ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԱՌԱՋԻՆ 24 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ յարեաւ Դաւիթ անտի եւ նստաւ յանձուկս Գադդայ։ 2 Եւ եղեւ իբրեւ դարձաւ Սաւուղ յայլազգեացն, ազդ եղեւ նմա եւ ասեն. Ահաւանիկ Դաւիթ յանապատին Գադդայ է։ 3 Եւ առ ընդ իւր՝՝ երիս հազարս արանց ընտրելոց յամենայն Իսրայելէ, եւ գնաց խնդրել զԴաւիթ եւ զարս նորա, հանդէպ Ելիմայ որսոյն եղջերուաց՝՝։ 4 Եւ եկն ի պառակս հօտիցն որ առ ճանապարհաւն. եւ անդ էր այր մի, եւ եմուտ Սաւուղ հանգչել. եւ Դաւիթ եւ արք նորա նստէին ի ներքնում այրին։ 5 Եւ ասեն արքն Դաւթի ցնա. Ահա այս օր է, զորմէ ասաց Տէր ցքեզ մատնել զթշնամիս քո ի ձեռս քո. եւ արասցես ընդ նա որպէս հաճոյ թուի յաչս քո։ Եւ յարեաւ Դաւիթ եւ եհատ զտտուն լօդկին Սաւուղայ գաղտ։ 6 Եւ եղեւ յետ այնորիկ զղջացոյց զԴաւիթ սիրտն իւր, զի եհատ զտտուն լօդկի նորա։ 7 Եւ ասէ Դաւիթ ցարս իւր. Քաւ լիցի ինձ ի Տեառնէ, թէ արարից զբանդ զայդ տեառն իմում օծելոյ Տեառն, մխել ի նա զձեռս իմ. զի օծեալ Տեառն է նա։ 8 Եւ հաճեաց Դաւիթ զարսն իւր բանիւք, եւ ոչ ետ նոցա յառնել եւ սպանանել զՍաւուղ. եւ Սաւուղ յարեաւ յայրէ անտի եւ էջ ի ճանապարհն։ 9 Եւ յարեաւ Դաւիթ զկնի նորա ել յայրէ անտի, եւ աղաղակեաց Դաւիթ զհետ նորա եւ ասէ. Տէր իմ արքայ։ Եւ հայեցաւ Սաւուղ ի թիկունս իւր. եւ անկաւ Դաւիթ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ եպագ նմա երկիր։ 10 Եւ ասէ Դաւիթ ցՍաւուղ. Ընդէ՞ր լսես բանից ժողովրդեանն որ ասեն թէ՝ Դաւիթ խնդրէ զանձն քո։ 11 Ահա յաւուր յայսմիկ տեսին աչք քո, ո՛րպէս մատնեաց զքեզ Տէր այսօր ի ձեռս իմ յայրի անդ, եւ ոչ կամեցայ սպանանել՝՝ զքեզ. եւ խնայեցի ի քեզ, եւ ասացի թէ՝ Ոչ ձգեցից զձեռն իմ ի տէր իմ. զի օծեալ Տեառն է նա։ 12 Եւ տես, հայր իմ, ահա տտուն լօդկի քո ի ձեռին իմում. ես հատի զտտուն հանդերձի քո, եւ ոչ սպանի զքեզ. եւ ծանիր եւ տես այսօր, զի ոչ գոյ ի ձեռին իմում չարութիւն եւ ոչ արհամարհութիւն եւ ոչ ամպարշտութիւն, եւ ոչ մեղայ ինչ քեզ. եւ դու պաշարես զանձն իմ առնուլ զնա։ 13 Դատ արասցէ Տէր ընդ իս եւ ընդ քեզ. եւ առցէ Տէր զվրէժ իմ ի քէն, եւ ձեռն իմ մի՛ եղիցի ի քեզ։ 14 Որպէս ասէ հին առասպելն. Յանօրէն ձեռաց ելցէ վնաս, եւ ձեռն իմ մի՛ եղիցի ի քեզ։ 15 Եւ արդ զո՞յր հետ ելեալ ես, արքայդ Իսրայելի, եւ զո՞ հալածես. զհետ շան միոյ մեռելոյ եւ զհետ լուոյ միոյ։ 16 Եղիցի Տէր դատաւոր եւ իրաւարար ընդ իս եւ ընդ քեզ. տեսցէ Տէր եւ դատեսցի զդատաստանս իմ, եւ արասցէ ինձ իրաւունս ի ձեռաց քոց։ 17 Եւ եղեւ իբրեւ կատարեաց Դաւիթ խօսել զբանս զայսոսիկ ընդ Սաւուղայ, եւ ասէ Սաւուղ. Այդ քո՞ ձայն իցէ, որդեակ իմ Դաւիթ։ Եւ ամբարձ Սաւուղ զձայն իւր եւ ելաց։ 18 Եւ ասէ Սաւուղ ցԴաւիթ. Դու արդար ես քան զիս. զի դու հատուցեր ինձ բարիս, եւ ես հատուցի քեզ չարիս։ 19 Եւ դու պատմեցեր ինձ այսօր զոր արարեր ինձ բարիս, եւ թէ ո՛րպէս փակեաց զիս Տէր այսօր ի ձեռս քո եւ ոչ սպաներ զիս։ 20 Զի որպէս գտանէ ոք զթշնամի իւր ի նեղութեան, եւ արձակիցէ զնա բարեաւ ընդ ճանապարհ, եւ Տէր հատուսցէ նմա բարիս. որպէս դու արարեր այսօր։ 21 Եւ արդ գիտեմ զի թագաւորելով թագաւորեսցես, եւ հաստատեսցի ի ձեռս քո թագաւորութիւնն Իսրայելի։ 22 Եւ արդ երդուիր ինձ ի Տէր, զի մի՛ սատակեսցես զզաւակ իմ զկնի իմ, եւ մի՛ եղծցես զանուն իմ ի տանէ հօր իմոյ։ 23 Եւ երդուաւ Դաւիթ Սաւուղայ։ Եւ գնաց Սաւուղ ի տեղի իւր, եւ Դաւիթ եւ արք իւր եկին ի Մասարա՝՝ յանձուկն։ |