یوحنایِ مکاشفه 11 - گیله ماز

دُتا شاهد

¹ ایما ایتا دِرازِ لَلِه، که ایتا اندازه‌گیری یه چویی مِثان با مَرِه هَدَن و باگُوتَن: «وَرِس و خُدایِ معبد و قربانگاهِ اَندازِه بَزِن و اوشانیکه اوجه پَرَسِّش کانَن رِه بِشمار،

² ولی معبدِ حَیاط رِه که دِرگا دَرِه کار نِدار و اونه اندازِه نَزِن، چون اون غیر یَهودیانِ بِسپارِسِّه هَبا، و اوشان، مُقَدَّس شَهرِ چِل و دو ماه لَگَدِ دَمُج کانَن.

³ و مَن می دُتا شاهدِ اقتدار دَنَم که پِلاس دَکُنِن، و هزار و دویس و شَص روز نَبُوَّت هَکُنَن.»

⁴ ایشان، همون دُتا زیتون دار و همون دُتا لَمپا پایِه ئَن که زمینِی خُداوندِ وَرجه ایسِنِن.

⁵ و اَگِه کَسی بِخواد اوشانه صدمه بَزِنِه، اوشانه دَهَنهِ جی تَش دِرگا هَنه و اوشانه دُشمَنانِ سوزاندِنِه و کُلُم کانه. پس اگه ینفر بِخواد اوشانه صدمِه بَزِنِه، بایِسّی اینجوری بَکوشتِ هَبو.

⁶ اوشان این قدرتِ دارِن که آسِمانِ دَبِدَن تا اون روزانِ دِلِه که نَبِوَّت کانَن وارِش نَوارِه و قُوَّت دارَن که اُوئیشانِ خونِ مِثان هَکُنَن و هر چَن دفه که بِخوان هر جور بَلا رِه زَمینِ سَر بیارِن.

⁷ وختی که اوشان خودِشانِه شهادتِ تَمام هَکُردَن، اون وحشی جانِوَر که هاویه یه چاه جی دِرگا هَنه، اوشانه هَمرَه جَنگِنِه و اوشانه حَریف بونه و اوشانه کُشِنِه.

⁸ و اوشانه جِنازِه شان اون گَتِه شهرِ جادِه یه دِلِه که کِنایه یه هَمرَه سُدوم و مِصر گونَن، زَمینِ سَر ماندِنهِ؛ اوجِه که اوشانه خُداوند مصلوب هَبا.

⁹ سِه روز و نِصفِ قَدَر، بعضی آدمان، هر قوم و هر طایفه و هر زِبان و هر مِلّتِ جی اوشانه جنازه هایه بِیشییَنِ وَسین شونِن و نُزارنَن اوشانه دَفن هَکُنَن.

¹⁰ اوشانیکه زمینِ سَر دَرِن اوشانه بَمردنِ وَسین ذوق کانَن و جَشن گیرنَن و هَمدِیگَرِ هدیه‌ ها دَنِن؛ چون اون دُتا پِیغمبر اوشانیکه زَمینِ سَر دَبان رِه عذاب هَدَه بان.

¹¹ وَلی سِه روز و نِصف که بُگذشتِه، زندگی یه نفس خُدایِ طرفِ جی اون دُتا پِیغمبرِ دِلِه بَشَه، و اوشان لِنگِ سَر بییَسَن، و اوشانیکه دَبان بَینِن رِه گَتِه تَرس بِیتِه.

¹² ایما ایتا بُلَندِ صدا آسِمانِ جی بِشنَوِسَّن که اوشانه باَگوته: «ایجه جآر بیئین!» وَ اوشان خودِشانِه دُشمَنِان چشِ پیش ایتا اَبرِ دِلِه آسِمانِ سَمت جآر بَشَن.

¹³ و همون ساعَت، ایتا گَتِ زِلزِلِه بوما و شهرِ یه دَهِم فور بوماَ و هَف هزار نفر اون زِلزِلِه یه دِلهِ بَکوشت هَبان و اوشانیکه زندهِ بُمانِسَّن خِیلی بَتِرسین و آسِمانِ، خُدا رِه جلال هَدَن.

¹⁴ دوّمین ’وای‘ سَر هَبا. بِیِیش، سِوّمین «’وای‘ خِیلی زود بایِسّی بَرِسِه.

هفتِمین شیپور

¹⁵ ایما هفتمین فِرِشتِه خودشه شیپورِ دِلهِ بِدَمِسِّه؛ وَ بُلَندِ صداهایی آسِمانی دِلِه دَپیتِه که گونهِ با: «دُنیایِ پادشاهی، اَمی خُداوند و اونه مَسیحِ شینِ. وَ اون تا اَبد و تا اَبد سلطنت کانه.»

¹⁶ و اون بیس و چار تا ریش سفید که خُداوندِ وَرجه خودِشانِه تَختیشانِ سَر نیشته بان، خودِشانِه دیمِ سَر بَکِتَن و خُدا رِه پرسِّش هَکُردَن و

¹⁷ باگُوتَن: «اِی خُداوند خُدای قادِرِ مطلق تِرهِ شُکر کانیم، اِی تو که دَری و دَبَیی. چونکه تو تیِ گَتِ قُدرَتِ تیِ دَس بِیتی و سلطنت هَکوردَنِ شِروع هَکُردی.

¹⁸ و مِلّتِشان عصبانی بان، ولی اَسِه تی غضب وَقت بَرسییَه، مُردِگانِ داوری یه روز بَرسییَه، وَ اون موقِه بَرِسییَه که تی پاکاران، پِیغمبرِان، مُقدَّسین و اوشانیکه تی اِسِمِ حُرمَت دارَن، اَز گَت تا کوچِک، پاداش هَگیرَن وَ نابود کانی اوشانیکه زَمینِ نابود هَکُردَن.»

¹⁹ ایما خُدایِ معبد آسِمانِ دِلِه واز هَبا؛ وَ خُدایِ عهد صِنِدوخ اون معبدِ دِلِه معلوم هَبا؛ وَ یِدَفه آسمانِ برق و راَد و گَتِه صدا و زِلزِلِه و گَتِه تگرگ با که هَنِه با.