ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԱՌԱՋԻՆ 30 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ ընդ մտանել Դաւթի եւ արանց նորա ի Սիկեղակ յաւուրն երրորդի, եւ Ամաղէկ ասպատակեաց ի հարաւակողմն եւ ի Սիկեղակ. եւ եհար զՍիկեղակ եւ այրեաց զնա հրով, 2 եւ գերեաց զկանայս եւ զամենայն ինչ՝՝ որ ի նմա ի փոքուէ մինչեւ ցմեծ. եւ ոչ սպանին զայր եւ զկին՝՝, այլ գերեցին եւ գնացին զճանապարհ իւրեանց։ 3 Եւ եկն Դաւիթ եւ արք իւր ի քաղաքն. եւ ահա այրեցեալ էր քաղաքն, եւ կանայք նոցա եւ ուստերք եւ դստերք իւրեանց գերեալք։ 4 Եւ ամբարձին Դաւիթ եւ արք նորա զձայնս իւրեանց եւ լացին, մինչեւ ոչ եւս գոյր ի նոսա զօրութիւն լալոյ։ 5 Եւ երկոքին կանայքն Դաւթի գերեցան, Աքինովամ Յեզրայելացի եւ Աբիգեա կին Նաբաղու Կարմեղացւոյ։ 6 Եւ նեղեցաւ Դաւիթ յոյժ, զի ասաց ժողովուրդն քարկոծել զնա. զի զայրացեալ էր ոգի ամենայն ժողովրդեանն իւրաքանչիւր ի վերայ ուստերաց եւ դստերաց իւրեանց։ Եւ զօրացաւ Դաւիթ ի Տէր Աստուած իւր։ 7 Եւ ասէ Դաւիթ ցԱբիաթար քահանայ որդի Աքիմելեքայ. Մատո զեփուդդ։ Եւ մատոյց Աբիաթար զեփուդն առ Դաւիթ։ 8 Եւ եհարց Դաւիթ ի Տեառնէ եւ ասէ. Պնդեցա՞յց զկնի գեդդուրայն այնորիկ, եթէ հասանիցե՞մ նոցա։ Եւ ասէ ցնա Տէր. Պնդեաց եւ հասանելով հասանես, եւ թափելով թափեսցես։ 9 Եւ գնաց Դաւիթ եւ չորեքհարեւր արքն որ ընդ նմա, եւ եկին մինչեւ ցհեղեղատն Բոսորայ. եւ աւելորդքն զտեղի առին։ 10 Եւ պնդեցաւ Դաւիթ չորեքհարեւր արամբ. եւ երկերիւր այր մնացին՝ որք նստան յայնկոյս հեղեղատին Բոսորայ։ 11 Եւ գտին այր մի Եգիպտացի յանդին եւ կալան զնա, եւ ածին առ Դաւիթ յանդն. եւ ետուն նմա հաց եւ կերաւ, եւ արբուցին նմա ջուր. 12 եւ ետուն նմա կոտոր մի պաղատտաց եւ երկուս չամչեայս, եւ կերաւ, եւ հաստատեցաւ այնու ոգի նորա. քանզի չէր կերեալ հաց եւ ոչ արբեալ ջուր զերիս տիւս եւ զերիս գիշերս։ 13 Եւ ասէ ցնա Դաւիթ. Ո՞յր ես դու, եւ ուստի՞ ես։ Եւ ասէ պատանեակն. Եգիպտացի եմ ես ծառայ առն Ամաղեկացւոյ, եւ եթող զիս տէր իմ. զի նքողեցայ ես այս երրորդ օր. 14 եւ մեք ասպատակեցաք ի կողմանս հարաւոյ Քերեթեայ, եւ ի կողմանս Հրէաստանի, եւ ի հարաւակողմ Քաղեբայ, եւ զՍիկեղակ այրեցաք հրով։ 15 Եւ ասէ ցնա Դաւիթ. Եթէ իջուցանիցե՞ս զիս ի գեդդուրն յայն։ Եւ ասէ ցնա Եգիպտացին. Երդուիր ինձ եթէ ոչ սպանցես զիս, եւ ոչ մատնեսցես զիս ի ձեռս տեառն