رومی ایشون 8 - گیله ماز

روح دِلِه زندگی هَکوردَن

¹ پَس اَلآن اوشانه وَسین که مسیحِ عیسی دِلهِ دَرِن، دِ هیچ مَحکومیتی دَنیِه،

² چون زندگی یه روح شریعت، مسیحْ عیسیِ دِلِه، شِمِرِه گُناهِ شریعت و مرگِ جی آزاد هَکُردِه.

³ چون اونچه رِه که شریعت آدمی یه ضعیفِ جِسم خاطِری نَتَّنِسِه انجام هَدِه، خُدا انجام هَده. اون خودِشِه ریکا رِه ایتا گُناهکارِ مثان جسم دِلِه روانه هَکوردِه تا ’گُناهِ قربانی‘ هَبو، وَ اینجوری جِسمِ دِلِه، گُناهِ محکوم هَکُردِه.

⁴ تا اون دُرسِ چیزانی که شریعَت خَنِه، اَمی دِلِه انجام هَبو، اَمی دِلِه که طِبقِ خُدایِ روح زندگی کانیم، نه طِبقِ جسم.

⁵ اوشانیکه طبقِ جِسم زندگی کانَن، خودِشانِ فِکرِ اونچی یه سَر نَنِن که جِسمِ جییِه، وَلی اوشانیکه خُدایِ روحِ دارِن، خودِشانِ فِکرِ اونچی یه سَر نَنَن که روحِ جییِه

⁶ چون اون آدَمی که خودِشِ فِکرِ اون چیزانِ سَر که جِسمانیِه نَنِه، مَرگِ، وَلی اون فکری که خُدایِ روحِ دُمّال دَرِه، زندگی و سلامتیِه.

⁷ چون اون آدَم که خودِشِ فکرِ جِسمِ سَر نَنِه خُدایِ هَمره دُشمَنی کانِه، چون خُدایِ شریعَتِ جی اطاعت نُکانِه و نَتَّنِه هم هَکُنِه،

⁸ اوشانیکه جِسم اوشانِ سَر حُکم کانِه، نَتَّنَن خُدا رِه راضی هَکُنن.

⁹ وَلی جسم شِمِرِه حُکم نُکانِه، بَلکه خُدایِ روحِ که دَرِه حُکم کانِه، البَتَر اَگه خُدایِ روح شیمی دِلِه دَبو. کسی که مسیحِ روحِ نِدارِه، اون مَسیحِ شین نیِه.

¹⁰ وَلی اَگه مَسیح شیمی دِلهِ دَرِه، هر چَن شِیمی تَن گُناه خاطری بَمِردِه، وَلی چون صالِح بِشمارِسِّه هَبِین، خُدایِ روح شیمی وَسین زندگیِه.

¹¹ اَگه روحی که عیسی رِه مُردِگانِ جی زنده هَکُردِه شیمی دِلِه دَبو، اونیکه مسیحْ عیسی رِه مُردِگانِ جی زنده هَکُردِه، خودِشِه روحِ طریقِ جی که شیمی دِلِه دَرِه، شیمی تَن که میرنِه رِه هم زندگی دِنِه.

¹² پَس اِی اَداشان، اَما مَدیونِیم، وَلی نه جِسمِ مَدیون، تا جسمِ طَریق زندگی هَکُنیم.

¹³ چون اَگه جسم طَریق زندگی هَکُنین، میرنید، وَلی اَگه خُدایِ روحِ همره، کارایی که تَن کانِه رِه بَکوشین، زندگی کانید

¹⁴ چون اوشانیکه خُدایِ روحِ جی هدایت بونَن، خُدایِ ریکاشان هیسَن.

¹⁵ چونکه شُما پاکاری یه روحِ نَیتین تا باز هم بَتِرسین، بَلکه شِما ریکایِ مقامِ دِلِه فرزند خواندگی یه روحِ بِیتین که اونِ طریقِ جی داد زَنیم: «اَبّا، ای پیر.»

¹⁶ وَ خَدِ خُدایِ روح، اَمیِ روحِ هَمرَه شهادت دَنهِ که اَما خُدایِ وَچه هانیم.

¹⁷ وَ اَگه خُدایِ وَچه هانیم، پَس وارِثان هَم هیسیم، یَعنی خُدایِ وارِثان و مَسیح هَمرَه اِرثِ دِلِه شَریکیم. چون اَگه مسیحِ رَنجهای دِلهِ شریک هَبیم، اونه جَلالِ دِلهِ هم شریک بونیم.

آینده یه جلال

¹⁸ می نَظَر اینِه که، این دُنیایِ عذابان رِه، نَشئنِه اون جلالِ همره که اَمِی دِلِه آشکار بونِه، قیاس هَکُردن.

