اِنجیلِ مَتّی 25 - گیله مازدَه تا اَذَب کیجایِ مَثَل 1 «اون روزان، آسمانِ پادشاهی دَه تا اَذَب کیجارِه ماندِنه که خودِشانِه لَمپا رِه بِیتَن و زامایِ پیشواز بَشَن. 2 اوشانِ جی پنج نفر عَقلدار و پَنج نَفَر دیگه بی عَقل بان. 3 بی عَقلِ کیجاشان خودِشانِه لَمپا رِه بِیتَن، وَلی روغَن خودِشانِه هَمرَه نَبِردَن. 4 وَلی عَقلدارِ کیجاشان، خودِشانِه لَمپایِ هَمرَه پُر هَبوسِّه روغندان رِه هَم بَبِردَن. 5 چون زامایِ بَموئَن طول بَکِشیِیَه، اوشانه چِشم سنگین هَبا و اوشانه خواب بَبِردِه. 6 نِصفِ شُو یِنَفَر داد زَنِه با گونِه با: ”زاما دَره بیِه! اونه پیشواز بیشیِن!“ 7 ایما تمام کیجاشان وَرِسَن خودِشانِه لَمپارِه آمادِه هَکُردَن. 8 بی عَقلِ کیجاشان عَقلدارِشانه باگوتَن: ”یه میثقلی شیمی روغَنِ اَمَرِه هَدین، چونکه اَمیی لَمپا دَرِه دَکوشانِه هَبو.“ 9 وَلی عَقلدارِ کیجاشان باگوتَن: ”نه نَدِنیم، چونکه روغَن هَمه رِه بَس نَبونِه. بیشین و دُکان دارِ جی شِمِرِه روغَن بَهینین“ 10 وَلی اون موقه که اوشان روغَن بَهیَّنِ وَسین بَشَ بان، زاما سَر بَرِسییَه و اون اَذب کیجاشان که آمادِه بان، اونه هَمرَه عَروسی یه دِلِه بَشَن و دَر دَبِسِّه هَبا. 11 ایما اون کیجاشان هم وَگَرِسَّن، باگوتَن: ”اِی آقا، اِی آقا، دَرِ اَمی وَسین واز هَکُن!“ 12 وَلی زاما اوشانه باگوتِه: ”راس راسی شِمِره گونَم، مَن شِمِره نِشناسِنَم.“ 13 پَس بیدار بییَسین، چون اون روز و ساعتِ جی خَبَر نِدارید. سِه تا پاکار مَثَل 14 هَمینجور، آسِمانِ پادشاهی ایتا مَردَای رِه ماندِنه که خَسِّه بوشو سَفر. اون خودشه پاکارانِ دُخوانِسِّه و خودشه مال ومَنالِ اوشانه دَس هَدَه. 15 هَر کَدامِ اوشانِه تَوانِ قَدَر هَدَه، ایتا رِه صد سال اونِه دسمُزّه قَدَر، ایتا رِه چهل سال اونه دسمُزِّه قَدَر و ایتا دیگَرِ بیس سال اونه دَسمُزِّه قدر هَدهَ. ایما راهی یِه سَفر هَبا. 16 اون مَردای که خودِشِه صد سال دَسمُزِّه قدر بِیتِه با، دَرجا بَشَه و اونه هَمرَه کاسِبی هَکُردِه و خودشه اَرباب پولِ دو برابر هَکُردِه. 17 هَمینجور اون مَردای که چهل سال خودِشِه دَسمُزِّه قدر بِیتهِ با، خودشه اَرباب پولِ دو برابر هَکُردِه. 18 وَلی اون مَردای که بیس سال خودِشِه دَسمُزِّه قدر بِیتهِ با، بَشَه و زَمینِ بَکِّنده و خودشه اَرباب پولِ جا هَدَه. 19 «خِیلی زمان بُگذشته، اَرباب سَفرِ جی وَگَرِسِّه و اوشانه جی حِساب بِخَسِّه. 20 اون پاکار که خودِشِه صد سال دَسمُزِّه قدر بِیتهِ با، همون قَدَر که سود هَکُردهِ با رِه خودشه هَمرَه بیاردِه و باگوتِه: ”اَرباب، مَرِه صد سال می دَسمُزِّه قدرهَدَه بِیی، اونه هَمرَه می صد سال دَسمُزِّه قدر سود هَکُردم.“ 21 اونه اَرباب باَگوته: ”آفَرین، ای باوَفا و خُجیرِ پاکار! اَسِه که این کَمِ پولِ دِلِه اَمین بِیی، پولِ بیشتَری تی اختیار نَنَم. بیه تیِ اَرباب خُشحالی یه دِلِه شَریک هَبو!“ 22 اون پاکارِی که چهل سال خودِشِه دَسمُزِّه قَدَر بِیته با پیش بوما و باگوتِه: ”اَرباب، تو مَرِه چهل سال می دَسمُزِّه قَدَرهَدَه بِیی، بِفرمِا اونه هَمرَه چهل سال می دَسمُزِّه قَدَرسود هَکُردَم.