یوحنایِ مکاشفه 16 - گیله ماز

خُدایِ غضبِ هَفتا پیالِه

¹ ایما مَعبدِ جی ایتا بُلَندِ صدا بِشنَوِسَّم که اون هَفتا فرشتِه رِه گونه با: «بیشین و خُدایِ غضبِ هفتا پیالِه رِه زَمینِ سَر بَریزین.»

² پس اوّلین فِرِشتِه بَشَه و خودشه پیالِه رِه زَمینِ سَر بَریختیه، وَ زخمایی که بَدنِما و دَردِ هَمرَه با، اون مَردُم سَر ظاهر هَبا که اون وحشی جانِوَر علامتِ داشتِن و اونه مُجسَمِه رِه پَرَسِّش کانه بان.

³ دُوّمین فِرِشتِه خودشه پیالِه رِه دَریایِ دِلهِ بَریخته، وَ دریا ایتا بَمِردِه آدمِ خونِ مِثان هَبا، و هر چی که دریایِ دِلِه جان داشتِه بَمِردِه.

⁴ سِوّمین فِرِشتِه خودشه پیالِه رِه روخانه شان و چِشمِه شانه اُویه دِلِه بَریخته، اوشان به خون تبدیل هَبان.

⁵ و بِشنَوِسَّم اون فِرشتِه که اون اُوئیشانِ اختیار اونه هَدَه هَبا با، باَگوته: «اِی قدّوس، تو عادلی، تو که دَری و دَبَیی، چون این مُجازاتِشان تو بیاردی؛

⁶ چونکه اوشان مُقَدّسین و پِیغمبرانِ خونِ بَریختِنِ، و تو اوشانه خون هَدَیی تا بَنوشِن این اونچیِه که اوشانه حَقِّ!»

⁷ وَ بِشنَوِسَّم که قُربانگاه جی صِدائی بوماَ که: «آرِه، اِی خُداوند خُدای قادِرِ مطلق، تی داوری شان حَق و عَدلِ.»

⁸ چارمین فِرِشتِه خودشه پیالِه رِه آفتو یه سَر بَریخته، و آفتو رِه اِجازه هَدَه هَبا تا مَردُمِ تَشِ هَمرَه بَسوزانه.

⁹ مَردُم گَرمایِ حرارتِ جی بَسوتَنِ و خُدایِ اِسمِ که این بَلاهایِ قدرتِ دارِه، لعنت هَکُردَن، اوشان توبِه نَکُردِن و اونه جَلال نَدَن.

¹⁰ پنجمین فِرِشتِه خودشه پیالِه رِه اون وحشی جانِوَر تَختِ سَر بَریخته و اونه پادشاهی یه مملکتِ ظلِمات بِیتِه. آدَمان آنقَدَر که درد داشتِن، خودِشانِه زبانِ گاز گیرنه بان.

¹¹ وَ خودِشانِه دردا و زَخمایِ خاطری، آسِمانی، خُدا رِه لعنت کانه بان. اوشان خودِشانِه کارانِ جی توبِه نَکُردِن.

¹² شِشمین فِرِشتِه خودشه پیالِه رِه اون گَتِ روخانِه، فُراتِ سَر بَریختیه و اونه اُو خُشک هَبا تا راه رِه اون پادشاهانِ وَسین که مَشرقِ جی هَنَن آمادِه هَکونه.

¹³ ایما بَدییَم اِژدهایِ دَهَنِ جی و اون وحشی جانِوَر دَهَنِ جی و دِروئی پِیغمبَرِانِ دَهَنِ جی سِه تا پلیدِ روح که وَگِ مِثان بان دِرگا بومَن.

¹⁴ چون ایشان آلِشانه اَرواحِن که نِشانِه و معجِزِات هارنَن و تمام دُنیایِ پادشاهانِ ورجه شونِن تا اوشان رِه خُدای قادِرِ مطلقِ گَتِ روزِ دِلِه جنگِ وَسین جَم هَکُنَن.

¹⁵ «بِیِیشین، مَن ایتا دُزِّ مِثان هَنَم! خُشا بِحال اونیکه بیدار بُمانه و لِواس دَکُردِ بو، نَکُنِه لُخت و پَتی رادَکِه و همه اونه رُسوایی رِه بَینَن.»

¹⁶ و اون سه تا پَلیدِ روح، زمینِ پادشاهان رِه یِجا جَم هَکُردَن که عِبرانیانِ زِبان اونِه ’حارمَگِدّون‘ گونَن.

¹⁷ هفتمین فِرِشتِه خودشه پیالِه رِه هوایِ دِلهِ بَپاشیِه و ایتا بُلَندِ صدا اون تخت و معبدِ جی بوما که: «تَمام هَبا!»

¹⁸ و آسمانِ برق و راَد وَرِسَه، و ایتا گَتِ زِلزِلِه اتّفاق دَکِته، اونجور گَتِه زِلزِلِه که اونه مِثان از اون موقه که آدم زَمینِ دِلهِ دَبا، تا اَلآن اتّفاق نَکِته با.

¹⁹ گَتِ شهر سِه تیکه هَبا و مِلّتِشانِ شَهران فور بومَن. وَ خُدا اون گَتِ بابِل خودشه یاد بیاردِه و ایتا پیالِه شَراب، که خودشه غضبِ تَشِ جی پُر با، اونه هَدَه بُخارِه.

²⁰ و هرجزیره‌ ایی دَربَشه و دِ هیچ کوهی دَنِبا.

²¹ وَ گَتِه تَگَرگی که هر کدام دور و بَرِ پَنجاه کیلو وزن داشتِه؛ آسمانِ جی آدمانِ سَر بِوارِسِّه، آدمان، خدا رِه تگرگِ بلایی خاطری لعنت هَکُردَن، چون این بَلا خیلی سخت با.