رومی ایشون 11 - گیله ماز

اسرائیلِ بجا بُمانِسَّن

¹ پَس پُرسِنَم: مَگه خُدا خودشه قومِ رَد هَکُردِه؟ اَصلاً؛ چون مَن خودَم اسرائیلیَم، ابراهیمِ نسل و بِنیامینِ تلک وطایفه جی هیسَم.

² خدا خودِشِه قوم که پیشتر سیفا هَکُرد با رِه، رَد نَکُردِه. مَگِه نِدانید مُقَدَّسِ نوشتِه ها ایلیایِ پیغمبرِ بارِه چی گونه؟ که اون چطور اسرائیلِ قومِ علیِه، خِدای وَر شکایت هَکُردِه و باگوته:

³ «خُداوندا، تی پِیغَمبَرانِ بَکوشتَن و تی قربانگاهِ شان رِه فور بیاردِن. فقط مَن بُمانِسَّم و اَسِه خَنَن مَرِه هم بَکوشِن.»

⁴ وَلی خُدا اونه چی جَواب هَدَه؟ اینکه «مَن هفت هزار نَفَرِ که بَعَلِ بُتِ پِیش زانو نَزَن می وَسین بِداشتم.»

⁵ اینه وَسین، هَمین اَلآنَم یِکَم دَرِن که خُدایِ فیضِ راهِ جی انتخاب هَبان.

⁶ وَلی اَگه فیضِ راهِ جی هَبو، دِ اعمالِ جی نیِه؛ وَ اِلّا فیض دِ فیض نیِه. وَلی اَگه اعمالِ راهِ جی هَبو، دِ فیضِ جی نیِه؛ وَ اِلّا عَمَل دِ عَمَل نیِه.

⁷ ایما چه نتیجه گیرنیم؟ اینکه اسرائیلِ قوم اونچه که ذوق و شوقِ هَمره اونه دُمّال دَبا رِه، بِدَس نیاردِه. اِنتخاب هَبوسِّه شان اونِه بِدَس بیاردِن ولی بَقیِه سنگدِل هَبان.

⁸ هَمونجور که اِشعیایه پیغمبرِ کِتابِ دِلِه بَنویشتِه هَبا: «تا اِمروز خُدا لَسِ روحِ اوشانه هَدَه و چِشایی که نَتَّنَن بَینَن و گوشهایی که نتَّنَن بِشنُئِن.»

⁹ وَ داوودِ پادشاه گونِه: «اوشانِ سُفرِه اوشانه وَسین دام و تَلِه هَبو و سَنگی که اوشانه زَمین زَنِه اوشانِ وَسین مکافات هَبو.

¹⁰ اوشانه چِشم تار هَبو تا نَتَّنَن بَینِن اوشانه کَمَر هَمَش دُلّا هَبو.»

¹¹ پس پُرسِنَم: اوشان بِلَغزِسَّن تا هَمیشِه یه وَسین بَکِّن؟ اَصلاً! بَلکه اوشانِه نافرمانی یه همره، غیرِ یهودیان نِجاتِ بِیتَن، تا اسرائیلِ قومِ دِلِه غیرت به وجود بیِه.

¹² ولی اَگه اوشانِ تقصیرات دُنیا رِه پولدار هَکُردِه و اوشانِ شِکست غیرِ یهودیانِ پولدار هَکُردِه، پس وختی که یهودِ قوم کامِلاً نِجات هَگیرَن چَنّی بیشتر پولدار هَبوسَّنِ باعث بونه؟

¹³ اَسِه مَن شُما غیرِ یهودیِانِ هَمرَه گَب زَنَم. اوجه یه جی که مَن غیرِ یَهودِیان رَسولم، می خِدمَت سَر خِیلی فَخر کانَم،

¹⁴ این اُمیدِ همره که می تلک وطایفه شانِ غیرتی هَکُنَم، اوشانِ جی، بعضیان رِه نِجات هَدَم.

¹⁵ چون اَگه اوشانِ رَد هَبوسَّنِ معنی خُدایِ آشتی دُنیایِ همرَئه، اوشانِ قَبول هَبوسَّنِ معنی چیِه، بِجز مَردِگانِ جی زِندِه هَبوسَّنِ؟

¹⁶ اَگه خمیرِ جی ایتا تیکه که نوبَرِ مِثان خُدایِ پِیشکِش بونِه مُقَدَّس هَبو، پس اینجوری تمام اون خمیر مُقَدَّسِ؛ وَ اَگه ریشه مُقَدَّس هَبو، پَس شاخِه شان هَم مُقَدَّسِن.

