց ոչ գոյր թիւ եւ ոչ համար ի բազմութենէն։ 7 Եւ տարան ի ներքս Ղեւտացիքն զտապանակ ուխտին Տեառն ի տեղին իւր՝ ի դաբիր տանն ի սրբութիւն սրբութեանցն, ի ներքոյ թեւոց քերովբէիցն։ 8 Եւ էր քերովբէիցն թռուցեալ զթեւս իւրեանց ի վերայ տապանակին, եւ ծածկէին քերովբէքն զտապանակն եւ զբառնալիս նորա ի վերուստ։ 9 Եւ շուրջ ունէին բառնալիքն՝՝, եւ հայէին գլուխք բառնալեացն ի սրբութեանցն ի դէմս դաբիրայն, եւ ոչ երեւէին արտաքս. եւ էին անդ մինչեւ ցայսօր։ 10 Եւ ոչ ինչ էր ի տապանակին՝ բայց երկու տախտակքն զորս եդ անդ Մովսէս ի Քորեբ, զորս ուխտեաց Տէր ընդ որդիսն Իսրայելի յելանելն նոցա յերկրէն Եգիպտոսի։ 11 Եւ եղեւ իբրեւ ելին քահանայքն ի սրբութեանցն, (վասն զի ամենեքեան քահանայքն որք գտան անդ՝ սրբեցան, եւ ոչ էին կարգեալ օր ըստ օրէ պաշտօնեայքն, 12 եւ Ղեւտացիքն սաղմոսանուագք, ամենեքեան յորդւոցն Ասափայ եւ Եմանայ եւ Իդիթունայ, եւ յորդւոցն նոցա եւ յեղբարցն նոցա, որք զգեցեալ էին զպատմուճանս բեհեզեղէնս, եւ տաւղօք եւ քնարօք եւ սրընգօք կային յարեւելից կողմանէ սեղանոյն, եւ ընդ նոսա քահանայք հարեւր եւ քսան՝ հարկանէին փողս.) 13 եւ եղեւ միանգամայն ձայն ի հարկանել զփողսն եւ յերգել զսաղմոսն եւ ամբառնալ զձայնսն միաբան ասելով. Խոստովան եղերուք եւ օրհնեցէք զՏէր։ Եւ բարձրացուցին զձայնսն փողովքն եւ ծնծղայիւք եւ գործեօք երգոյն, եւ ասացին. Խոստովան եղերուք Տեառն. զի բարի է, զի յաւիտեան է ողորմ նորա։ Եւ տունն լցաւ ամպով փառացն Տեառն. 14 եւ ոչ կարէին քահանայքն կալ ի պաշտամանն յերեսաց ամպոյն, վասն զի լցին փառքն Տեառն զտունն Աստուծոյ։ |