ԱՌ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ ԱՌԱՋԻՆ ԹՈՒՂԹ 4 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Այսպէս համարեսցին զմեզ մարդիկ, իբրեւ զպաշտօնեայս Քրիստոսի եւ հազարապետս խորհրդոցն Աստուծոյ։ 2 Արդ խնդիր է ի մէջ հազարապետաց եթէ ոք հաւատարիմ գտցի։ 3 Այլ ինձ եւ այս անարգանք են՝՝, եթէ ի ձէնջ դատեցայց կամ բնաւ իսկ ի մարդկանէ՝՝. նաեւ զանձն իմ ոչ քննեմ։ 4 Զի ոչինչ գիտեմ զանձին իմոյ. այլ ոչ եթէ այսու արդարանամ, զի որ քննէն զիս՝ Տէր է։ 5 Այսուհետեւ մի՛ յառաջ քան զժամանակն դատիք, մինչեւ եկեսցէ Տէր, որ լուսաւոր առնիցէ զգաղտնիս խաւարի, եւ յայտնիցէ զխորհուրդս սրտից. եւ ապա իւրաքանչիւր գովութիւն եղիցի յԱստուծոյ։ 6 Զայս, եղբարք, առակեցի յանձն իմ եւ յԱպողոս վասն ձեր. զի ի մէնջ ուսջիք մի՛ ինչ առաւել քան զգրեալսն իմանալ, զի մի՛ այր քան զընկեր հպարտանայցէք ի վերայ ընկերին։ 7 Իսկ արդ ո՞վ է որ քննիցէ՝՝ զքեզ. զի՞նչ ունիս զոր ոչ իցէ առեալ. եւ եթէ առեր, զի՞ պարծիս իբրեւ զչառեալ։ 8 Արդէն իսկ յագեալ իցէք եւ արդէն մեծացարուք, առանց մեր թագաւորեցէք, եւ երանի թէ թագաւորէիք, զի եւ մեք ընդ ձեզ թագաւորէաք։ 9 Ինձ այսպէս թուի թէ զմեզ զառաքեալս յետնորդս արար Աստուած իբրեւ զմահապարտս. զի տեսիլ եղեաք աշխարհի եւ հրեշտակաց եւ մարդկան։ 10 Մեք յիմարք վասն Քրիստոսի, եւ դուք իմաստունք ի Քրիստոս. մեք տկարք՝ եւ դուք հզօրք. դուք փառաւորեալք՝ եւ մեք անարգք։ 11 Մինչեւ ցայսօր ժամանակի ե՛ւ քաղցեաք ե՛ւ ծարաւեցաք ե՛ւ մերկ գնացաք ե՛ւ կռփահարեցաք ե՛ւ անհանգիստ եղեաք, 12 եւ աշխատեցաք ձեռօք մերովք. բամբասէին զմեզ, օրհնէաք. հալածէին, յանձն առնուաք. 13 հայհոյէին, աղաչէաք. իբրեւ առակ նշաւակի եղեաք ամենայն աշխարհի, ամենեցուն փարելի լինել մինչեւ ցայժմ։ 14 Ոչ եթէ յամօթ ինչ առնելով զձեզ գրեմ զայս, այլ իբրեւ զորդիս սիրելիս խրատեմ։ 15 Թէպէտ եւ բեւր դաստիարակս ունիցիք ի Քրիստոս, այլ ոչ եթէ բազում հարս, զի ի Քրիստոս Յիսուս աւետարանաւն ես ծնայ զձեզ։ 16 Արդ աղաչեմ զձեզ, նմանողք ինձ եղիջիք։ 17 Վասն այնորիկ առաքեցի առ ձեզ զՏիմոթէոս, որ է իմ որդի սիրելի եւ հաւատարիմ ի Տէր. որ յիշեցուսցէ ձեզ զճանապարհս իմ որ ի Քրիստոս Յիսուս. որպէս եւ ամենայն ուրեք յամենայն եկեղեցիս ուսուցանեմ։ 18 Որպէս թէ չիցեմ գալոց առ ձեզ, ոմանք հպարտացան։ 19 Այլ եկից հուպ ընդ հուպ, եթէ Տէր կամեսցի. եւ ի միտ առից ոչ զբանս հպարտացելոցն, այլ՝ զզօրութիւն։ 20 Զի ոչ եթէ բանիւք է արքայութիւնն Աստուծոյ, այլ՝ զօրութեամբ։ 21 Արդ, ո՞րպէս կամիք, գաւազանա՞ւ եկից առ ձեզ, եթէ սիրով հոգւոյն հեզութեան եւ արդարութեան եւ խոնարհութեան՝՝։ |