یوحنایِ مکاشفه 15 - گیله ماز

هفتا فرشته هفتا بَلایِ هَمرَه

¹ اون موقِه ایتا دیگه گَتِ وعجیب نِشانه آسِمانِ دِلهِ بَدییَم: هَفتا فرشته که هَفتا بَلا اوشانه هَمرَه دَبا، اوشان آخرین بَلائِشان هیسَن - چون اوشان هَمرَه خُدایِ غضب تَمام بونه با.

² وَ یِچّی بَدییَم که شیشه ایی دریا رِه ماندِنِه با که تَشِ هَمرَه قاطی هَبا با، وَ اوشانی رِه هم بَدییَم که شیشه ایی دَریایِ وَر ایسَبان و اون وحشی جانِوَر و اونه مُجَسَمِه و اونه اِسمِ شُماره یه سَر پیروز هَبا بان و سازِ چنگهائی اوشانه دَسِ دِلِه دَبا که خدا اوشانه هَدَه با.

³ وَ اوشان خُدایِ خادم، موسایهِ سرود، و وَرِّه یه سرودِ خواندِنه بان و گونه بان: «تی کاران گَت و عجیبِ، اِی خُداوند خُدای قادِرِ مطلق. تی راهها چَنّی عدل و حَقِ، اِی مِلّتهای پادشاه.

⁴ اِی خُداوند، کیِه که تی جی نَتِرسِه، وَ تی اِسمِ جَلال نَدِه؟ چون فقط تو، قدّوسی. تمام مِلّتِشان هَنَن و تِرِه پَرَسِّش کانَن چونکه تی عادلانۀ کاران اَسِه آشکار هَبا.»

⁵ باز بَدییَم که معبد، یعنی شهادَتِ خیمه، آسمان دِلِه واز هَبا

⁶ وَ هفتا فِرشته که هَفتا بَلا رِه داشتِن اون مقدّسِ جایِ جی دِرگا بومَن و اوشان ایتا لِواس کَتان پارچه یه جی که پاک با و سو سو زنه با دَکُردِه بان و ایتا شال که طِلای جی با خودِشانِه سینه یه دور داشتِن.

⁷ و ایتا اَز اون چارتا زندهِ مَخلوق، اون هفتا فِرشته رِه هفتا طِلا پیالِه که خُدای غضبِ جی پُر با هَدَه، خُداییِ که تا اَبد و تا اَبد زِندِه هیسه.

⁸ وَ اون مقدّسِ جا، خُدایِ جَلال و قُوّتِ هَمرَه دود جی پُر هَبا، وَ تا اون موقِه که اون هَفتا فرشتِه یه هفتا بَلا تَمام نَبا، هیچکَس نَتَّنِسِّه اون مقدّسِ جایِ، دِلِه بوشو.