ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԱՌԱՋԻՆ 22 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Գնաց անտի Դաւիթ եւ եկն զերծաւ յայրն Ոդողոմայ. եւ լուան եղբարք նորա եւ ամենայն տուն հօր նորա, եւ իջին առ նա անդր։ 2 Եւ ժողովէին առ նա ամենայն վշտատեսք եւ ամենայն պարտապանք եւ ամենայն ցաւագնեալք ոգւովք, եւ էր նոցա զօրագլուխ. եւ էին ընդ նմա իբրեւ արք չորեքհարեւր։ 3 Եւ գնաց անտի Դաւիթ ի Մասփա Մովաբայ. եւ ասէ ցարքայն Մովաբայ. Եղիցին հայր իմ եւ մայր իմ առ քեզ, մինչեւ գիտացից թէ զինչ արասցէ ինձ Աստուած։ 4 Եւ աղաչեաց զերեսս՝՝ արքային Մովաբայ, եւ բնակեցին առ նմա զամենայն աւուրս մինչեւ էր Դաւիթ յանձաւին։ 5 Եւ ասէ Գադ մարգարէ ցԴաւիթ. Մի՛ նստիր յանձաւիդ, այլ արի եւ երթիցես յերկիրն Յուդայ։ Գնաց Դաւիթ եւ եկն նստաւ ի քաղաքին Կարիթ։ 6 Եւ լուաւ Սաւուղ եթէ յայտնեցաւ Դաւիթ եւ արքն որ ընդ նմա. եւ Սաւուղ նստէր ի բլրին ի ներքոյ հերկին որ ի Հռամա՝՝, եւ գեղարդն ի ձեռին իւրում, եւ ամենայն ծառայք նորա կային շուրջ զնովաւ։ 7 Եւ խօսեցաւ Սաւուղ ընդ ծառայսն իւր որ կային շուրջ զնովաւ, եւ ասէ ցնոսա. Լուարուք որդիք Բենիամինի, թէ արդարեւ ամենեցուն ձեզ տացէ՞ որդին Յեսսեայ անդս եւ այգեստանս, եւ զամենեսեան զձեզ առնիցէ՞ հազարապետս եւ հարիւրապետս, 8 զի միաբանեալ կայք ի վերայ իմ դուք ամենեքեան. եւ ոչ ոք էր որ յայտնէր յունկն իմ ի դնել որդւոյն իմոյ ուխտ ընդ որդւոյն Յեսսեայ, եւ չիք ոք ի ձէնջ որում ցաւէր վասն իմ, եւ յայտնէր յունկն իմ. զի յարոյց որդի իմ զծառայ իմ ի վերայ իմ թշնամի, որպէս յաւուր յայսմիկ։ 9 Պատասխանի ետ Դովեկ Ասորի, որ կայր ի վերայ ջորւոցն Սաւուղայ, եւ ասէ. Տեսի զորդին Յեսսեայ եկեալ ի Նոմբա առ Աքիմելէք որդի Աքիտովբայ առ քահանայ. 10 եւ հարցանէր նա նմա ի Տեառնէ, եւ ետ նմա պաշար, եւ զսուսերն Գողիադու այլազգւոյ ետ նմա։ 11 Եւ առաքեաց արքայ, կոչեաց զԱքիմելէք որդի Աքիտովբայ զքահանայ, եւ զամենայն որդիս հօր նորա՝ զքահանայս որ էին ի Նոմբա. եւ եկին ամենեքին առ արքայ։ 12 Եւ ասէ Սաւուղ. Լուր որդի Աքիտովբայ։ Եւ ասէ. Աւասիկ կամ, խօսեաց, տէր։ 13 Եւ ասէ ցնա Սաւուղ. Զի՞ է զի միաբանեցէք դու եւ որդին Յեսսեայ հակառակ ինձ, տալ նմա հաց եւ սուսեր, եւ հարցանել նմա յԱստուծոյ, դնել զնա ինձ թշնամի, որպէս եւ յաւուր յայսմիկ։ 14 Պատասխանի ետ Աքիմելէք արքայի եւ ասէ. Եւ ո՞վ է յամենայն ծառայս քո հաւատարիմ իբրեւ զԴաւիթ, եւ փեսայ արքայի, եւ իշխան ամենայն հրամանի քո, եւ փառաւոր ի տան քում։ 15 Եթէ ա՞յսր աւուր ինչ սկսեալ իցեմ հարցանել նմա յԱստուծոյ. քաւ մի՛ երբեք դիցէ արքայ ի վերայ ծառայի իւրոյ այդպիսի բան, եւ ի վերայ տան հօր իմոյ. զի ոչ գիտէ ծառայ քո յամենայնի յայդմիկ բան մի մեծ կամ փոքր։ 16 Եւ ասէ արքայ Սաւուղ. Մահու մեռցիս, Աքիմելէք, դու եւ ամենայն տուն հօր քո։ 17 Եւ ասէ արքայ ցսուրհանդակսն որ կային շուրջ զնովաւ. Մատիք եւ սպանէք զքահանայսն Տեառն, զի ձեռն նոցա ընդ Դաւթի է. զի գիտացին եթէ փախչի նա, եւ ոչ յայտնեցին յունկն իմ։ Եւ ոչ կամեցան ծառայքն արքայի արկանել զձեռս իւրեանց, եւ մեղանչել ի քահանայսն Տեառն։ 18 Եւ ասէ արքայ ցԴովեկ. Դարձիր դու եւ պատահեա քահանայիցն Տեառն։ Եւ դարձաւ Դովեկ Ասորի, եւ կոտորեաց զքահանայսն Տեառն, եւ սպան յաւուր յայնմիկ երեք հարեւր՝՝ եւ հինգ այր, զամենեսին որ կրէին զեփուդն կտաւի։ 19 Եւ զՆոմբա քաղաք քահանայիցն եհար սրով սուսերի յառնէ մինչեւ ցկին, ի տղայոյ մինչեւ ցստնդիաց, յարջառոյ եւ յիշոյ մինչեւ ցոչխար՝ բերանով սրոյ։ 20 Եւ ապրեցաւ որդի մի Աքիմելեքայ, որդւոյ Աքիտովբայ, եւ անուն նորա Աբիաթար, եւ փախեաւ զհետ Դաւթի։ 21 Եւ պատմեաց Աբիաթար Դաւթի եթէ կոտորեաց Սաւուղ զամենայն քահանայսն Տեառն։ 22 Եւ ասէ Դաւիթ ցԱբիաթար. Գիտէի յաւուր յայնմիկ եթէ Դովեկ Ասորի պատմելով պատմէ Սաւուղայ. ես եմ պարտական ոգւոց տան հօր քո. 23 նիստ առ իս եւ մի՛ երկնչիր. զի ուր խնդրեցից զանձին իմոյ տեղի, խնդրեցից եւ քում անձին՝՝, զի պահեսցիս դու առ իս։ |