ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ ԱՌԱՋԻՆ 13 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ խորհեցաւ Դաւիթ ընդ հազարապետսն եւ հարիւրապետսն եւ ընդ ամենայն իշխանսն։ 2 Եւ ասէ Դաւիթ ցամենայն եկեղեցին Իսրայելի. Եթէ իցէ բարութիւնդ ի ձեզ, եւ ի Տեառնէ Աստուծոյ մերմէ յաջողեցաւ, առաքեսցուք առ եղբարսն մեր որ մնացեալ են յամենայն Իսրայելի, եւ ընդ նոսա քահանայք եւ Ղեւտացիք ի քաղաքսն կալուածոց իւրեանց, եւ ժողովեսցին առ մեզ. 3 եւ բերցուք այսր առ մեզ զտապանակն Աստուծոյ մերոյ. վասն զի ոչ խնդրեցին զնա յաւուրցն Սաւուղայ։ 4 Եւ ասաց ամենայն եկեղեցին առնել այնպէս. վասն զի ուղիղ էր բանն յաչս ամենայն ժողովրդեանն։ 5 Եւ եկեղեցացոյց Դաւիթ զամենայն Իսրայէլ ի սահմանացն Եգիպտոսի մինչեւ յԵմաթ՝՝, տանել զտապանակն Աստուծոյ ի քաղաքէն Յարիմայ։ 6 Եւ եհան զնա՝՝ Դաւիթ, եւ ամենայն Իսրայէլ ել ի քաղաքն Դաւթի՝՝, որ էր Յուդայի, բերել անտի զտապանակն Տեառն Աստուծոյ որ նստի ի վերայ քերովբէից, յորոյ վերայ կոչեցաւ անուն նորա։ 7 Եւ եդին զտապանակն Աստուծոյ ի վերայ սայլի նորոյ, ի տանէն Ամինադաբայ. եւ Ոզա եւ եղբարք նորա՝՝ ածէին զսայլն։ 8 Եւ Դաւիթ եւ ամենայն Իսրայէլ խաղային առաջի Աստուծոյ ամենայն զօրութեամբ, երգովք սաղմոսաց, տաւղօք եւ քնարօք եւ թմբկօք եւ ծնծղայիւք եւ փողովք։ 9 Եւ եկին մինչեւ ի կալն Քեղովնայ. եւ ձգեաց Ոզա զձեռն իւր ունել զտապանակն, վասն զի թիւրեաց զնա զուարակն։ 10 Եւ բարկացաւ Տէր սրտմտութեամբ ի վերայ Ոզայ, եւ եհար զնա անդ՝ յաղագս ձգելոյ նորա զձեռն իւր ի տապանակն. եւ մեռաւ անդ առաջի Աստուծոյ։ 11 Եւ տրտմեցաւ Դաւիթ, վասն զի խրամատեաց Տէր խրամատութիւն յՈզա. եւ կոչեաց զտեղին զայն Խրամատութիւն Ոզայ մինչեւ յօրս յայս։ 12 Եւ երկեաւ Դաւիթ յԱստուծոյ յաւուրն յայնմիկ եւ ասէ. Զիա՞րդ տարայց առ իս զտապանակն Աստուծոյ։ 13 Եւ ոչ դարձոյց Դաւիթ զտապանակն առ ինքն ի քաղաք Դաւթի, եւ խոտորեցոյց զնա ի տունն Աբեդդարայ Քետացւոյ՝՝։ 14 Եւ նստաւ տապանակն Աստուծոյ ի տանն Աբեդդարայ՝՝ ամիսս երիս, եւ օրհնեաց Աստուած զԱբեդդար՝՝ եւ զամենայն որ ինչ նորա։ |