رومی ایشون 2 - گیله ماز

خُدایِ عادلانه قضاوت

¹ پَس، تو اِی آدمی که یِنفر دیگَر رِه قضاوت کانی، هر کی که هیسی هیچ عُذر و بَهانه ای نِداری. چون یِنَفَر دیگَرِ قضاوت هَکُردَنِ هَمرَه، تِرِه محکوم هَکُردی، چون تو، که قضاوت کانی، خودِت هَمون کارِه کانی.

² اَما دانیم که خُدایِ قِضاوت اوشانِ وَسین که اینجور کاران رِه کانِن، به حقِّ

³ تو اِی آدمی که بَقیه رِه قضاوت کانی، و خودِت اون کاران رِه کانی، گمان کانی که خُداِی قضاوتِ جی دَرشونی؟

⁴ یا اینکه خُدایِ مِهربانی و تَحمُل و اونه گَتِ صبوری رِه کوچِک شُمادِرنی، و نِدانی که خُدایِ مِهربانی اینه وَسین هیسِه که تِرِه توبِه یه سَمت بَرنِه؟

⁵ وَلی تو تی سَرسختی و تی دِلِ خاطری که نَخنِه توبِه هَکونِه، خُداِی غضبِ تی وَسین غضبِ روزِ دِلِه اَمبار کانی، روزی که اونه دِلِه خُدای عادِلانِه قضاوت معلوم بونِه.

⁶ خُدا «هرکَسِ طِبق اونه کاران سِزا دَنه.»

⁷ خُدا اَبدی زندگی رِه اوشانی رِه دَنِه که صبر همره خُجیرِ کارهایی اَنجام هَدَئَنِ دِلِه، جَلال و حرمت و اَبدی زِندگی یه دُمّال دَرِن؛

⁸ وَلی اوشانِ وَسین که خُد خواهَن وحَقیقَتِ جی اطاعت نُکانَن، وناراسّی یه دُمّال شونَن، غیظ و غضبِ داره.

⁹ هر کی که بَدی یه دَمّال دَبو، رنج و عذاب اونه نصیب بونِه، اَوَّل یهود و ایما غیرِ یهود.

¹⁰ وَلی هر کی که خوبی هَکونِه، خُدایِ جلال و حرمت و صُلح و سلامتی اونه نصیب بونِه، اَوَّل یهود و ایما غیرِ یهود.

¹¹ چون خُدا هیچکَسِ میَن فَرق نُزارنِه.

¹² تمام اوشانیکه بدون موسی یه شریعَت گُناه کانَن، بدون شریعَت هَم هَلاک بونَن؛ وَ تمام اوشانیکه شریعَتِ جیر گُناه کانَن، طبقِ شریعَت محکوم بونِن.

¹³ چون اوشانیکه شریعَتِ اِشنَوِنَن خُدایِ نَظَر صالِح نییَن، بلکه اوشانی صالِح بِشمارِسِّه بونَن که شریعَتِ بِجا هارنَن.

¹⁴ چون وَختی غیرِ یهودیِان که شریعَت نِدارَن، شریعتِ اعمالِ طبقِ غریزِه بِجا هارنَن، اوشان هر چَن شریعتِ نِدارَن، ولی خودِشان خودِشانِ وَسین شَریعَت هیسَن.

¹⁵ اوشان نِشان دَنِن که شریعَتِ اعمال اوشانه دِلِ سَر بَنوِشتِ هَبا، جوریکه اوشانه وجدان اینِ گواهی دَنه چون اوشانه فِکرا یا اوشانه محکوم کانه یا حتّی اوشانه تبرئه کانه.

¹⁶ این اون روزِ دِلِه اِتفاق دَکِنِه که خُدا طبق اون اِنجیلی که مَن اعلام کانَم، آدمانِ رازِشانِ عیسی مسیحِ طریقِ جی قضاوت کانِه.

¹⁷ ولی توکه تِرِه یَهودی دانی و شریعَتِ تَکیِه هَدَیی و اینه وَسین که خُدا رِه اِشناسِنی تِرِه فَخر کانی،

¹⁸ و اونه اِرادِه رِه دانی، و چون شریعتِ جی تعلیم بِیتی، بهترین چیزان رِه سیفا کانی،

¹⁹ وَ اگه مطمَئِن هیسی که کُورانِ راهنِما و اوشانیکه تاریکی یه میَن دَرِن وَسین نورهیسی،

²⁰ تو که نادانانِ مربی و، وچه شانِ مُعلِمی، توکه شریعتِ دِلهِ معرفت و حَقیقَت رِه داری.

²¹ پس تو که بَقیِه رِه یاد دَنی، تِرِه یاد نَدِنی؟ تو که دُزدی هَکُردَن علیه موعظه کانی، خودِت دُزدی کانی؟

²² تو که گونی نباید زَنا هَکُردَن، خودِت زَنا کانی؟ تو که بُتِشانِ جی بیزارِی، خودِت معَبَدیشانِ غارت کانی؟

²³ تو که شریعتِ داشتَن رِه فَخر کانی، شریعتِ بَشکَندَنِ هَمرَه خُدا رِه بی‌حرمت کانی؟

²⁴ چون هَمونجور که پیغمبرانِ کتابِ دِلِه بَنویشتِه هَبا: «شیمی خاطری، خُدایِ اِسمِ غیرِ یَهودیانِ میَن کُفر گونَن.»

²⁵ چون موقِه ایی خَتنِه هَکُردَن اَرزِش داره که شریعَتِ بِجا بیارین، وَلی اَگه شریعتِ بَشکِنین، اینه مِثانِ که ختنه نَبِین.

²⁶ پس اَگِه ایتا مَردای که خَتنِه نَبا، شَریعَتِ احکامِ بِجا بیارِه، مَگه اون خَتنِه هَبوسِّه به حساب نییَنِه؟

²⁷ پس اونیکه جِسماً خَتنِه نَبا، وَلی شریعَتِ بِجا هارنه، تِرِه محکوم کانه تِرِه که هم شریعتِ بَنویشتِه احکام داری و هم خَتنِه رِه داری، ولی خُدایِ شریعتِ اِشکَندِنی.

²⁸ چون یهودی این نیِه که ظاهراً یهودی هَبو، وَ خَتنِه هم کاری نیِه که ظاهر و جسمِ دِلِه هَبو.

²⁹ بَلکه یهودی اونِه که باطِنِ دِلِه یهودی هَبو و خَتنِه هم کاریه دِلی، که خُدایِ روح اونِه انجام دَنِه، نه ایتا نِوشتِه یه طریقِ جی. اینجور کسی رِه خُدا تحسین کانِه، نه آدَم.