ԱՌ ՏԻՄՈԹԷՈՍ ԱՌԱՋԻՆ ԹՈՒՂԹ 5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Զծերն մի՛ պատուհասիցես, այլ մխիթարեսջիր իբրեւ զհայր. զերիտասարդս՝ իբրեւ զեղբարս, 2 զպառաւունս՝ իբրեւ զմարս, զմանկամարդս՝ իբրեւ զքորս ամենայն սրբութեամբ։ 3 Զայրիս պատուեա որ ստոյգ այրիքն իցեն։ 4 Ապա թէ ոք այրի որդիս եւ թոռունս ունիցի, ուսանիցին նախ իւրեանց տանց բարի առնել, եւ զփոխարէնն հատուցանել ծնողացն. զի այն է բարի եւ ընդունելի առաջի Աստուծոյ։ 5 Իսկ որ ճշմարտիւ այրին իցէ եւ մենացեալ, յուսացեալ յԱստուած, եւ կանխեալ յաղօթս եւ ի խնդրուածս զցայգ եւ զցերեկ. 6 իսկ գիրգ այրին կենդանւոյն մեռեալ է։ 7 Զայս պատուիրեա զի անարատք իցեն։ 8 Իսկ եթէ ոք իւրոց եւ մանաւանդ ընտանեաց խնամ ոչ տանիցի, ի հաւատոցն ուրացեալ է, եւ չար եւս քան զանհաւատսն է։ 9 Այրի ընդ այրիս անուանեսցի որ չիցէ պակաս ի վաթսնամենից, միոյ առն կին լիեալ, 10 եւ ի գործս բարիս վկայեալ. եթէ մանկունս սնուցեալ իցէ, եթէ զհիւրս ընկալեալ իցէ, եթէ զսրբոց զոտս լուացեալ իցէ, եթէ նեղելոց բաւական լիեալ իցէ, եթէ զամենայն գործոց բարեաց զհետ երթեալ իցէ։ 11 Այլ ի մանկամարդաց այրեացն հրաժարեա, զի յորժամ խայտան զՔրիստոսիւ, ամուսնանալ կամին. 12 իսկ զդատաստանս ընդունին, զի զառաջին հաւատսն արհամարհեցին։ 13 Միանգամայն եւ դատարկանձունք ուսանին, շրջողք տանէ ի տուն. եւ ոչ միայն դատարկք, այլ եւ փասքուսք եւ հետաքրքիրք. եւ խօսին որ ինչ ոչ է պիտոյ։ 14 Կամիմ զմանկամարդացդ ամուսնանալ, որդիս ծնանել, տնարարս լինել, եւ մի՛ ինչ պատճառս տալ հակառակորդին ի հայհոյութեան աղագս։ 15 Զի արդէն իսկ ոմանք խոտորեցան զկնի Սատանայի։ 16 Եթէ ոք հաւատացեալ՝ այրիս ունիցի, բաւական լիցի նոցա, եւ մի՛ ծանրասցի եկեղեցւոյն, զի ճշմարիտ այրեացն բաւական լինիցի։ ԲԴ. 17 Որ բարւոք վերակացու լինին երիցունք՝ կրկին պատուոյ արժանի եղիցին, մանաւանդ որ աշխատիցին բանիւ եւ վարդապետութեամբ։ 18 Քանզի ասէ գիր. Մի՛ կապեսցես զցռուկ եզին կալոտւոյ։ Եւ. Արժանի է մշակն վարձու իւրոյ։ 19 Զերիցուէ չարախօսութիւն մի՛ ընդունիցիս, բայց եթէ երկուք եւ երիւք վկայիւք։ 20 Իսկ որ մեղանչենն՝ առաջի ամենեցուն յանդիմանեա, զի եւ այլքն երկիցեն։ 21 Վկայութիւն դնեմ առաջի Աստուծոյ եւ Յիսուսի Քրիստոսի եւ ընտրելոց հրեշտակաց, զի զայդ պահեսցես առանց մտահաճութեան, մի՛ ինչ առնել աչառանօք։ 22 Ձեռս վաղվաղակի յուրուք վերայ մի՛ դնիցես, եւ մի՛ կցորդ լինիցիս մեղաց օտարաց. զանձն քո սուրբ պահեսջիր։ 23 Այսուհետեւ մի՛ ջուր եւեթ ըմպիցես, այլ սակաւիկ մի եւ գինի խառնեսջիր վասն ստամոքսի եւ ստէպ հիւանդութեանց։ 24 Են մարդք որոց մեղքն յայտնի են, եւ յառաջագոյն հասեալ ի դատաստան, եւ են՝ որոց զկնի երթան։ 25 Նոյնպէս եւ բարի գործքն յայտնի են. եւ որ այլազգ եւս ինչ իցեն՝ թաքչել ոչ կարեն։ |