“ 23 اونِه اَرباب باَگوته: ”آفَرین، اِی باوَفا وخُجیرِ پاکارِ! اَسِه که این کَمِ پولِ دِلِه اَمین بِیی، پولِ بیشتَری تی اختیار نَنَم. بیه تی اَرباب خُشحالی یه دِلِه شَریک هَبو!“ 24 ایما اون پاکار که بیس سال خودِشِه دَسمُزِّه قَدَر بِیتهِ با پیش بوما و باگوتِه: ”اَرباب، چون دانِسَّم مَردِ سَختگیری هیسی، نَکاشتِه رِه دِرُو کانی و نَپاشیه رِه جَم کانی، 25 بَتِرسییَم و تی پولِ زَمینِ میَن جا هَدَم، بِفِرمِا این هَم تی پول!“ 26 وَلی اونه اَرباب باگوتِه: ”اِی تَمَّل و بَدِ پاکارِ! پس تو که دانِسّی مَن اوجِه ایی که نِکاشتَمِ رِه دِرُو کانَم و اوجِه ایی که نَپاشیمِ رِه جَمع کانَم، 27 پَس چرا می پولِ صَرّافانِ نَدَیی تا وَختی سَفرِ جی وَگَردِنَم اونِ، اونِه سودِ هَمرَه پَس هَگیرَم؟ 28 اونِ پولِ اونه جی هَگیرین و به اونیکه دویست سال دَسمُزِّه قَدَر داره هَدین. 29 چون هَر کَی که داره رِه، بیشتر هَدَه بونه تا بِه فَراوانی بِدارِه، ولی اونیکه نِداره، همون چی که داره هَم اونه جی بِیته بونه. 30 این بیفایده پاکار رِه ظُلَماتِ دِلِه تُووادین اوجِه که بِرمِه دَرِه وتَرسِ جی دَندان، دَندانِ سَر هَکِلاش خارنه.“ داوَری روز 31 «وَختی انسانِ ریکا خودشه جَلال هَمرَه تمام فِرشتِگانِ هَمرَه بییِه، خودشه پادشاهِی یه تَختِ سَر نیشِنه. 32 تمام قومِشان اونه پیش جَمع بونَن و او ایتا گالِش مِثان گوسندِشانِ بُزِشان جی سیفا کانه، مَردُم رِه به دو دَسِّه تقسیم کانه. 33 گوسندشان رِه خودشه راسِ وَر و بِزشان رِه خودشه چَپِ ور نَنِه. 34 ایما اوشانی که اونه راسِ ور دَرِن رِه گونه: ”بیئِین اِی کَسانی که می پیَر شِمِره بركت هَدَه، پادشاهِی ایی رِه اِرث بَبِرین که دنیای شروعِ جی شِمِره آمادِه هَبا با. 35 چون وَشنا بام، مَرِه غَذا هَدَین، تَشنا بام، مَرِه اُو هَدَین، غَریب بام، مَرِه جا هَدَین. 36 لُخت بام، می تَن لِواس دَکُردین، ناخوش بام، می عیادَت بومَین، زِندانِ دِلِه دَبام، می مُلاقات بومَین.“ 37 ایما صالحان جِواب دَنِن: ”اِی آقا، کِی تِرهِ وَشنا بَدییَیم و تِره غذا هَدَیم، یا تَشنا بَدییَیم و تِرِه اُو هَدَیم؟ 38 کِی تِره غریب بَدییَیم و تِرِه جا هَدَیم، یا تِرِه لُخت بَدییَیم و تی تَن لِواس دَکُردیم؟ 39 کِی تِره ناخوش یا زِندانِ دِلِه بَدییَیم و تی مُلاقات بومَیم؟“ 40 پادشاه اوشانه گونِه: ”راس راسی شِمِره گونَم، اونچه که ایتا می کوچیکترین اَداشانِ وَسین هَکُردین، می وَسین هَکُردین.“ 41 «ایما اوشانیکه اونه چَپِ ور دَرِن رِه گونه: ”اِی مَلعونان، می جی دور هَبین واَبدی تَشِ دِلِه که اِبلیس و اونه فِرِشتگانِ وَسین آمادِه هَبا بیشین، 42 چونکه وَشنا بام، مَرِه غَذا نَدَین، تَشنا بام، مَرِه اُو نَدَین، 43 غریب بام، مَرِه جا نَدَین، لُخت بام، می تَن لِواس دَنِکُردِین، ناخوش و زِندانِی بام، می مُلاقات نومَین.“ 44 اوشان جَواب دَنِن: ”اِی آقا، کِی تِره وَشنا و تَشنا، غریب و لُخت، ناخوش و زِندانِ دِلِه بَدییَیم و تِره خِدمَت نَکُردِیم؟“ 45 اوشانِه جَواب گونِه: ”راس راسی شِمِره گونَم، اونچه که ایتا این کوچَکانِ وَسین نَکُردِین، دَر حقیقَت می وَسین نَکُردین.“ 46 پس اوشان اَبَدی مُجازاتِ دِلِه شونَن، وَلی صالِحان اَبَدی زندِگی یه دِلِه. |
@ 2024 Korpu Company