ԱՌ ՏԻՄՈԹԷՈՍ ԱՌԱՋԻՆ ԹՈՒՂԹ 6 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Որ միանգամ ընդ լծով ծառայութեան իցեն, զիւրաքանչիւր տեարս պատուի արժանի համարեսցին. զի մի՛ անունն Աստուծոյ եւ վարդապետութիւնն հայհոյեսցի։ 2 Իսկ որ հաւատացեալ տեարս ունիցին, մի՛ արհամարհեսցեն զի եղբարք են, այլ առաւել ծառայեսցեն, զի հաւատացեալքն են եւ սիրունք, որք զբարերարութիւնն յանձին ունիցին. զայս ուսուցանիջիր եւ մխիթարեսջիր։ 3 Իսկ եթէ ոք այլազգ ինչ ուսուցանիցէ, եւ ոչ անսայցէ ողջմտութեան բանից Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի, եւ ըստ աստուածպաշտութեան վարդապետութեանն. 4 այնպիսին հպարտացեալ է եւ ոչինչ ոչ գիտէ, այլ տապի ի խնդիրս եւ ի բանս հակառակութեան. ուստի լինին նախանձ, հեռ, հայհոյութիւնք, կարծիք չարեաց, 5 խարդախութիւնք ապականելոց մտաց մարդկան եւ օտարացելոց ի ճշմարտութենէ անտի, որք շահավաճառ համարին զաստուածպաշտութիւնն. բայց դու մերժեսջիր յայնպիսեաց անտի։ ԲԶ. 6 Այլ շահավաճառ մեծ աստուածպաշտութիւնն է բաւականութեամբ հանդերձ։ 7 Զի ոչ բերաք ինչ յաշխարհս, եւ ոչ՝՝ տանել ինչ կարասցուք։ 8 Այլ ունիմք կերակուր եւ հանդերձս, եւ այնու շատասցուք։ 9 Իսկ որք կամինն մեծանալ՝ անկանին ի փորձութիւն եւ յորոգայթ եւ ի բազում ցանկութիւնս անմիտս եւ վնասակարս, որք ընկղմեն զմարդիկ ի սատակումն եւ ի կորուստ։ 10 Զի արմատ ամենայն չարեաց արծաթսիրութիւն է. որում ոմանց ցանկացեալ՝ վրիպեցան ի հաւատոցն, եւ զանձինս արկին ընդ բազում ցաւովք։ 11 Այլ դու, ո՛վ մարդ Աստուծոյ, փախիր յայնցանէ, եւ երթ զհետ արդարութեան, զաստուածպաշտութեան, զհաւատոց, զսիրոյ, զհամբերութեան, զհեզութեան. 12 եւ մարտիր զբարւոք մարտն հաւատոց, եւ բուռն հար զկեանցն յաւիտենականաց յոր կոչեցարն, եւ դաւանեցեր զբարւոք դաւանութիւն առաջի բազում վկայից։ 13 Պատուիրեմ քեզ առաջի Աստուծոյ որ կենդանի առնէ զամենայն, եւ Յիսուսի Քրիստոսի որ վկայեաց առաջի Պոնտացւոյ Պիղատոսի զբարւոք դաւանութիւնն, 14 պահել քեզ զպատուիրանն անբիծ, անարատ, մինչեւ ի յայտնութիւն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի. 15 զոր յիւր ժամանակս ցուցցէ Երանելին եւ միայն Հզօր, Թագաւոր թագաւորաց եւ Տէր տերանց. 16 որ միայն ունի զանմահութիւն՝ բնակեալ ի լոյս անմատոյց. զոր ոչ ոք ետես ի մարդկանէ եւ ոչ տեսանել կարող է, որում պատիւ եւ զօրութիւն յաւիտեանս։ Ամէն։ 17 Մեծատանց որ են յայսմ աշխարհի՝ պատուէր տաջիր մի՛ հպարտանալ եւ մի՛ յուսալ ի մեծութիւն սնոտի, այլ յԱստուած որ տայ մեզ զամենայն առատապէս ի վայելել, 18 զբարիս գործել, մեծանալ գործովք բարութեան, առատս, սիրունս, հաղորդս լինել. 19 գանձել անձանց հիմն բարի ի հանդերձեալսն, զի բուռն հարկանիցեն զճշմարիտ կենացն՝՝։ 20 Ո՞վ Տիմոթէէ, պահեա զաւանդն՝ խոտորեալ ի պղծոց եւ ի նորաձայն բանից եւ ի հակառակութենէ եւ ի մոլարանուն գիտութենէ՝՝, 21 զոր ոմանց յանձն առեալ՝ վրիպեցան ի հաւատոց անտի։ Շնորհք ընդ քեզ։ Առ Տիմոթէոս առաջին թուղթ գրեցաւ ի Լաւոդիկեայ, որ է մայր քաղաքաց Պակատտիանացւոց։ |