իմոյ, եւ իջուցից զքեզ ի գեդդուրն։ Եւ երդուաւ նմա։՝՝ 16 Եւ իջոյց զնա անդր. եւ ահա նոքա ցրուեալ էին ընդ երեսս ամենայն երկրին, ուտէին եւ ըմպէին եւ տօնէին ամենայն աւարօքն մեծամեծօք, զոր առին յերկրէն այլազգեաց եւ յերկրէն Յուդայ։ 17 Եւ եհաս ի վերայ նոցա Դաւիթ՝՝, եւ եհար զնոսա Դաւիթ յելանելոյ արուսեկին մինչեւ ցերեկոյ եւ ի վաղիւ անդր՝՝, եւ ոչ ապրեցաւ ի նոցանէ այր. բայց միայն պատանեակք չորեքհարեւր հեծան յուղտս եւ փախեան։ 18 Եւ թափեաց Դաւիթ զամենայն ինչ զոր առին Ամաղեկացիքն, եւ զերկոսին կանայս իւր թափեաց Դաւիթ։ 19 Եւ ոչ սխալեցաւ ի նոցանէ ի փոքուէ մինչեւ ցմեծ, եւ յուստերաց եւ ի դստերաց եւ յաւարէն մինչեւ ցամենայն ինչ զոր առին ի նոցանէ, զամենայն դարձոյց Դաւիթ։ 20 Եւ ա՛ռ Դաւիթ զամենայն հօտս եւ զանդեայս, եւ տանէր առաջի աւարին. եւ աւարին անուն կոչէր՝՝ թէ՝ Այս աւար Դաւթի է։ 21 Եւ եկն Դաւիթ առ երկերիւրսն լքեալս յերթալոյ զկնի Դաւթի, եւ նստոյց զնոսա ի հեղեղատին Բոսորայ. եւ ելին ընդ առաջ Դաւթի եւ ընդ առաջ զօրուն որ ընդ նմա. եւ մատեաւ Դաւիթ առ զօրն, եւ եհարց զողջունէ նորա ի խաղաղութիւն։ 22 Եւ պատասխանի ետուն նմա ամենայն արք ժանտք եւ անզգամք յարանց պատերազմողաց որ երթեալ էին ընդ Դաւթի, եւ ասեն եթէ՝ Զի ոչ եղեն հետամուտ ընդ մեզ, ոչ տացուք դոցա յաւարէ աստի զոր թափեցաք. բայց եթէ զիւրաքանչիւր զկին եւ զորդիս առցեն եւ գնասցեն ի բաց։ 23 Եւ ասէ Դաւիթ. Մի՛ արասցի այդպէս, եղբարք իմ, յետ մատնելոյ զնոսա մեզ Տեառն եւ պահելոյ զմեզ. եւ մատնեաց Տէր ի ձեռս մեր զգեդդուրն եկեալ ի վերայ մեր. 24 եւ ո՞ անսասցէ բանիցդ ձերոց այդոցիկ, զի ոչինչ են ընդհատ ի ձէնջ. քանզի ըստ մասին երթալոյն ի պատերազմ, նոյնպէս եղիցի մասն վանապանին. ըստ նմին օրինակի բաժանեսցին։ 25 Եւ եղեւ յօրէ յայնմանէ եւ անդր իբրեւ օրէնք եւ իրաւունք ի մէջ Իսրայելի մինչեւ ցայսօր։ 26 Եւ եկն Դաւիթ ի Սիկեղակ, եւ առաքեաց յաւարէ անտի ծերոցն Յուդայ եւ ընկերաց իւրոց, եւ ասէ. Այդ ձեզ օրհնութիւն յաւարէ թշնամեաց Տեառն. 27 որ ի Բեթելդ էք՝՝ եւ յՌամաթ հարաւոյ, 28 եւ որք յԵթեր եւ յԱրոյեր, եւ որք յԵփթամովթ, եւ որք յԵսթամա, 29 եւ որք յԵրաքէլ, եւ որք ի քաղաքս Յերեմելացւոյն, եւ որք ի քաղաքս Կինեցւոյն, 30 որք ի Հռամա, եւ որք ի Քովրասան, եւ որք յԱթաք, 31 եւ որք ի Քեբրոն, եւ որք յամենայն տեղիս ընդ որ շրջեցաւ Դաւիթ ինքն եւ արք իւր։ |