یوحنایِ مکاشفه 8 - گیله ماز

هفتمین مُهر

¹ وختی که وَرِّه هَفتِمین مُهرِ بِشکِندِه، حِدود نیم ساعت آسمانِ دِلهِ سکوت برقرار هَبا

² اون موقِه اون هفتا فرشته رِه بَدییَم که خُدایِ پیش ایسَن، و اوشانه هفتا شیپور هَدَه هَبا.

³ و ایتا دیگه فرِشتِه بوماَ که ایتا بخورسوز طِلایِ جی خودشه هَمرَه داشتِه، و قربانگاهِ ور بییَسَه. اونه خیلی بُخور هَدَه هَبا تا اونِه تمام مقدَّسینِ دُعاهایِ هَمرَه قربانگاهِ سر که طِلایِ جی با تَختِ ور پیشکَش هَکونه.

⁴ و بُخورِ دود، اون فرشته یه دَسِ جی مقدَّسینِ دعاهای هَمرَه تا خُدایِ وَر جآر بَشَه.

⁵ ایما فرشتِه بُخورسوز بِیته و قربانگاهِ تَشِ جی پُرهَکُردِه و زمینِ سَر تُووادَه، اونوقت رادی صِدا و برقی که آسمانِ دِلِه وَرِسِنِه با و زمین که لَرزِنه با.

هفتا شیپور

⁶ هفتا فرشتِه که هفتا شیپورِ داشتِن، حاضر هَبان تا اوشانه صدا رِه دَر بیارِن.

⁷ اوّلین فِرِشتِه خودشه شیپورِ دِلهِ بِدَمِسِّه، و تگرگ و تَشِی که خونِ هَمرَه قاطی با، زَمینِ سَر بِوارِسِّه و یه سِوّمِ زمین بَسوتِه و یه سِوّمِ دارِشان بَسوتَن و تمام سبزِ واشِشان بَسوتَنِ.

⁸ دُوّمین فِرِشتِه خودشه شیپورِ دِلهِ بِدَمِسِّه، و یِچی ایتا گَتِه کوهِ مِثان که تَش هَگیته بو، دَریایِ دِلهِ تُووادِه هَبا و دریایِ یه سِوّم خون هَبا.

⁹ و دریایِ جانِوَرانِ جی یه سِوّم بَمِردَن و کَشتی شانه جی یه سِوّم نابود هَبان.

¹⁰ سوّمین فِرِشتِه خودشه شیپورِ دِلهِ بِدَمِسِّه و ایتا گَتِه سِتارِه، ایتا مَشعلِ مِثان که دَبا بَسوزِه آسِمانِ جی یه سِوّم اَز روخِانه شان و چشمه‌ یه اُوئیشانِ سَربَکِتِه.

¹¹ اون ستاره یه اِسم ’اَفْسَنْتین با‘، و یه سِوّم اَز اُوئیشان اَفسنتینِ هَمرَه زَرخ هَبان. و خیلی مَردُم اون اُویه هَمرَه که زَرخ هَبا با، بَمِردَن.

¹² چارمین فِرِشتِه خودشه شیپورِ دِلِه بِدَمِسِّه، و آفتو یه سِوّم، و ماهِ یه سوّم و سِتارِه شانه یه سِوّم ضربه بُخاردِن، جوریکه یه سِوّم از اوشانِ نور، تاریک هَبا. و روزِ یه سِوّم بی‌نور بُمانسِّه و شُویه یه سِوّم هم همینجور.

¹³ ایما بَدییَم و بِشنَوِسَّم که ایتا عقاب آسِمانِ دِلِه همونجور که دَبا پَرواز هَکونِه بُلَندِ صدایِ هَمرَه شول بَکِشییَه: «وای، وای، وای زمینِ مَردُم سَر، چونکه هیچی نُمانِسِّه اون سِه تا فِرِشتِه یه شِیپورِشانِ صدا دَربیِه.»