¹⁷ وَلی اَگه شاخه شانه جی بعضیان بَبییِه هَبان و تو که وَحشی زیتونِ شاخِه بِیی، و زیتون دارِ دیگر شاخِه های کَشِ پیوند بُخاردی و اَلآن اونه ریشه یه مقوّی شیره یه جی خارنی،

¹⁸ اون شاخِه شانهِ سَر فَخر نَکُن. اَگه اینجور کانی، یاد نَکُن که تو ریشه رِه نِداری، بلکه ریشه تِرِه دارِه.

¹⁹ شاید گوُنی: «شاخه شانِ بَبییَن تا من پیوند بُخارَم.»

²⁰ راس گوُنی. اوشان بی ایمانی یه خاطِری بَبییِه هَبان، ولی تو فقط ایمان سَر پابَرجائی. پَس مغرو نَبو بلکه بَتِرس.

²¹ چون اَگه خُداوند طبیعی شاخِه شانهِ رَحم نَکُردِه، تِرِه هَم رَحم نُکانه.

²² پَس خُدایِ مِهرَبانی و سَختگیری رِه تی یادِ جی نَبِر؛ سَختگیری اوشانِ شیه که ایمانِ جِی بَکِتَن، وَلی تی وَسین مِهرَبانِ، البَتَر این شرطِ هَمره که اونه مهرَبانی یه دِلِه ثابت بُمانی؛ وَ اِلّا تو هَم بَبییِه بونی.

²³ وَ اگه اوشان هَم بی ایمانی رِه اِدامِه نَدِن، باز هم پیوند خارنِن، چون خِدا تانه یِدَفِه دیگه اوشانه پیوند بَزِنِه.

²⁴ چون اَگه تو وَحشی زیتون دارِ جی بَبییِه هَبَی و بَرخَلافِ تی طبیعت آزادِ زیتون دارِ کَش پیوند بَزِه هَبَی، پس چَنّی بیشتَر اصلی شاخِه شان تانَن اون زیتون داری که اونه جی بَبییِه هَبان رِه، پیوند بَزِه هَبون.

اسرائیلِ قومِ رازِ نِجات

²⁵ اِی اَداشان، نَخَنَم این رازِ جی بی خَبَر هَبین - نَکُنِه شِمِرِه حَکیم بِدانید - که اسرائیلِ ایتا تیکه رِه سنگدلی بِیته، تا اوشانِ تعداد که قرارِ غیرِ یهودیِانِ میَن مسیحِ ایمان بیارِن کامِل هَبو.

²⁶ وَ اینجوری تمام اسرائیل نِجات گیرنِه. هَمونجور که مُقدّسِ نوشته های دِلِه بَنوِشتِ هَبا: «صَهیونِ جی یِنفر هَنِه که نِجات دَنِه و یعقوبِ جی بی‌دینی رِه دِرگا کانِه.

²⁷ وَ می این عهد اوشانه هَمرَه دَرِه وختی که اوشانه گُناهانِ هَگیرَم.»

²⁸ اِنجیلِ بارِه، یهودیِان شیمی خاطری دُشمَنِن؛ وَلی خُدایِ اِنتخابِ خاطری، و شیمی اجدادِ خاطری خُدایِ عزیزِن.

²⁹ چون خُدا اصلاً خودِشه عَطایا و دَعوتِ پَس نَگیرنِه.

³⁰ دُرس هَمونجور که شما یه وَختی نسبت به خدا نافرمان بِین، وَلی اَلآن یهودیانِ نافرمانی یه خاطری خُدایِ رحمت بِیتین،

³¹ پس اَلآن اوشان هم نافرمان هَبان تا خُدایِ رَحمَتِ خاطری که شِمِرِه بَرِسییَه، اَلآن اوشان رِه هَم رَحم هَبو.

³² چون خُداوند هَمِه رِه نافرمانی گرفتار هَکوردِه، تا همه رِه رَحم هَکونه.

³³ آه چَنّی خُدایِ دولتمندی و حکمت و معرفت جَلَّ! اونه داوری رِه نَشَئنه واموجُسَّن. و اونه راهها رِه نَشَئنِه بِفَهمِسَّن.

³⁴ «چون کیِه که خُداوندِ فِکرِ دانِسِّه بو یا کی اونه هَمرَه مشورَت هَکوردِه؟»

³⁵ «کیه که یِچّی خُدا رِه هَدَه بو تا اونِ اونه جه پَس هَگیره؟»

³⁶ چون هَمِه چی اونه جی، وَ اونه طَریقِ جی، وَ اونه شین هیسه. اونه تا اَبد جَلال گونیم. آمین.