یوحنایِ مکاشفه 7 - گیله ماز

مُهر هَبا شانه تعداد

¹ ایما، چارتا فِرِشتِه بَدییَم، زمینِ چار گوشه ایسَبان و زَمینِ چارتا وایِه جلوهِ گیرنه بان تا هیچ وایِی زمینِ سَر و دریایِ سَر و هیچ دارِ سَر نَزِنِه.

² ایما ایتا دیگه فرِشتِه بَدییَم از اوجِه که آفتو در هَنه، آسمانِ سمت جآر بَشَه و زندهِ خُدایِ مُهر اونه هَمرَه دَبا. و بُلَندِ صِدای هَمرَه اون چار تا فرشته رِه که اوشانه قُوَّت هَدَه هَبا با تا زمین و دریا رِه صدمِه بَزِنِن، دُخوانِسِّه و باَگوته:

³ «تا اون موقِه که اَما اَمی خُدایِ پاکارانِ پیشانی سَرِ مُهر نَزَییم، زمین یا دریا یا دارِشانِ صدمِه نَزِنین.»

⁴ و بِشنَوِسَّم مُهرهَبوسِّه شانه تعداد صد و چِهل و چار هزار نَفَر تمام بنی اسرائیلِ قومِ طایفه شانه جی با.

⁵ یهودایِ طایفه یه جی دَوازَّه هزار نَفَر مُهر هَبان، رِئوبینِ طایفه یه جی، دَوازَّه هزار نَفَر، جادِ طایفه یه جی، دَوازَّه هزار نَفَر،

⁶ اَشیر طایفه یه جی، دَوازَّه هزار نَفَر، نَفتالی یه طایفه یه جی، دَوازَّه هزار نَفَر، مَنَسی یه طایفه یه جی، دَوازَّه هزار نَفَر،

⁷ شَمعونِ طایفه یه جی، دَوازَّه هزار نَفَر، لاوی یه طایفه یه جی، دَوازَّه هزار نَفَر، یِساکارِ طایفه یه جی، دَوازَّه هزار نَفَر،

⁸ زِبولونِ طایفه یه جی، دَوازَّه هزار نَفَر، یوسِفِ طایفه یه جی، دَوازَّه هزار نَفَر، و بِنیامینِ طایفه یه جی دَوازَّه هزار نَفَر مُهر هَبان.

گَتِ جماعت هر قومِ جی

⁹ ایما بِیشییَم، وایتا گَتِه جَماعَت هر مِلَّت و هر طایفه و هر قوم و هر زبانِ جی بَدییَم که هیچکس نَتَّنِسِّه اونه بِشمارِه و هَمِه اون تَخت و وَرِّه یه پِیش ایسَبان. اِسبی قَوا خودِشانِه تَن و نَخلِ شاخه شان رِه خودِشانِه دَس داشتِن.

¹⁰ اوشان بُلَندِ صدایِ هَمرَه خواندِنه بان: «نِجات اَمیِ خُدای شین هیسِه، که تَختِ سَر نیشتِه؛ و وَرِّه یه شین هیسِه.»

¹¹ و تمام فِرشتِگان، تَختِ دُور و وَر و ریش سِفیدان و چار تا زندهِ مخلوقِ دُور ایسَبان؛ و اوشان خودِشانِه دیمِ هَمرَه زِمین سَر بَکِتَن و خُدا رِه پَرَسِّش کانه بان و

¹² گونه بان: «آمین! حمد و ثنا و جلال حکمت و شُکر و حُرمت قُوَّت و قدرت اَمیِ خُدایِ وَسین هَبو، تا اَبد و تا اَبد. آمین!»

¹³ ایما ایتا اَزون ریش سِفیدان مَرِه دُخوانِسِّه و باَگوته: «ایشان که اِسبی قَوا خودِشانِه تَن دارَن، کییَن و کوجهِ یه جی بومَن؟»

¹⁴ مَن اونه جَواب هَدَم: «اِی آقا، اینه تو دِانی،» و اون مَرِه باَگوته: «ایشان هَموشانییَن که اون گَتِه عذابِ جی دِرگا بومَن و خودِشانِه قواشانه وَرِّه یه خونِ دِلهِ بَشوردِن و اِسبی هَکُردَن.

¹⁵ اینه وَسینِ که: «ایشان خُدایِ تَختِ پِیش دَرِن و شُو و روز اونه معبدِ دِلِه اونه خِدمَت کانَن؛ و اون تخت نشین، خودشه حُضورِ هَمرَه اوشانه سَرپَنا دَنِه.

¹⁶ اوشان دِ وَشنا نَبونَن، و دِ تَشنا نَبونَن، نه آفتو اوشانه سَر تابِنِه، و نه هیچ گرمایی که بَسوزانه.

¹⁷ چون اون وَرِّه ایی که تَختِ میَن هیسَه، اوشانه گالِش بونه، و اوشانه زِندگی یه اُویه چِشمِه شانه سمت رانَمایی کانه. و خُدا هر آرسو رِه اوشانه چِشِ جی پاک کانه.»