رومی ایشون 14 - گیله ماز

ضعیف و قَوی یِه ایماندارِن

¹ اونیکه اونه ایمان ضعیفِ رِه، شیمی میَن راه هَدین، ولی نه اینه خاطِری که اونه عقایدِ سَر اونه همره جر و بحث هَکُنید.

² یِنَفَرِ ایمان اونه اِجازِه دَنه هر غَذایی رِه بُخارِه، وَلی یِنَفَر دیگه که اونه ایمان ضَعیفِ، فقط سَبزی خارنِه.

³ اونیکه هَمِه چی خارنِه، نباید اونیکه نُخارنِه رِه کوچِک بِشمارِه، وَ اونیکه هیچّی نُخارنِه، نباید اونیکه همه چی خارنِه رِه، قضاوت هَکونه. چون خُدا اونه قبول هَکُردِه.

⁴ توو کیئی که یِنفر دیگَرِ پاکارِ قضاوت کانی؟ چه، اون خودِشِه ایمانِ سَر بُمانِه یا بَکِّه اونه اربابِ ربط داره. وَ اون هم خودِشه لِنگِ سَر ماندِنِه، و خُداوَند تانه اونه سَرپا بِدارِه.

⁵ یِنَفَر ایتا روزِ بَقیِه روزانِ جی بهتر دانهِ؛ یِنَفر دیگر، تمام روزان رِه یِجور دانهِ. هر کی بایسّی خودشه فِکرِ دِلهِ خودِشِه عقایِدِه سَرخاطِر جَم هَبو.

⁶ اونیکه ایتا خاصِ روزِ احترامِ داره، خُداوَندِ احترامِ وَسین این کارِ کانِه. اونیکه خارنِه، خُداوَندِ احترامِ وَسین خارنِه، چون خُدا رِه شُکر کانِه. وَلی اونی هم که نُخارنِه، اون هَم خُداوَندِ احترامِ وَسین این کارِ کانِه و خُدا رِه شُکر کانِه.

⁷ چون هیچکِدام از اَما اَمی وَسین زندگی نُکانیم و هیچکِدام از اَما اَمی وَسین نَمیرنیم.

⁸ چون اَگه زندگی کانیم، خُداوَندِ وَسین زندگی کانیم، وَ اَگه میرنیم، اونَم خُداوَندِ وَسین میرنیم. پَس چه زندگی هَکُنیم، چه بَمیریم، خُداوندِ شین هیسیم.

⁹ چون مَسیح اینهِ خاطری بَمِردِه و زندهِ هَبا تا زندهِ شان و مُردِشانِ خُداوند هَبو.

¹⁰ پس چرا تو تیِ اَداشهِ قضاوت کانی؟ یا چِرا تو تیِ اَداشِ کوچِک شماردِنی؟ چون اَما همه خُدایِ داوَری یه تَختِ وَرجه ایسَنیم.

¹¹ چون اِشعیای پیغمبرِ کِتابِ دِلِه بَنویشتِه هَبا: «خداوند گونِه: می زندگی رِه قَسَم که هر زِانو ایی می پِیش خَم بونه و هر زَبانی خُدا رِه اِقرار کانه.»

¹² پَس اَمی جی هَر کُدام اَمی حِسابِ خُدا رِه پَس دَنه.

¹³ پس، بیئیِن مین بَعد هَمدیگَرِ قضاوت نَکُنیم. بلکه تَصمیم هَگیرن که هیچ سَنگِ لَغزِش یا مانعی شیمی اَداشِ راهِ سَر نَنین.

¹⁴ مَن خُداوند عیسی دِلِه دانَم و مطمعنَم که هیچی خُد به خُد نَجِس نیِه. وَلی اَگه کَسی یِچّی رِه نَجِس دانه، اونه رَه نَجِسِ.

¹⁵ اَگه تی اَداش رِه اون غذایِ همره که خارنی اَذیت هَکُنی، دِ مُحبتِ همره رفتار نُکانی. تی غذای هَمره، تی اَداشِ که مَسیح اونه خاطری بَمِردِه رِه، هَلاک نَکُن.

¹⁶ پس نُزارید اونچه یه بارِه که شُما خوب دانید، بَد باگون.

¹⁷ چون خُدایِ پادشاهی بُخاردَن و بَنوشیَن نیِه، بلکه صالحی، صُلح و سلامتی، وخوشحالی روح القُدُسِ دِلِئِه.

¹⁸ هر کی اینجوری مَسیحِ خِدمَت هَکونه، خُدا اونه قبول داره و مَردُم هم اونه تأیید کانَن.

¹⁹ پَس بیئَین اونچه که صُلح و صفا و هَمدِیگَرِ ایمانِ تقویتِ باعث بونه رِه، دُمّال هَکُنیم.

²⁰ غذا بُخاردنِ خاطِری خُدایِ کارِ خَراب نَکُن! راس راسی تمام غذائِشان پاکِن، وَلی بُخاردَنِ هَر غذایی که یِنفر دیگَرِ لغزشِ باعث هبو، کارِ دُرُسّی نیِه.

²¹ بِهتَرِه که گوشت بُخاردَن یا شراب بُخاردَن یا هرکارِ دیگَرِ اَنجام هَدَئنِ جی که تی اَداشِ لَغزِشِ باعث بونه، دوری هَکُنی

²² پس تی ایمانِ این چیزانِ بارِه، تی میَن و خُدایِ میَن بِدار. خوش بِحالِ کسی که اونچه یه خاطِری که خُجیر دانه خودِش رِه محکوم نُکانِه

²³ وَلی اونیکه ایتا غذایِ بُخاردَنِ بارِه شَک داره، اَگه اونِه بُخارِه مَحکوم بونِه، چون ایمانِ هَمره نُخاردِه و اونچه ایمانِ جی نَبو، گُناهِ.