¹⁹ چون خِلقت تمام ذوقِ هَمره خُدایِ ریکاشانِ ظاهر هَبوسَّنِ اِنتِظارِ کَشِنِه

²⁰ چونکه خلقت خودِش رِه باطل هَکُردِه، نه خودِشِه خواسِّه همره، بَلکه اونِ خواسِّه یه همره که اونه تسلیم هَکُردِه، این اُمیدِ همره که

²¹ خودِ خلقت هم فسادِ پاکاری یه جی آزاد بونِه و خُدایِ وَچیله هان پُر جلالِ آزادی یه دِلِه شَریک بونِه.

²² چون اَما دانیم که تمام خلقت تا اَلآن ایتا دَردِ جی که بِزاسَّن دَردِ مِثان نالنِه.

²³ وَ نه فقط خِلقت، بَلکه اَما خودِمان هم که خُدایِ روحِ نوبَرِه داریم، اَمی دِلِ میَن نالِه کانیم، همونجور که ذوقِ همره ریکایِ مقامِ دِلِه، فرزند خواندگی و اَمی تَنِ آزادی یه انتظارِ کَشِنیم.

²⁴ چون این اُمیدِ هَمره نِجات بِیتیم. اَسه اُمیدی که بَدییِه بونِه، دِ اُمید نییِه. چونکه چطور یِنفر تانه یِچّی که دینه رِه اُمید دَبِندِه؟

²⁵ ولی اگه یِچّی که هَلَه نَدییَیم رِه اِمید داریم، صَبرِ هَمرهَ اونه انتظارِ کَشِنیم.

²⁶ اینجوری هم، اَمی ضَعفِ دِلِه خِدا اَمی کُمَک هَنِه، چون نِدانیم که چطور بایِسّی دُعا هَکُنیم. وَلی خُدایِ روح اون ناله‌هایِ همره که عمیقِنِ و نَشَئنِه باگوتَن، اَمی وَسین شفاعت کانه.

²⁷ اونیکه دِلِشانِ دِلِه رِه واموتانه، روحِ فِکرِ دانه، چون روح طبقِ خُدایِ اِرادِه مُقَدَّسینِ وَسین شفاعت کانه.

²⁸ دانیم اوشانِ حَق که خُدا رِه دوس دارن وطبق اونه اِراده دُخوانِسِّه هَبان، همه چی با هم اوشانِ خِیریتِ وَسین دَره کار کانِه.

²⁹ چون اوشانیکه خُدا قبلاً بِشناسیِه رِه، اوشانِه هم پیشتر تعیین هَکُردِه تا اونه ریکایِ مِثان هَبون، تا اینجوری مسیح خِیلی اَداشانِ دِلِه اوّلین وَچِه هَبو.

³⁰ وَ اوشانیکه قبلاً تعیین هَکوردِه رِه هم، دُخوانِسِّه؛ و اوشانیکه دُخوانِسِّه رِه هم؛ صالِح بِشمارِسِّه؛ و اوشانیکه صالِح بِشمارِسِّه رِه هم، جَلال هَدَه.

³¹ پس تمام ایشانِ بارِه چی تانیم باگوئیم؟ اَگه خِدا اَمی هَمرَئِه، کی تانِه اَمی علیه هَبو؟

³² اونیکه خودشه ریکا رِه دریغ نَکُردِه، بلکه اونه اَمی همه وَسین فَدا هَکُردِه، چطور، اون، دَسّ و دلبازی یه همره هَمِه چیرِه اَمَرِه نَدَنِه؟

³³ کیِه که خُدایِ انتخاب هَبوسِّه شانهِ تهمت بَزِنِه؟ خُدائِه که اوشانه صالِح شُماردِنه!

³⁴ کیه که اوشانه محکوم هَکونه؟ مسیح عیسی که بَمِردِه، بلکه مردگانِ جی هم زندهِ هَبا و خُدایِ راسِ دَس دَرِه، اونه که اَمی وَسین شَفاعت کانه!

³⁵ کیِه که اَمَرِه مَسیح مُحبتِ جی سیفا هَکونه؟ مُصیبت یا پریشانی، آزار و اذیت، قَحطی، لُختی، خطر یا شَمشیر؟

³⁶ هَمونجورکه مزمورِ کِتابِ دِلِه بَنوِشتِهِ هَبا: «اَما تی خاطری تمام روز بَمِردَنِ سمت شونیم و ایتا اون گوسِندِشانِ مثان که کشتارِ وَسین حاضر بونَن، بِشمارِسِّه بونیم.»

³⁷ بر عکس، تمام این کارهایِ دِلِه اَما اوشانِ جی که پیروزِن سَرتَریم، اونه خاطری که اَمَرِه مُحبت هَکُردِه.

³⁸ چون مطمَئنَم که نه مرگ و نه زندگی، نه فِرشتِگان و نه رئیسان، نه چیزایِی که اَلَان دَرِه و نه چیزایِیکه آینده دَرِه، نه هیچ قُدرتی

³⁹ وَ نه بُلَّندی و نه پَسّی، وَ نه تمام خلقَتِ دِلهِ هیچ‌ چیز دیگه، نَتَّنِه اَمَرِهِ خُدایِ مُحبتِ جی که اَمیی خُداوند مسیحِ عیسیِ دِلهِ دَرِه، سیفا هَکونه.